10/21/2014

ကမာၻပညာရွင္တို႔ မ်က္လံုးထဲက ဗုဒၶဘာသာ

                               

ဗုဒၶဘာသာသည္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ၂၆၀၀ ခန္႔ကပင္ လူသားထုကို အသိဥာဏ္အလင္းရရိွေစခဲ့ၿပီး အေႏွာင္အဖြဲ႔ႏွင့္ ဥပါဒါန္ အစြဲမ်ားမွ လြန္ေၿမာက္ေစသည့္ သိပၸံနည္းက် ဘာသာတရားၿဖစ္သည္။ ဘာသာေရးအမ်ားစုမွာ တည္ေထာင္သူ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ မ်ား ကို ၎တို႔၏ ေနာက္လိုက္မ်ားကသာ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ၿပဳၾကေသာ္လည္း ဗုဒၶကိုမူ ယေန႔တတ္သိပညာရွင္တိုင္းက မည္သည့္ဘာသာ၀င္ မဆို ၎တို႔၏ မူလခံယူထားေသာ ဘာသာကိုပင္ အေလးမမူေတာ့ဘဲ ဂုဏ္ၿပဳခ်ီးက်ဴးၾကေပသည္။

ဘာသာတရားရိွသူမ်ားသာမကေလာကကိုအေလးထားသည့္ လြတ္လပ္ေသာ ေတြးေခၚရွင္ဆိုသူမ်ားကပင္ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ၿပဳ ၾကေပသည္။ သမိုင္းေၾကာင္းအၿမင္အရ ဘာသာေရးလြတ္လပ္မႈသာမက လူသားတို႔၏ သက္ရွင္ထင္ရွားေသာ ဆရာဟူ၍ တစ္စံုတစ္ေယာက္ မွ် မရိွခဲ့ဖူးေခ်။ ဘာသာေရးကို ဗုဒၶမေပၚမီက အခ်ိဳ႕ေသာ ဂိုဏ္းဂဏမ်ားကသာလွ်င္ အပိုင္စီးထားၾကသည္။ ဗုဒၶသည္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတြင္ လူတိုင္းအတြက္ အပိုင္းအၿခားမဲ့ တံခါးဖြင့္လွစ္ထားသည့္ သမုိင္း၀င္ ဆရာတစ္ဆူၿဖစ္သည္။

ဗုဒၶသည္ တပည့္သာ၀ကတို႔အား ငုတ္လွ်ိဳးေနေသာ လူ႔စြမ္းအားမ်ားကို ေလ့က်က္တိုးပြားေစခဲ့သည္။ သီအုိရီမ်ား ယံုၾကည္ခ်က္ သက္သက္ႏွင့္ ရိုးရာအေလ့အက်င့္ၿဖင့္သာ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ပိုင္အေတြ႔အၾကံဳၿဖင့္ ေဟာေဖာ္ခဲ့သည့္ ထာ၀ရခ်မ္းသာ ကို ေတြ႔ရိွရန္ အသိမဲ့သတၱ၀ါတစ္ဦးအား အေစခံသဖြယ္ သေဘာမထားဘဲ စိတ္စြမ္းအားႏွင့္အသိဥာဏ္ကို အေကာင္းဆံုး အသံုးခ်ႏိုင္ရန္ ၿပသခဲ့သည္။ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမမ်ားသည္ ဘာသာေရး အမွတ္တံဆိပ္ ခတ္ႏွိပ္ရန္မလိုဘဲ မည္သူမဆို ေလ့က်င့္ႏိုင္သည္။

ေအာက္တြင္ ယေန႔ေခတ္သစ္ကမ ၻာမွ တတ္သိပညာရွင္မ်ားအၿဖစ္ အသိအမွတ္ၿပဳထားသည့္ ထင္ရွားေသာ ေတြးေခၚ ပညာရွင္မ်ား၊ သမုိင္းပညာရွင္မ်ား၊ စာေပပညာရွင္မ်ား၊ သိပၸံပညာရွင္မ်ား၊ စာေရးဆရာမ်ား၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ အဆို အမိန္႔ မ်ားကို စုစည္းေဖာ္ၿပထားသည္။ သူတို႔အဆိုအရ ဗုဒၶဘာသာသည္ လက္ေတြ႔အက်ဆံုးႏွင့္ ေၾကာင္းက်ိဳးအညီညႊတ္ဆံုးေသာ ဘာသာ တရား ၿဖစ္သည္။ တိက်ခိုင္မာသည့္ အသိပညာကို ၿဖစ္ေပၚေစႏိုင္သည္။ ေလ်ာ္ကန္စြာ က်င့္ၾကံအားထုတ္ပါက ပိုမိုေကာင္းမြန္သည့္ ၀န္ေဆာင္မႈကို အမွန္တကယ္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေပမည္။


@ဤစာစုမ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ၿပသၿခင္းသည္ ဗုဒၶဘာသာ၏ သာလြန္ၿမင့္ၿမတ္မႈကို ၿပလုိရင္းမဟုတ္ဘဲ ပညာရွင္အသီးသီး၏ အဂတိကင္းေသာ အၿမင္မ်ားကို ဆင္ၿခင္သံုးသပ္ႏိုင္ရန္ ၿဖစ္သည္။


ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမ
-----------------
ဗုဒၶတြင္ အားလံုးေသာ ေဟာေၿပာခ်က္မ်ား၊ တရားေသ အယူ၀ါဒမ်ားထက္ ပိုမုိၿမင့္ၿမတ္သည့္အရာ တစ္ခုရိွၿပီးၿဖစ္သည္။ ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမေတာ္သည္ လူသားထုအတြက္ တစ္သက္တာလံုး ရင္ကိုေအးၿမေစသည္။ လူမႈဒုကၡ သုကၡ အရႈပ္အေထြးမ်ားအတြက္ ဗုဒၶ၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဒသနာေတာ္သည္ အတိက္ကထက္ ယေန႔တြင္ ပို၍လိုအပ္ေပသည္။
( Nehru)


တည္ၾကည္မႈႏွင့္ ေမတၱာႏွလံုးသား
-----------------------------------
ဗုဒၶႏွင့္ပတ္သက္၍ အထင္ရွားဆံုးအရာကား တည္ၾကည္သည့္ သမာဓိ၊ ပညာ၊ ေႏြးေထြးေသာ ေမတၱာ၊ နက္နဲေသာ ကရုဏာ တို႔၏ ထူးကဲေသာ ေပါင္းစပ္မႈပင္ ၿဖစ္သည္။ ဗုဒၶတစ္ဦးတည္းသာ လူ႔သဘာ၀ ေကာင္းဆိုးသိစိတ္ကို ကိုယ္စားၿပဳသၿဖင့္ ယေန႔ကမ ၻာသည္ ဗုဒၶဆီသို႔ ပို၍ ပို၍ပင္ ဦးလွည့္လာေလၿပီ။
(Moni Bagghee)


ဗုဒၶသည္ အၿပစ္ ( sin ) ကို မေဟာပါ
---------------------------------------
စိတ္တည္ၾကည္မႈႏွင့္ သတၱ၀ါအားလံုးအေပၚ ၿမတ္ႏိုးမႈကို ဗုဒၶႏွစ္သက္ေတာ္မူသည္။ ဗုဒၶသည္ အၿပစ္ဟူေသာ sin ကို မေဟာ ပါ။ အသိဥာဏ္ကင္းမဲ့မႈႏွင့္ ေတြေ၀ မုိက္မဲမႈတို႔ကိုသာ ေဟာၾကားၿပီး ယင္းတို႔ကို အသိပညာ၊ ကရုဏာတို႔ၿဖင့္ ကုစားႏိုင္ေၾကာင္းကို သာ ေဟာၾကားေတာ္မူသည္။
(Dr. S Radhakisnan)


လူသားတစ္ရပ္လံုးအတြက္ ဗုဒၶ
-------------------------------
ဗုဒၶကို ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသာ ပိုင္ဆုိင္သည္မဟုတ္ပါ။ လူသားထုတစ္ရပ္လံုး ပိုင္ဆုိင္သည္။ ဗုဒၶ၏ ေဒသနာေတာ္သည္ လူတိုင္းႏွင့္သက္ဆိုင္သည္။ ဗုဒၶပြင့္ေတာ္မူၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွ ေပၚေပါက္လာသည့္ ဘာသာတရားတိုင္းသည္ ဗုဒၶထံမွ ေကာင္းမြန္သည့္ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားကို ေခ်းငွားရယူထားၾကသည္။
(A Muslim Scholar)


