ရာဇာရဲရင္႕
အတြဲ ၂၈ ၊ အမွတ္ ၅၄၈ ( ၁၆ - ၂၂ ၊ ၁၂ ၊ ၂၀၁၁)
ကမာရြတ္ၿမိဳ႕နယ္ ျပည္လမ္းႏွင့္ ျမကန္သာလမ္းေထာင့္တစ္၀ုိက္
ျပည့္တန္ဆာ လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္သူေတြရွိသည္ဆိုသည့္ သတင္း ေၾကာင့္
ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး ရဲတပ္ဖြဲ႕မႈခင္းႏွိမ္နင္းေရးအဖြဲ႕က ၃-၇-၂၀၁၁ ေန႔ ညေန ၅
နာရီခြဲေလာက္မွာ ၀င္ေရာက္ဖမ္းဆီး ၾကသည္။
အရပ္သားသက္ေသ တုတ္ႀကီးကို
'တည္ၾကက္'လုပ္ၿပီး ဖမ္းခဲ့ရာ ျပည့္တန္ဆာေခါင္းတစ္ဦး၊
ျပည့္တန္ဆာလုပ္ကုိင္သူ မိန္းကေလး ႏွစ္ဦးကုိ ဖမ္းဆီးမိခဲ့ေသာေၾကာင့္
ကမာရြတ္ရဲစခန္း (ပ)၂၃၀/၂၀
ျပည့္တန္ဆာလုပ္ကိုင္မႈႏွင့္ အမႈဖြင့္ခဲ့ ျခင္းျဖစ္သည္။
သၪၨာေအးေခၚ ငယ္ငယ္၊ ေပါင္းတည္
ၿမိဳ႕နယ္ထဲရွိ ရြာတစ္ရြာ၊ ပၪၥမတန္းအထိသာ ေက်ာင္းေနဖူးသူ၊ အသက္၊
ေမြးေန႔ ရက္လ ေသခ်ာမမွတ္မိ၊ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃၅၇ ခုႏွစ္ ေမြးဟုသာ သိသည္။
ေဆးစာ
ထင္ျမင္ခ်က္အရ အသက္ ၁၆ ႏွစ္ ေျခာက္လမွ ၁၇ ႏွစ္ ေျခာက္လအတြင္းရွိ မိန္းကေလးႏွင့္ တူညီပါသည္ဟု ျပန္ၾကား ထားသည္။
ခႏၶာကုိယ္ ညႇက္သည့္ မိန္းကေလး။
သၪၨာအေဖႏွင့္ အေမက သမီးသုံးႏွစ္
အရြယ္ေလာက္တြင္ အိမ္ေထာင္ကြဲခဲ့၍ အေဖႏွင့္အတူ ေနထုိင္ႀကီးျပင္းလာခဲ့ သည္ဟု ဆုိသည္။
ပၪၥမတန္းအေရာက္ အေဖျဖစ္သူ ကိုယ္တစ္ျခမ္း ေလျဖတ္သြားခဲ့သည္။ အိပ္ရာထဲလဲ၊ လႈပ္မရေအာင္ ေလျဖတ္ျခင္းမဟုတ္။
လႈပ္လႈပ္ ရွားရွားလုပ္လွ်င္ နာက်င္ကိုက္ခဲသည့္ ေ၀ဒနာျဖစ္သည္။
ပၪၥမတန္းကို ဆက္မတက္ျဖစ္ေသာ သၪၨာ ရြယ္တူသူငယ္ခ်င္းေတြႏွင္႔ ေတာထဲမွာ အင္ဖက္ခူးေရာင္းသည္။
အင္ဖက္ ၆၀၀ ရလွ်င္ ၅၀၀ က်ပ္၊ တစ္ေနကုန္ ခူးလွ်င္ အင္ဖက္ ၁,၂၀၀၊ ေငြ ၁,၀၀၀ ရေသာ္လည္း အင္ဖက္ခူးရသည္ကို ေပ်ာ္သည္။
သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြႏွင့္ ေတာထဲ၀င္၊ ဖက္လုိက္ရွာ။ ေတာထဲမွာ ထမင္းစုေပါင္းစားရသည္ကို
ေပ်ာ္သည္။
သို႔ေသာ္ အေဖ့ကို ေဆးကုဖုိ႔သည္ ၀င္ေငြႏွင့္ မလုံေလာက္မွန္း သိလာသည္။
ရြာသားတစ္ဦးအကူအညီႏွင့္ ရန္ကုန္တာေမြက ကုန္စုံဆုိင္ဖြင့္ထားသည့္အိမ္မွာ စရိတ္ၿငိမ္း တစ္လ ၃,၀၀၀
ႏွင့္ ေဈးေရာင္းေပးသည့္ အလုပ္ကို လုပ္သည္။
အိမ္အလုပ္လည္း ကူရသည္။
အိမ္ဆုိင္က ေရာင္းအားေကာင္းလာသည္ႏွင့္ ထမင္းခ်က္ ဟင္းခ်က္
မီးဖုိေခ်ာင္အတြက္ မိန္းကေလး တစ္ဦး ထပ္လုိခ်င္သည္ဟု အိမ္ရွင္က ဆုိသည္။