လူ႔ႏွလံုးသားကို ႏိုးၾကားေစၿခင္း
-------------------------------
ဘာသာတရားတို႔၏ မိခင္ အေတြးအၿမင္ၾကြယ္၀သည့္ အေရွ႕တုိင္းႏိုင္ငံမ်ားသည္ စင္စစ္ လိႈ႕၀ွက္ဖံုးကြယ္တတ္ေသာ္လည္း ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ပတ္သတ္၍မူ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔အား မွန္ကန္စြာဖြင့္ဆိုမႈ ေပးပါသည္။ အေၾကာင္းမွ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔အား လူ႔သဘာ၀၏အတြင္းပိုင္းတြင္ တည္ရိွေနသည့္ ကိုယ္က်င့္တရားအလွႏွင့္ ၿဖဴစင္မႈ ( ၀ိသုဒိၶ )ကို သိရိွေစေသာေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္။ ၎တို႔ကို ရွင္သန္သည့္ ဂုဏ္အသေရ အၿဖစ္ ႏိုးၾကားလာေစရန္ လူ႔ႏွလံုးသားတြင္ ကိန္း၀ပ္ေနသည့္ အရာမွတစ္ပါး အၿခားေသာ တန္းခုိးေတာ္ ( ဖန္ဆင္းရွင္ ) မလိုအပ္ေၾကာင္း သိရိွေစသည္။
(Charles T. Gorham)


ဗုဒၶဘာသာကို သာလြန္သည့္အရာမရိွ
---------------------------------------
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဟုပင္ဆိုဆို၊ မဟုတ္ဟုပင္ေၿပာေၿပာ ကြ်ႏ္ုပ္သည္ ကမ ၻာ့ကိုးကြယ္မႈဆိုင္ရာ ဘာသာေရးစနစ္အသီးသီး ကို ေလ့လာ ဆန္းစစ္ဖူးပါ၏။ ဗုဒၶ၏ အရိယမဂၢင္ ၈ ပါးႏွင့္ သစၥာ ၄ ပါး တရားထက္ ထူးကဲသာလြန္သည့္ လွပစြာ ၿခံဳငံုမိေသာအရာကို မည္သည့္ဘာသာတြင္မွ် မေတြ႔ရိွရေခ်။ ကြ်ႏ္ုပ္အေနၿဖင့္ ထိုလမ္းစဥ္အတုိင္း မိမိ၏ဘ၀ကို ၿပဳၿပင္ေနထုိင္ရသည္ကို ေက်နပ္မိပါသည္။
(Prof. Rhys Davids)


ဗုဒၶ၀ါဒသည္ စိတ္ကူးယဥ္ေလာကသုိ႔ ဦးမတည္ပါ
--------------------------------------------------
ဗုဒၶ၀ါဒသည္ ေလာကႏွင့္ဘ၀၏ တကယ္ပကတိအၿဖစ္မွန္ကိုသာ ဆင္ၿခင္သံုးသပ္ရကား သဘာ၀ဓမၼအတိုင္း ရႈၿမင္ေသာ ၀ါဒဟု ဆိုရေပမည္။ ၎၀ါဒသည္ အေၾကာင္းအရာ ဟူသမွ်ကို ယထာဘူတက်ေအာင္ ေလ့လာသံုးသပ္သည္။ ဗုဒၶ၀ါဒသည္ စိတ္ကူးယဥ္ေလာက၌ ေမ့ေလ်ာ့ေပ်ာ္ပါးေနေစရန္ ေမွာက္မွားေသာ ႏွစ္သိမ့္မႈကိုလည္း မေပး၊ အၿပစ္မ်ား အႏ ၱရာယ္မ်ားကို ေတြးေတာ၍ စိုးရိမ္ေသာကေရာက္ေနေအာင္ ေခ်ာက္လွန္႔ ႏွိပ္စက္မႈလည္း မၿပဳ၊ မိမိ၏ ပကတိ အစစ္အမွန္ကို အတိအက် ယထာဘူတက်က် ေၿပာၿပ၍ လံုး၀လြတ္လပ္ေရး တည္ၿငိမ္ေရးႏွင့္ ခ်မ္းေၿမ့ေပ်ာ္ရႊင္ေရးကို ရရိွႏိုင္ရန္ လမ္းညႊန္ၿပသေပးေပသည္။
(Ven. Dr. W. Rahala)


စၾက၀႒ာဘာသာတရား
-------------------------
အနာဂတ္ဘာသာေရးသည္ စၾက၀႒ာတစ္ခုလံုးႏွင့္ဆိုင္သည့္ ဘာသာတရား ၿဖစ္လာလိမ့္မည္။ ပုဂိၢဳလ္ေရးဆိုင္ရာ ဘုရားတစ္ဆူထက္ သာလြန္ၿမင့္ၿမတ္ၿပီး အယူ၀ါဒမ်ား၊ ဘုရားသခင္၏သဘာ၀ႏွင့္ ဘာသာယံုၾကည္မႈ အေၿခခံမ်ားကို ေရွာင္ရွားလိမ့္မည္။ သဘာ၀ႏွင့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အဓိပၸါယ္ၿပည့္၀သည့္ ေပါင္းစပ္မႈအၿဖစ္ ထြက္ေပၚလာသည့္ ဘာသာေရးအသိဥာဏ္ကို အေၿခခံလိမ့္မည္။
(Albert Einstein)


ဗုဒၶဘာသာတြင္ ဟန္ေဆာင္မႈမရိွ
----------------------------------
အသိပညာအလင္းကို လြတ္ေၿမာက္မႈ၏ အႏွစ္သာရအၿဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေပးၿခင္းသည္ ဗုဒၶဘာသာ၏ ဂုဏ္က်က္သေရ ၿဖစ္သည္။ ဗုဒၶဘာသာတြင္ သီလႏွင့္ပညာကို တစ္ခုစီခြဲၿခား၍ မရေပ။ ၿမင့္မားေသာဘ၀အေၿခခံကို သီလကၿပဳၿပင္ေပးလွ်င္ အသိပညာက ဘ၀ကိုၿပီးၿပည့္စံုေစသည္။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကို ၿပည့္ၿပည့္၀၀နားမလည္ဘဲ လုိအပ္သည့္ ၀ိပႆနာပညာကို မပိုင္ဆုိင္ခဲ့လွ်င္ မည္သူ႔ကိုမွ် အမွန္တကယ္ စာရိတၱၿပည့္၀သူဟု မဆိုႏိုင္ေပ။ ယင္းႏွင့္ပတ္သတ္၍ ဗုဒၶဘာသာသည္ အၿခားဘာသာအားလံုးႏွင့္ ကြဲၿပားသည္။ ဘုရားတစ္ဆူ တည္းသာရိွ၏ဟု ယူဆၾကေသာ ဘာသာတရားအားလံုးပင္ တစ္စံုတစ္ရာေသာ ဟန္ေဆာင္မႈၿဖင့္ အစၿပဳၾကေပသည္။ ယင္းဟန္ေဆာင္မႈမ်ားကို အသိပညာတိုးတက္မႈက ဆန္႔က်င္မိသည့္အခါ ၀မ္းနည္းမႈ(ေသာက) ၿဖစ္ရေပေတာ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ဗုဒၶဘာသာ သည္ ဟန္ေဆာင္မႈၿဖင့္ အစမပ်ိဳးပါ။ ေက်ာက္ေတာင္အလား ခိုင္မာသည့္ အေၾကာင္းအရာေပၚတြင္ ရပ္တည္ပါသည္။
(Prof. Lakhsmi Narasu)


အသက္ရွင္ေနထိုင္ေရးအစီအမံ
--------------------------------
ဗုဒၶဘာသာဟူသည္ ဘ၀မွအၿမင့္မားဆံုးအက်ိဳးကိုရယူရန္ အၿမင့္မားဆံုးလမ္းစဥ္ၿဖင့္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ေရးအတြက္ အစီအမံ တစ္ခုပင္ၿဖစ္သည္။ အသိပညာ စိုးမုိးရာ အေၿမာ္အၿမင္ၾကီးသည့္ ဘာသာတစ္ခု ၿဖစ္သည္။ ဗုဒၶသည္ ဘာသာေၿပာင္းသူမ်ားကို အႏိုင္ယူရန္ တရားေဟာၿခင္းမဟုတ္ဘဲ တပည့္သာ၀ကတို႔ကို အသိဥာဏ္အလင္း ရရိွေစရန္ တရားေဟာၿခင္း ၿဖစ္သည္။
(A Western Writer)


လာလွည့္ ရႈလည့္
------------------
ဗုဒၶဘာသာသည္ သိၿခင္း ၿမင္ၿခင္းသာလွ်င္ ပဓာနၿဖစ္၍ ယံုၾကည္ၿခင္းမွာ အရာမဟုတ္ပါေပ။ ဗုဒၶ၏ ေဒသနာမ်ားတြင္ “ဧဟိ ပႆိေကာ” ဟုပါရိွရာ “လာ၍ရႈလွည့္ပါ” ဟူ၍ ဖိတ္ေခၚေလသည္။ “လာ၍ ယံုၾကည္လက္ခံပါ” ဟု မဆိုေပ။
(Ven. Dr.W. Rahula)


ႏိုင္လုိမင္းထက္ ဘာသာေၿပာင္းေစၿခင္းမရိွ
-------------------------------------------
စိတ္မပါသည့္ ပရိသတ္အေပၚ ႏိုင္လုိမင္းထက္ ေတြးေခၚယံုၾကည္ေစၿခင္းၿဖင့္ လည္းေကာင္း၊ တစ္စံုတစ္ရာဖိအားေပးမႈ ( သို႔မဟုတ္ ) ေၿမွာက္ပင့္ၿခင္း၊ လိမ္လည္လွည့္ဖ်ားၿခင္း၊ ေခ်ာ့ေမာ့ေၿမွာက္စားၿခင္းဟူေသာ ဖိအားေပးမႈတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို အားထုတ္ၿခင္းၿဖင့္ လည္းေကာင္း၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္၏ ကိုယ္ပိုင္အၿမင္ အစြဲအလန္းကို အႏိုင္ယူၿခင္းၿဖင့္ လည္းေကာင္း ဘာသာ၀င္ေစၿခင္းသည္ စဥ္းငယ္မွ် ဗုဒၶဘာသာ လမ္းစဥ္မဟုတ္ပါ။ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာၿပဳမ်ားသည္ ဘာသာေရးေစ်းကြက္တြင္ ဘာသာေၿပာင္းသူမ်ားအတြက္ မည္သည့္ အခါမွ် ၿပိဳင္ဆုိင္မႈမၿပဳေပ။ ဘာသာ၀င္တိုးပြားရန္ ေစ်းကြက္မလုေပ။
(Dr.G.P.Malalasekara)


ၾကီးမားေသာေအာင္ၿမင္မႈရရိွလုိက္သူ
-------------------------------------
ပါဠိမွအဂၤ ိလိပ္ဘာသာၿပန္ဆိုေရးလုပ္ငန္းကို စတင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ ပထမဆံုးပညာရွင္မ်ားတြင္ ပါ၀င္သည့္ တစ္ဦးေသာ သူမွာ နာမည္ေက်ာ္ ခရစၥယာန္ ဓမၼ ဆရာၾကီးတစ္ဦး၏ သားပင္ၿဖစ္သည္။ သူ၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ဗုဒၶဘာသာထက္ သူ၏ဘာသာက ပိုမုိ ၿမင့္ၿမတ္ေၾကာင္း သက္ေသထူရန္ၿဖစ္သည္။ သူ႔ရည္မွန္းခ်က္ အထမေၿမာက္ခဲ့ေသာ္လည္း ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္ထက္ ၾကီးမားေသာ . ေအာင္ၿမင္မႈ ကို ရရိွလိုက္သည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦး ၿဖစ္လာရၿခင္းပင္ ၿဖစ္၏။ ဤလုပ္ငန္းကို တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္ရန္ တြန္းအားေပး ခဲ့သည့္ အခြင့္သင့္မႈကို ဘယ္ေသာအခါမွ မေမ့သင့္ေပ။ ယင္းဘာသာၿပန္ဆိုမႈ လုပ္ငန္းၿဖင့္ အေနာက္ႏိုင္ငံသား . ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ တို႔အား အဖိုး အနဂၣထိုက္တန္ေသာ ဓမၼအက်ိဳးကို ရရိွေစခဲ့ေလသည္။ ထုိပညာရွင္၏အမည္မွာ Dr.Phys Davids ၿဖစ္သည္။
(Ven.A. Mahinda)


ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ေခတ္သစ္သိပၸံပညာ
-------------------------------------
ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ ေခတ္သစ္သိပၸံပညာသည္ အသိပညာဆိုင္ရာ အလြန္နီးကပ္ဆက္စပ္စြာ တည္ရိွေနေၾကာင္း မၾကာမၾကာ ဆုိခဲ့ၿပီး ထပ္ခါတလဲလဲ ေၿပာဆိုပါဦးမည္။
Sir Edwin Arnold


ဗုဒၶဘာသာသည္ သိပၸံပညာႏွင့္ဖက္ၿပိဳင္
----------------------------------------
အကယ္၍ ေခတ္သစ္သိပၸံပညာလုိအပ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ဖက္ၿပိဳင္သည့္ ဘာသာေရးတစ္ခု ရိွခဲ့သည္ဆိုလွ်င္ ၎သည္ ဗုဒၶဘာသာပင္ ၿဖစ္ေပလိမ့္မည္။
(Albert Einstein)


အေၾကာင္းႏွင့္အက်ိဳး
---------------------
ဗုဒၶ၏ေဟာညႊန္ခ်က္မ်ားအရ ေလာကကိုၿပဳၿပင္စီရင္သည္ မဟုတ္ပါ။ ဆုလာဘ္ေပးၿခင္း ၿပစ္ဒဏ္ခတ္ၿခင္းတုိ႔အစား အေၾကာင္းအက်ိဳးသတ္မွတ္ခ်က္အားၿဖင့္ အလိုအေလ်ာက္ၿပဳလုပ္ေၿပာဆိုၾကသည့္ ကံအားေလ်ာ္စြာသာလွ်င္ ၿဖစ္ရေၾကာင္း ဗုဒၶ၀ါဒီတို႔က ယံုၾကည္လက္ခံၾကသည္။
(A writer)


နိဗၺာန္
------
ဗုဒၶသည္ ပုဂိၢဳလ္ေရးကိုးကြယ္မႈဆိုင္ရာ ဘုရားသခင္ ( သုိ႔မဟုတ္ ) နတ္ဘုရားမ်ား၏ ကူညီမႈ ၿမဴတစိမွ်မပါဘဲ လူတိုင္း ကိုယ္တိုင္ ရယူႏိုင္သည့္ လြတ္ေၿမာက္ေရးကို ကမ ၻာ့သမိုင္းတြင္ အဦးဆံုးထုတ္ေဖာ္ေၾကၿငာခဲ့သည္။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ယံုၾကည္ကိုးစားေရး၊ စိတ္ထားၿဖဴစင္ေရး၊ ယဥ္ေက်းပ်ဴငွာေရး၊ အသိပညာပြင့္လင္းေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ အမ်ားအေပၚ ေမတၱာထားရိွေရးတုိ႔ကို ဗုဒၶက အေလးအနက္ အခါခါ ဩ၀ါဒေပးခဲ့သည္။
ဘ၀တြင္ အသိပညာမပါဘဲ ၀ိပႆနာပညာကို မရရိွႏိုင္ရကား ပညာ၏မလြဲမေသြလုိအပ္မႈကိုလည္း တိုက္တြန္းဆံုးမေတာ္မူခဲ့သည္။
(Prof. Eliot)