သၪၨာ စဥ္းစားၿပီးျဖစ္၏။
ရြာက သူငယ္ခ်င္း မိႏွင္းကို ရမည္၊ ကိုယ္တုိင္သြား ေရာက္ေခၚမည္၊ စုထားသည့္ေငြေလးလည္း အေဖ့ကို ေပးႏုိင္သည္၊ တစ္ခ်က္ ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္။
အိမ္ရွင္ဦးေလးႀကီးက ရန္ကုန္ဘူတာ
ႀကီးအထိ ကိုယ္ပုိင္ကားႏွင့္ လုိက္ပို႔ေပးသည္။
မိႏွင္းကို ေခၚခဲ့ရန္ႏွင့္ ႀကိဳတင္ေငြအျဖစ္ ငါးေသာင္း၊ အျပန္ ႏွစ္ေယာက္
စာ ခရီးစရိတ္ပါ ထည့္ေပးလုိက္သည္။
သၪၨာ ျပည္ရထားစီးရန္ အမွတ္(၃) စႀကႍတြင္ ေစာင့္ဆုိင္းေနစဥ္ အသက္
၂၅ ႏွစ္ခန္႔၊ ဆံပင္ကုပ္၀ဲ၊ အသားမျဖဴ မညိဳ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦး အနားေရာက္လာၿပီး
မိတ္ဆက္စကားေျပာသည္။
မုန္႔
၀ယ္ေကြ်း၏။ စကားေတြ အမ်ားႀကီးေျပာ
ျဖစ္သည္။
မၾကာခင္ ရထားတြဲ ထုိးလာသည္။
သၪၨာက ႐ုတ္တရက္ "မမ သမီး အိမ္သာ၀င္လုိက္ဦးမယ္ေနာ္ ခဏေလး"
ေျပာေျပာဆုိဆုိ ထုိအမ်ဳိးသမီးထံ ခရီးေဆာင္အိတ္ ေပးလုိက္သည္။
သူစိမ္း
အမ်ဳိးသမီးကလည္း "ေအး သြားသြား စိတ္ခ် မမေစာင့္ေနပါ့မယ္" တဲ့။
သၪၨာ အိမ္သာက ျပန္လာေတာ့ သူစိမ္းအမ်ဳိးသမီးမရွိေတာ့။
သၪၨာ မ်က္ရည္ေတြ က်လာသည္။
တာေမြရွိ အလုပ္ရွင္တုိ႔ အိမ္ဆုိင္ကိုလည္း
မျပန္ရဲ။
တုိင္ရမွန္းလည္းမသိ။
ငုိေနခ်ိန္မွာပဲ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦး အနားေရာက္လာၿပီး ေမးျမန္း စုံစမ္းသည္။
ထုိအမ်ဳိးသမီးအမည္
'သံပါးစပ္'ဟု ေနာက္မွ သိရ၏။
"ဟဲ့ ကေလးမ၊ နင္ အလုပ္လုပ္ မလား၊ နာရီပုိင္းေလာက္ပဲ၊ ႏွစ္ေသာင္း ရမယ္ေနာ္" တဲဲ့။
သၪၨာ လြယ္လြယ္ပင္ ေခါင္းညိတ္ လုိက္ၿပီ။
ခဏအၾကာ အသက္ ၄၀ ေလာက္ရွိ အငွားကားေမာင္းသူ ေယာက်္ားတစ္ဦးႏွင့္ တည္းခုိခန္း (ၾကည့္
ျမင္တုိင္ဟု ထင္သည္)သို႔ ေရာက္ခဲ့ရာက အစ။
အဲဒီ သံပါးစပ္ ဆုိတဲ့ မိန္းမကေန ပုဇြန္ေတာင္ ေအာင္၀င္း (ယခု ကားတုိက္ခံရ၍ ႐ူးသြပ္ေနသည္ဟု ေျပာသည္)၊ ယခုလက္ရွိ အတူတူ အဖမ္း
ခံထားရသည့္ မင္းမင္းဆုိသူထံ
လက္ေျပာင္းလက္လႊဲ ေရာက္ခဲ့ျခင္းပင္။
သၪၨာအတြက္ အမွန္တကယ္ရသည့္
ေငြမွာ ေခါင္းပုံျဖတ္သူ ျပည့္တန္ဆာ
ေခါင္းထက္ ငါးပုံတစ္ပုံမွ်သာျဖစ္သည္။
အမႈကိစၥၿပီးရင္ ရြာျပန္ ဖက္ခူးေတာ့မည္ဟု သၪၨာ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၿပီး ရြာမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုသာ သတိရေနမိခဲ့ေတာ့သည္။