လႊမ္းမုိးသည့္၀ါဒ
-----------------
ဗုဒၶ၀ါဒသည္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ ဖန္ဆင္းရွင္ တန္ခုိးရွင္ မရိွဟု သိေသာစနစ္၊ လူ႔အတၱကို ၿငင္းဆိုေသာစနစ္၊ ထာ၀ရ တည္ၿမဲသည္ဆိုသည့္ ယံုၾကည္မႈကို အမွားတစ္ရပ္အၿဖစ္ သတ္မွတ္သည့္စနစ္၊ ၀တ္ၿပဳကိုးကြယ္မႈ ယဇ္ပူေဇာ္မႈတို႔ၿဖင့္ တစ္စံုတစ္ရာ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရိွသည္ဟူေသာ အယူကို ၿငင္းပယ္ေသာစနစ္၊ ဘ၀လြတ္ေၿမာက္မႈအတြက္ ကိုယ္ပိုင္အားထုတ္ရန္မွတစ္ပါး အၿခား ဘာမွ်မရိွေၾကာင္း အစဥ္တစိုက္ ေစာင့္ၾကည့္ေနသည့္ စနစ္၊ ဗုဒၶဘာသာ၏ ပင္ကိုၿဖဴစင္မႈၿဖင့္ အမိန္႔သစၥာခံရန္ ဘာတာ၀န္မွ် မရိွေၾကာင္း သိရိွ၍ ကယ္တင္ရွင္၏ အကူအညီကို မည္သည့္အခါမွ် မရွာေဖြသည့္ စနစ္ၿဖစ္သည္။ မည္သုိ႔ေသာ ဥပါဒါန္အစြဲမ်ား ေရာယွက္ ရႈပ္ေထြးေနေစကာမူ ယေန႔တုိင္ လူသားထုအစိတ္အပိုင္းၾကီးကို လႊမ္းမုိးႏိုင္သည့္ ဘာသာ၀ါဒၿဖစ္ေနဆဲပင္ ၿဖစ္သည္။
(T.H.Huxley)


အၿပစ္ ( sin ) ႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔ အယူအဆ
------------------------------------------------
ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအေနၿဖင့္ အၿပစ္ ( sin ) ႏွင့္ပတ္သတ္သည့္အယူအဆမွာ အၿခားေသာဘာသာ၀င္တုိ႔၏ အယူအဆႏွင့္ ကြဲၿပားသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔အဖို႔ ( sin ) ဟူသည္ ေတြေ၀မုိက္မဲမႈ ( ေမာဟ ) သာၿဖစ္သည္။ ယုတ္မာသူ ဟူသည္ အသိဥာဏ္ကင္းမဲ့သူ ၿဖစ္သည္။ သူသည္ ၿပစ္ဒဏ္ေပးရန္၊ ၿပစ္တင္ရံႈ႕ခ်ရန္လိုအပ္သူ မဟုတ္ဘဲ လမ္းညႊန္မႈမ်ားမ်ားေပးရန္သာ လိုအပ္သူၿဖစ္သည္။ သူ႔ကို တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ ဖန္ဆင္းရွင္ ( သို႔ ) ဘုရားသခင္၏ ပညတ္ခ်က္မ်ားကို က်ဴးလြန္ေဖာက္ဖ်က္သူအၿဖစ္ သေဘာမထားေပ။ ဘုရားသခင္၏ သနားၾကင္နာမႈႏွင့္ ခြင့္လႊတ္မႈကုိ ေတာင္းပန္ရယူသူအၿဖစ္လည္း မယူဆေခ်။ ၿပစ္မႈက်ဴးလြန္သူအတြက္ မိတ္သဂၤဟ မ်ားအေနၿဖင့္ လူေနမႈ စနစ္အတိုင္း ဆင္ၿခင္တိုင္းထြာတတ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးရန္သာ လုိသည္။ ၿပစ္မႈ က်ဴးလြန္သူသည္ ဘုရားသခင္ ထံ ေတာင္းပန္ အသနားခံရန္ ဆုေတာင္း၀တ္ၿပဳ ၾကိဳးစားမႈ တို႔ၿဖင့္ အကုသိုလ္အက်ိဳးမွ လြတ္ေၿမာက္ႏိုင္သည္ဟု ဗုဒၶ၀ါဒီတို႔က မယံုၾကည္ေပ။
(John Walters)


နတ္ဘုရားမ်ားလည္း လြတ္ေၿမာက္မႈကို လိုလားၾက
---------------------------------------------------
ဗုဒၶသည္ သက္ရိွသတၱ၀ါမ်ားကို မညွင္းဆဲရန္ နတ္ဘုရားမ်ားအထံ၀ယ္ ဆုေတာင္းပတၱနာၿပဳၿခင္း၊ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔မ်ား ရြတ္ဆိုၿခင္း၊ ယဇ္ပူေဇာ္ၿခင္းမ်ားကို မၿပဳလုပ္ရန္ လူ႔သမုိင္းတြင္ အဦးဆံုး ဆံုးမပဲ့ၿပင္ခဲ့သည္။ နတ္ဘုရားမ်ား ကိုယ္တိုင္လည္း ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္ ဘ၀လြတ္ေၿမာက္ေရး လုိအပ္လ်က္ရိွေၾကာင္း ၿမတ္စြာဘုရားက သူ၏ေဒသနာေတာ္မ်ား၌ ထုတ္ေဖာ္ေၾကာ္ၿငာခဲ့သည္။
(Prof.Phys Davids)


(Ref:oxford research of Buddhism
:famous-Buddhism
:Teachings attributed to Siddhartha Gautama)

9/07/2014

ဦးသန္႔ အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ




           
ဦးသန့္သည္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွုးခ်ဳပ္ အျဖစ္ ၁၉၆၁ မွ ၁၉၇၁ အထိ ဆယ္နွစ္တာကာလ အတြင္း ၾကီးမားွစြာေသာ ကမၻာ့အေရးအခင္းၾကီးမ်ားကို ေအာင္ျမင္စြာ ေျဖရွင္းနိုင္ခဲ့သည္။


ဦးသန့္ေအာင္ျမင္စြာ ေျဖရွင္း နိုင္ခဲ့ေသာ ျပႆနာ ၾကီးမ်ားမွာ........တတိယ ကမၻာစစ္~သို့ဦးတည္ ခဲ့ေသာ က်ဴးဘား ျပႆနာတူရကီ နွင့္ ဂရိတို့ ေသြးေခ်ာင္းစီးသည္. ဆိုက္ပရပ္ ျပႆနာအင္ဒိုနီးရွား နွင့္ ဒတ္ခ်္တုိ. အေသအေက်တိုက္သည့္ အေနာက္အီရီယန္အေရးအခင္းအေ၇ွ့အလယ္ပိုင္း အေရးအခင္းဗီယက္နမ္စစ္ပြဲ အဆံုးသတ္ျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရးေပၚထြန္းေရးျပႆနာကမၻာ့ေလာင္စာ ျပႆနာေတာင္အာဖရိက လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားမွု ကိစၥသဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိမ္းသိမ္းေရး ကိစၥ....ကမၻာေပၚတြင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမွု တိုက္ဖ်က္ေရး ကိစၥ....အျခားကိစၥမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ဦးသန့္၏ ကုလအတြင္းေရးမွုးခ်ဳပ္ဘ၀တြင္ တာ၀န္ကို နိုင္နိုင္နင္းနင္းထမ္းေဆာင္နိုင္မွု၊ ကမၻာအေရးအခင္းမ်ားကို ေျပလည္ေအာင္ စြမ္းစြမ္းတမန္ ေျဖရွင္းေပးနိုင္ခဲ့မွုတိုေ့ၾကာင့္ သူအားကမၻာတစ္၀ွ္းလံုးရွိတကၠသိုလ္ေကာလိပ္တို့မွ ေဒါက္တာဘြဲ ( ၁၇ ) ဘြဲံကို ေပးအပ္ခ်ီးျမင့္ခဲ့ၾကသည္။

ဦးသန့္ရရွိခဲ့ေသာ ဘြဲ့မ်ားမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္။


၁၉၄၉ ၀ဏေက်ာ္ထင္ဘြဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရ

၁၉၅၃ သီရိပ်ံခ်ီ ဘြဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရ
၁၉၅၇ စည္သူ ဘြဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရ
၁၉၆၁ မဟာသေရစည္သူ ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရ
၁၉၆၂ ဇြန္ ၁၀ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အာလီတန္တကၠသိုလ္ ကေနဒါ
၁၉၆၂ ဇြန္ ၁၂ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ပရင္စတန္တကၠသိုလ္ နယူဂ်ာစီျပည္နယ္
၁၉၆၃ ဇြန္ ၂ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေတာင္ဟတ္ဒေလေမာင့္ဟိုလ္ေကာလိပ္ မက္ဆာခ်ဴးဆက္ျပည္နယ္
၁၉၆၃ ဇြန္ ၁၃ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ကင္းဘရစ္ဟာဘတ္တကၠသိုလ္ မက္ဆာခ်ဴးဆက္ျပည္နယ္
၁၉၆၃ ဇြန္ ၁၆ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဟင္နိုဗာဒတ္ေမာက္ေကာလိပ္ နယူဟမ္ရွားျပည္နယ္
၁၉၆၄ ဧျပီ ၂ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ကာလီဖိုးနီးယားတကၠသိုလ္ ကာလီဖိုးနီးယားျပည္နယ္
၁၉၆၄ ဧျပီ ၃ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဒင္းဗားတကၠသိုလ္ ကိုလိုရာဒိုျပည္နယ္
၁၉၆၄ ဇြန္ ၈ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဆြပ္သမိုးေကာလိပ္ ပင္ဆင္ေဗးနီးယားျပည္နယ္
၁၉၆၄ ဇြန္ ၁၀ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ နယူးေယာက္ယူနီဗာစီတီ
၁၉၆၄ ဂ်ူလိုင္၃၀ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေမာ္စကိုတကၠသိုလ္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံ
၁၉၆၅ ေမ ၂၅ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အြန္တာရီယိုကင္းစတန္းဘုရင္မတကၠသိုလ္
၁၉၆၅ ဇြန္ ၆ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ၀ါတာဗီလီေကာ္ဗိုင္းေကာလိပ္
၁၉၆၅ ဇြန္ ၁၄ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ နယူေဟဗင္ေရး တကၠသိုလ္
၁၉၆၆ ေမ ၂၈ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အြန္ေတရီယို၀င္တကၠသိုလ္ ကေနဒါ
၁၉၆၆ ဇြန္ ၅ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဟင္မလင္တန္ေကာလိပ္ နယူးေယာက္
၁၉၆၆ ဇြန္ ၈ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေဖာ့ဒ္ဟင္းတကၠသိုလ္ နယူးေယာက္
၁၉၆၆ ဇြန္ ၁၄ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ မင္ဟတ္တန္ေကာလိပ္ နယူးေယာက္
၁၉၆၂ စက္တင္ဘာ တြင္ ခ်က္ကိုစလိုဘက္ကီးယား နိုင္ငံ ပရက္ျမိဳ့ေတာ္၊ ခ်ားလ္စ္ တကၠသိုလ္၏ အနွစ္၆၀၀ ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္အခမ္းအနားမွ ဦးသန့္ကို ေရြွတံဆိပ္ေပးအပ္ခ်ီးျမင့္ခဲ့သည္။


၁၉၆၆ စက္တင္ဘာ ၂၈ တြင္ အိႏၵိယ နိုင္ငံမွ ေပးအပ္ေသာ ဂ်၀္ဟာလာေနရူး ဆု ကို ရရွိခဲ့သည္။ ရူပီး တစ္ သိန္း ရရွိသည္။ ၄င္းရရွိေသာ ဆုေငြကို ဦးသန့္ပညာေတာ္သင္ဆု အျဖစ္ ကုလသမဂၢေက်ာင္းသို့ျပန္လည္ လွူဒါန္းခဲ့သည္။ကမၻာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို စြမ္းစြမ္းတမံေဆာင္ရြက္သူမ်ားအတြက္ ခ်ီးျမင့္ေလ့ရွိေသာအေမရိကန္ မွေပးသည့္ စတီဗင္ေဖာင္ေဒးရွင္းဆု ကိုလည္းရရွိခဲ့သည္။

ဦးသန့္အမွတ္တရမ်ား

အတြင္းေရးမွုးခ်ဳပ္ အားဂုဏ္ျပဳေသာ အားျဖင့္ ဦးသန့္၏ ကိုယ္တစ္ပိုင္းေၾကးရုပ္တုကို ၁၉၇၄ ေအာက္တိုဗာတြင္ ကုလသမဂၢစာသင္ေက်ာင္းတြင္ စိုက္ထူဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။


ဦးသန့္အား ၁၉၆၆ တြင္ ကုလသမဂၢအေထြေထြ အတြင္းေရးမွူးခ်ဳပ္ရာထူးအား လက္ခံရရွိမွုအားဂဳဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊အေမရိကန္အာကာသယာဥ္မွုး ဂ်ိမ္းစ္လိုဗယ္ နွင့္ အက္ဒြင္လ္ဒရင္ဂ်ဴနီယာ တို့သည္ ျပည္ေထာင္စုျမန္နိုင္ငံေတာ္အလံအား အာကာသယာဥ္အတြင္းသယ္ေဆာင္၍ ကမၻာကို ပတ္ခဲ့ျပီး ထိုအလံကို ျမန္မာအမ်ိဳးသာ ကုလသမဂၢအေထြေထြအတြင္းေရးမွုးခ်ဳပ္ ဦးသန့္လက္ထဲသို့ အာကာသယဥၤမွုး အယ္ဒရင္က ေပးအပ္ဂုဏ္ျပဳခဲ့သည္။
ေဘာင္သြပ္ထားေသာ ထိုအလံတြင္ ဤ အလံသည္ ဂ်ီမီနီ အမွတ္ ၁၂ အာကာသယာဥ္ျဖင့္ ယာဥ္မွူး ဂ်ိမ္းလိုဗယ္နွင့္ အက္ဒြင္အယ္ဒရင္တို့ ၁၉၆၆ ခု နို၀င္ဘာတြင္ အာကာသသို့ပ်ြသန္းစဥ္ သယ္ေဆာင္သြားခဲ့သည္ ဟု ကမၺည္းစာတမ္း ေရးထိုးပါရွိသည္။

U Thant Island ဦးသန့္က်ြန္း
အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု မွ ဦးသန့္အားဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ နယူးေယာက္စီးတီးျမိဳ့၏ အေရွ့ဘက္ျမစ္ အတြင္းရွိ Roosevelt Island က်ြန္း၏ ေတာင္ဘက္ ရွိ Belmont Island ဟုေခၚေသာ က်ြန္းငယ္ေလးအား U Thant Island ဟူ၍ ဂုဏ္ျပဳ သတ္မွတ္ေပးခဲ့သည္။ ၄င္းက်ြန္းငယ္ေလးသည္ အတိုင္းအတာအားျဖင့္ ေပ ၁၀၀x၂၀၀ က်ယ္၀န္းသည္။

Jalan U Thant

မေလးရွားနိုင္ငံသည္ ဦးသန့္အားဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ မေလးရွားနိုင္ငံ ၊ကြာလာလမ္ပူျမိဳ့၊ Embassy road လမ္းအား Jalan U Thant ဟု ဂုဏ္ျပဳ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။
မေလးရွားနိုင္ငံ ကြာလာလမ္ပူျမိဳ့ ဂ်လန္ယူသန့္လမ္းမွ 7 UThant အေဆာက္အအံုTaman U ThantTaman U-Thant is a place in Kuala Lumpur, Malaysia. Located in the eastern part of the city, it was established in the 1960s and was used for foreign embassies and high commissions only. It was named after the former UN General Secretary from 1961 until 1971, U Thant.ဂ်ပန္နိုင္ငံ ၊ တိုက်ိဳျမိဳ့၊ ကုလသမဂၢတကၠသိုလ္(UNU United Nation University) မွ ႕U Thant Honorary Leacture Series ကို ပံုမွန္ဂုဏ္ျပဳ ထုတ္လြွင့္ခဲ့သည္။


ဦးသန့္ နွစ္တစ္ရာျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ ကုလ မွ ဦးသန့္၏ ပံုအား တံဆိပ္ေခါင္းျပဳ၍ ဂုဏ္ျပဳခဲ့သည္။အေမရိကန္ မွ အမွတ္တရတံဆိပ္ေခါင္းကုပၼဏီက ေအဗရာဟန္လင္ကြန္း၊ အိုဗားမား နွင့္ ဦးသန့္တို့၏ တံဆိပ္ေခါင္းမ်ားကို ေစ်းနုန္းတန္းတူသတ္မွတ္သည္။

U Thant Peace Awardဦးသန့္ျငိမ္းခ်မိးေရးဆု
ဤဆုကို ဦးသန့္အားဂုဏၤျပဳေသာအားျဖင့္ အေမရိကန္မွSri Chinmoy က တီထြင္ခဲ့သည္။ ၁၉၈၂ ခုနွစ္တြင္ စတင္ေပးအပ္ခဲ့သည္။ ကြယ္လြန္သြားျပီျဖစ္ေသာ ကမၻာကုလသမဂၢအေထြေထြ အတြင္းေရးမွုးခ်ဳပ္ ဦးသန့္၏ ျမင့္မားလွေသာ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး၊ အရည္အခ်င္းတို့ကို စံနမူနာထား၍ ကမၻာျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ လူသား၊ အသင္းအဖြဲ့မ်ားကို ေပးအပ္ခ်ီးျမင့္ေသာ ဆုျဖစ္သည္။


Credit- History & Biography Blog

7/01/2014

ျမန္မာ႔ဒဂၤါး



ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝဝဝ ေက်ာ္မွစ၍ ဒဂၤါးမ်ားကို အသုံးျပဳၾကသည္ ဆိုသည္။ ျမန္မာတို႔သည္ ဒဂၤါးဟူေသာ ေဝါဟာရကို ပါဠိစကားလုံး “ဋကၤ မွ ထုတ္ယူသုံးစြဲသည္ဟု အဆို႐ွိသည္။ “ဘုရင့္တံဆိပ္လက္ရာ႐ွိေသာေငြေၾကး”ဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း ျမန္မာအေခၚ ဒဂၤါးသည္ သကၠတဘာသာ “တကၤ” ဟူေသာ စကားလုံးမွ ေ႐ြ႕ေလ်ာလာသည္ဟု ဆိုသည္။


ဒဂၤါး ဟူေသာ ေဝါဟာရသည္ ျမန္မာစကား အသုံးအႏႈန္းထဲ၌သာမက စာေပ ကဗ်ာ လကၤာတို႔၌ပင္ ပါဝင္ေနသျဖင့္ ျမန္မာတို႔ နားရည္ဝေနသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္သည္။ ျမန္မာလကၤာဆရာႀကီး ဖိုးသူေတာ္ဦးႏု၏ အလကၤာတစ္ခုတြင္ “ဒဂၤါး – ဒဂၤါး အရင္းစကားမွာ ဘဂၤလားအေခၚ မ်က္ႏွာပြင့္ေဆး သူပါလွ်င္ ရင္ေအးေစ တတ္တာမို႔ အႏုေဆးလို႔လဲ ေခၚေလာက္ပါရဲ႕” ဟူ၍ ေတြ႔ရေလသည္။

ထို႔ထက္ ေ႐ွးက်ေသာ ကဗ်ာတစ္ခုမွာ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၉၁၂ ခုႏွစ္တြင္ နန္းတက္ေသာ ဟံသာဝတီ ဆင္ျဖဴ႐ွင္မင္းတရားလက္ထက္ ‘႐ွင္ကုမာရကႆပ’ ေရးသားေသာ (ဓမၼရာသီပ်ိဳ႕)တြင္ “ဆန္းၾကယ္တင့္အပ္ တံဆိပ္ခတ္သား က်ပ္ – မတ္ – မူး – ပဲ သုံးစြဲဖြယ္မူ ဒဂၤါးျပဳ၍ အကုေဋမွ်ရာမကသား” ဟု စပ္ဆိုထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။

ဒဂၤါးႏွင့္ပတ္သက္၍ ျမန္မာအဘိဓါန္အက်ဥ္းခ်ဳပ္ အတြဲ၂ (ဆ-န)၌ “တံဆိပ္ခတ္ႏွိပ္၍ အေလးခ်ိန္ႏွင့္ တန္ဖိုးသတ္မွတ္ကာ သြန္းလုပ္ထားေသာ ေ႐ႊ ေငြ စသည့္ သတၳဳျပား” ဟု အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုထားသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေတြ႔႐ွိေသာ ေ႐ွးအက်ဆုံး ျမန္မာ ဒဂၤါးမွာ ပ်ဴမင္းမ်ားေခတ္က သုံးစြဲခဲ့ေသာ ပ်ဴဒဂၤါးမ်ား ျဖစ္သည္။ ပ်ဴတို႔၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ ဗိႆႏိုး၊ သေရေခတၱရာႏွင့္ ဟန္လင္းႀကီးတြင္ ေငြဒဂၤါးမ်ားကို ေတြ႔႐ွိရသည္။ ၎ပ်ဴတို႔ သုံးစြဲသည့္ ေ႐ႊႏွင့္ေငြဒဂၤါးတို႔၏ ပုံသဏၭာန္မွာ လျခမ္းသဏၭာန္ ႐ွိသည္ဟု ထန္ေခတ္တြင္ ေရးသားထားေသာ တ႐ုတ္သမိုင္း၌ ေဖၚျပပါရွိေလသည္။ ပ်ဴဒဂၤါးသည္ ပ်ဴယဥ္ေက်းမႈေခတ္၏ အလွရတနာ တစ္ပါးျဖစ္သည္။ ပ်ဴဒဂၤါးသည္ ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌သာ မဟုတ္ ကမၻာတြင္လည္း တန္ဖိုးႀကီးမားလွေသာ ေ႐ွးေဟာင္းပစၥည္းတစ္ခု ျဖစ္ေလသည္။ ပ်ဴဒဂၤါး၏ လွပမႈႏွင့္ ထူးျခားလွေသာ သေကၤတမ်ားမွာ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ား ျဖစ္ေန၏။ ပ်ဴဒဂၤါး၏ ဝိေသသ လကၡဏာမ်ားကို ယေန႔တိုင္ မည္သူမွ် တိက်တပ္အပ္စြာ မေျပာႏိုင္ေသးေပ။

ပ်ဴ ယဥ္ေက်းမႈေခတ္ကား မ်ားစြာ က်ယ္ျပန္႔လွသည္။ ပ်ဴႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္ ဒြာရဝတီႏွင့္ ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈ ေခတ္မ်ားတြင္လည္း ပ်ဴယဥ္ေက်းမႈ အမွတ္အသားမ်ား ေရာေႏွာေနေၾကာင္း ေတြ႔႐ွိရသည္။ ဒြာရဝတီဒဂၤါးႏွင့္ ရခိုင္ဒဂၤါးတို႔တြင္ ပ်ဴေခတ္ယဥ္ေက်းမႈ အမွတ္အသားမ်ား ေတြ႔႐ွိေနရျခင္းျဖင့္ ပ်ဴယဥ္ေက်းမႈ၏ ၾသဇာ က်ယ္ျပန္႔လွေၾကာင္း သိသာႏိုင္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ ပ်ဴလူမ်ိဳးတို႔သည္ ေငြဒဂၤါးမ်ားကို ေငြေၾကးလဲလွယ္ေရး မ႑ိဳင္အျဖစ္ အသုံးမျပဳဘဲ အေဆာင္အဖြဲ႔သေဘာမ်ိဳး အျဖစ္သာ အသုံးျပဳခဲ့ဟန္ တူေပသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ပ်ဴဒဂၤါးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗိႆႏိုးတြင္ ႏွစ္မ်ိဳး၊ ဟန္လင္းတြင္သုံးမ်ိဳး၊ သေရေခတၱရာတြင္ ေလးမ်ိဳး ေတြ႔ရသည္။ ယင္းမ်ိဳးကြဲမ်ားမွ လကၡဏာမ်ားမွာလည္း မ်ားျပားလွေပသည္။ ပ်ဴဒဂၤါးမ်ားတြင္ ခ႐ုသင္း၊ သြတၱိလာ၊ ဥကင္၊ စၾကာ၊ ဝရဇိန္၊ ယစ္ပလႅင္၊ သီရိဝစၦ၊ ေန၊ လသဏၭာန္ တက္ေနဝန္းႏွင့္ နကၡတ္ ၂၇ လုံးစီ ပါ႐ွိသည္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အ႐ြယ္အစားမွာ မတ္ေစ့မွ က်ပ္ျပားအ႐ြယ္အထိ ႐ွိသည္။ ေခတ္အားျဖင့္မူ ေအဒီ ၄ဝဝ-၅ဝဝ အတြင္း အသုံးျပဳခဲ့ပုံရသည္။

ပုဂံေခတ္သုံး ဒဂၤါးမ်ားကိုမူ ယေန႔တိုင္ မေတြ႔ရေသးေပ။ ပ်ဴဒဂၤါးမ်ားေရာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေ႐ွးအက်ဆုံးေသာ ဒဂၤါးမွာ ရခိုင္ဒဂၤါးမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ရခိုင္ျပည္တြင္ ဒဂၤါးမ်ားကို အသျပာေငြေၾကးအျဖစ္ အသုံးျပဳရန္အတြက္လည္းေကာင္း၊အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာပိုင္ဆိုင္မႈကိုေဖာ္ညႊန္းရန္လည္းေကာင္း၊ ခရစ္သကၠရာဇ္ ေအဒီ-၄ ရာစု ေလာက္ကပင္ခတ္ႏွိပ္သုံးစြဲလာခဲ့ၾကသည္။ရခိုင္ဒဂၤါးမ်ားကိုအၾကမ္းအားျဖင့္ ႏွစ္မ်ိဳးခြဲျခားႏိုင္သည္။ ယင္းတို႔မွာ စာထိုးမထားေသာ ဒဂၤါးႏွင့္ စာထိုးထားေသာ ဒဂၤါးမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။

ေလးရာစုေလာက္က ခတ္ႏွိပ္သည္ဟု မွန္းဆရေသာ ဒဂၤါးမ်ားတြင္ စာထိုးမထားေခ်။ သို႔ရာတြင္ ယင္းတို႔၌ မဂၤလာႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ သရုပ္ေဖာ္ပုံမ်ား ပါ႐ွိသည္။ ယင္းပုံမ်ားသည္ ဘုရင္စနစ္ႏွင့္ ေလ်ာက္ပတ္ၿပီးလွ်င္ တုိင္းျပည္ဝေျပာသာယာေရးကို ရည္ညႊန္းေသာပုံမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ ယင္းဒဂၤါးမ်ားမွာ ေငြဒဂၤါးမ်ားျဖစ္ၿပီး အႀကီးအေသး ႏွစ္မ်ိဳးစလုံး ေတြ႔ရသည္။

သကၠရာဇ္ ေအဒီ – ၅ ရာစုမွ ေအဒီ ၁ဝဝဝ အထိ ထုတ္လုပ္အသုံးျပဳခဲ့ေသာ ရခိုင္ဒဂၤါးမ်ားတြင္ ေ႐ွ႕ဘက္၌ မင္းဆက္၏ တံဆိပ္ေတာ္ျဖစ္ေသာ ႏြားလား ဥႆဘႏွင့္ ယင္း၏အထက္၌ သြန္းထုတ္လုပ္ေသာ မင္း၏အမည္ ပါ႐ွိသည္။ အသုံးျပဳခဲ့ေသာ အကၡရာမ်ားမွာ ျဗဟၼီပြား အကၡရာမ်ား ျဖစ္သည္။ ေက်ာဘက္တြင္မူ ကနဦး ဒဂၤါးမ်ားတြင္ ပါ႐ွိသည့္ မဂၤလာႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ သ႐ုပ္ေဖာ္ပုံမ်ား ပါ႐ွိေလသည္။

ရခိုင္ဒဂၤါးမ်ား၏ ေ႐ွ႕ဘက္၊ ေက်ာဘက္မ်ားတြင္ ပါ႐ွိသည့္ပုံမ်ားသည္ ေအဒီ ၅ရာစု မွ ၁ဝဝဝ အထိ ႏွစ္ေပါင္းငါးရာတိုင္ေအာင္ အေသးအဖြဲ႔ ေျပာင္းလဲျခင္းမွအပ ထူးကဲစြာ ေျပာင္းလဲျခင္း မ႐ွိဘဲ တည္တန္႔ခဲ့သည္။ ယင္းဒဂၤါးမ်ားသည္ ေငြသားဒဂၤါးမ်ားျဖစ္ၿပီး တစ္က်ပ္၊ ငါးမူး၊တစ္မတ္၊ တစ္မူးအ႐ြယ္မ်ားအျဖစ္ အ႐ြယ္အစား အမ်ိဳးမ်ိဳး ထုတ္လုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ထုတ္လုပ္ခဲ့ေသာ ေစတီကိုလုိက္၍ ယင္းဒဂၤါးမ်ားကို ေဝသာလီေခတ္ ဒဂၤါးမ်ားဟု ေခၚေ၀ၚၾကသည္။

ရခိုင္ဒဂၤါးမ်ားသည္ အိႏၵိယႏိုင္ငံထုတ္ဒဂၤါးမ်ားႏွင့္ အေျခခံအားျဖင့္ တူညီေသာ္လည္း ကိုယ့္တံဆိပ္ ကိုယ့္အမွတ္အသားႏွင့္ကို သြန္းေလာင္း ထုတ္လုပ္ထားေၾကာင္းကို ယင္းဒဂၤါးမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ျခင္း အားျဖင့္ ထင္႐ွားစြာ ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ေပသည္။

ရခိုင္ဒဂၤါးမ်ားတြင္ အေစာဆုံး သြန္းလုပ္သုံးစြဲခဲ့ေသာ ဒဂၤါးမွာ မဂၤလာ လကၡဏာပုံမ်ားျဖစ္ေသာ ခ႐ုသင္းတစ္ဖက္၊သီရိဝစၦလကၡဏတစ္ဖက္ ပါ႐ွိေသာ ဒဂၤါးျဖစ္သည္။ သုေတသီ “ဂၽြန္စတငး္” (E.H.Johnston)ကသူျပဳစုခဲ့ေသာ Some Sanstrit Inscriptions of Arakan စာအုပ္တြင္ ေရးသားေဖာ္ ျပထားသည္။

ေဝသာလီဒဂၤါးမ်ားေနာက္၌ အေစာဆုံးေတြ႔ရေသာ ရခိုင္ဒဂၤါးမွာ စူလမဟာရာဇာ ဒဂၤါးပင္ျဖစ္သည္။ ဤဒဂၤါးမွစ၍ မဂၤလာအမွတ္အသား လကၡဏာပုံမ်ား မပါေတာ့ေခ်။ ရခိုင္ရာဇဝင္တြင္ ဤအမည္ခံယူေသာ မင္းကို ႐ွာေဖြရာ၌ ေဝသာလီေႏွာင္းေခတ္ ေနာက္ဆုံးမင္း၏ အမည္ကိုသာ ေတြ႔ရသည္။ ယင္းမင္းမွာ ရာဇဝင္အလိုအရ စူလစျႏၵားမင္းပင္ ျဖစ္သည္။ သကၠရာဇ္ ၉၅၇ ေအဒီတြင္ တေကာင္း၊ ျပည္၊ သင္းတြဲၿမိဳ႕မွအျပန္ ေမာ္တင္စြန္း-နဂါးရစ္အငူတြင္ သေဘၤာပ်က္၍ နတ္႐ြာစံခဲ့သည္။ အဆိုပါ ဒဂၤါး၏္ ေ႐ွ႕ဘက္တြင္ စူလမဟာရာဇာဟူ၍ ျမန္မာအကၡရာျဖင့္ ေရးထိုးထားၿပီးလွ်င္ ေက်ာဘက္တြင္ နာဂရီ အကၡရာျဖင့္ ခတ္ႏွိပ္ထားသည္။ သကၠရာဇ္ ေရးထိုးမထားေခ်။

ယင္းေနာက္ သြန္းလုပ္ခဲ့သည္ဟု မွန္းဆရေသာ ဒဂၤါးမွ ေလာင္းၾကက္ေခတ္ (၁၂၅ဝ-၁၄ဝ၄) မင္းထီးဘုရင္လက္ထက္က ယင္းမင္း၏ ဦးရီးေတာ္အမည္ျဖင့္ သကၠရာဇ္ပါ ေရးထိုး၍ ထုတ္ေဝေသာ ဒဂၤါးျဖစ္သည္။ ေ႐ွ႕ဘက္၌ ျမန္မာအကၡရာျဖင့္ ၆၆ဝ နရာဓိပတိဦးရီးေတာ္ မဟာနႏၱဘယ ဟူ၍ ခတ္ႏွိပ္ထားၿပီးလွ်င္ ေက်ာဘက္တြင္ နဂရီအကၡရာျဖင့္ စာခတ္ႏွိပ္ထား႐ွိသည္။ ေလာင္းၾကက္ေခတ္တြင္ နာမည္ေက်ာ္ၾကားဆုံးမင္းမွ မင္းထီးဘုရင္ပင္ ျဖစ္သည္။

ေလာင္းၾကက္ေခတ္၏ ေနာက္ဆုံးမင္းမွာ နရမိတ္လွေခၚ မင္းေစာမြန္ျဖစ္သည္။ ယင္းမင္းသည္ မင္းထီးဘုရင္၏ ျမစ္ပင္ျဖစ္သည္။ မင္းေစာမြန္သည္ ေျမာက္ဦးေခတ္မင္းဆက္၏ ပထမဆုံးေသာ မင္းလည္း ျဖစ္သည္။

ေျမာက္ဦးမင္းဆက္ေခတ္သည္ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၄၃ဝ မွ ၁၇၈၄ ခုႏွစ္အထိ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၄ ႏွစ္ ႐ွည္ၾကာခဲ့သည္။ ေျမာက္ဦးမင္းဆက္ေပါင္း ၄၈ ဆက္ ႐ွိသည္။ ေျမာက္ဦးမင္းဆက္၏ ေနာက္ဆုံးမင္းမွာ မဟာသမၼတရာဇာ ေခၚ အေဂၢါပုညာေဇာရာဇာ ျဖစ္သည္။

ေျမာက္ဦးေခတ္ ေစာေစာပိုင္းက သုံးစြဲခဲ့ေသာ ဒဂၤါးမ်ားတြင္ ကူဖစ္(Kufic) ဗ်ည္းသို႔မဟုတ္ လက္ေရးကြန္႔ထားေသာ ပါ႐ွန္ဗ်ည္းမ်ားျဖင့္ ေရးထိုးထားသည့္ ကလီမာတစ္ဖက္ပါ ဒဂၤါး (၇) မ်ိဳးကို ေတြ႔ရသည္။ ေျမာက္ဦးေခတ္ဒဂၤါးမ်ားတြင္ သကၠရာဇ္မ်ား ေရးထိုးထားေသာ္လည္း ဖတ္႐ူႏိုင္ရန္ ယင္းေခတ္သုံး ဂဏန္းမ်ားကို သိရန္ လိုအပ္သည္။ ေျမာက္ဦးဒဂၤါးမ်ားမွာ အ႐ြယ္အားျဖင့္ ၂ဒသမ ၈ စင္တီမီတာမွ ၃ စင္တီမီတာအခ်င္းထိ ႐ွိ၍ အေလးခ်ိန္အားျဖင့္ ၁၀ ဂရမ္၀န္းက်င္တြင္ တစ္မ်ိဳးႏွင့္ ၇ ဒသမ ၅ ဂရမ္ ၀န္းက်င္တြင္ တစ္မ်ိဳး ေတြ႔ရသည္။ က်ပ္ျပည့္ဒဂၤါးမ်ားမွာ အ႐ြယ္အားျဖင့္ အခ်င္း ၃ စင္တီမီတာ ႏွင့္ အေလးခ်ိန္ ၁၀ ဂရမ္ ႐ွိသည္။

ေ႐ွးေခတ္ ရခိုင္ဒဂၤါးမ်ားသည္ ေက်ာက္စာပါ မင္းမ်ား၏ အမည္မ်ားကို အတည္ျပဳေပးသည္သာမက ပ့ံပိုးမႈလည္း ေပးသည္။ ရခိုင္သမိုင္းအတြက္ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ အေထာက္အထားမ်ားကိုလည္း ေပးသည္။

ရခိုင္ဒဂၤါးမ်ားႏွင့္ မေ႐ွးမေႏွာင္းမွာပင္ ဟံသာဝတီ ဆင္ျဖဴ႐ွင္လက္ထက္ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၉ဝဝ ေက်ာ္ (ခရစ္ႏွစ္ ၁၅၄ဝ ခန္႔) တြင္မြန္ခဲဒဂၤါးမ်ား ေပၚခဲ့သည္။ မြန္ဒဂၤါးမ်ားကို ဟံသာဝတီဒဂၤါး ဟုလည္း ေခၚဆိုၾကသည္။ ယင္းဒဂၤါးမ်ားတြင္ ဟံသာ၀တီ၏ အမွတ္အသားျဖစ္ေသာ ဟသၤာ႐ုပ္ကို ခတ္ႏွိပ္ထားသည္။

‘ဆာအာသာပီဖယ္ယာ’၏ Coins of Arakan ,Pegu, and Burma “ရခိုင္ ၊ပဲခူးႏွင့္ ျမန္မာျပည္မွ ဒဂၤါးမ်ား အေၾကာင္း” စာအုပ္၌ ပဲခူးအနီး စစ္ေတာင္းအရပ္မွ ခ႐ုသင္းႏွင့္ ဥကင္ပုံ၊ သို႔မဟုတ္ ဘီးတပ္ရထား ပုံပါေသာ ဒဂၤါးေဟာင္းမ်ား ေတြ႔႐ွိရေၾကာင္းကို ဓါတ္ပုံႏွင့္တကြ ေဖာ္ျပထားသည္။ ယင္းအျပင္ တနသၤာရီ နယ္ဘက္မွလည္း သံျဖဴႏွင့္ခဲစပ္၍ ျပဳလုပ္ထားေသာ ထိုးတံဆိပ္ ဒဂၤါးေဟာင္းမ်ားကို ေတြ႔႐ွိရသည္ဟု ေဖာ္ျပသည္။ ထို ထိုးတံဆိပ္ ဒဂၤါး၏ ေက်ာဘက္တြင္ (ေဟာသူခံတာဂရံ) ဟူေသာ ပါဠိဘာသာပါ႐ွိ၏။ ပါဠိကို ဖယ္ယာက ၿငိမ္းခ်မ္း၍ သုခအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ဌာန ဟု အဓိပၸာယ္ ျပန္ဆိုထားသည္။

ေညာင္ရမ္းမင္းဆက္မ်ား လက္ထက္တြင္ ဒဂၤါးသုံးစြဲေၾကာင္း မွတ္သားရေသာ္လည္း ပုံသဏၭာန္ အေနအထားကိုမူ အမွတ္အသား မ႐ွိေခ်။ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ျဖစ္ေသာ ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္ ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၁၁၄ဝ ေက်ာ္ ျမန္မာဒဂၤါးမ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။

ဘိုးေတာ္ဘုရားသည္ ၿဗိတိသွ် အေ႐ွ႕အိႏိၵယကုမၸဏီ၏ ကိုယ္စားလွယ္ ကပၸတိန္ေကာ့ ယူေဆာင္လာေသာ ဒဂၤါးမ်ားကို သြန္းလုပ္ေစသည္။ ထို႔ေနာက္ အဂၤလန္ျပည္မွ ဆက္သေသာ ဒဂၤါးသြန္းစက္ျဖင့္ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၄၃ ခုႏွစ္ နယုန္လဆုတ္ တစ္ရက္ေန႔မွစ၍ အမရပူရ ေ႐ႊၿမိဳ႕ေတာ္၌ စတင္ သြန္းလုပ္သည္။ ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္၌ သြန္းလုပ္ေသာ ဒဂၤါးမ်ားအနက္ ေငြျဖင့္ သြန္းေသာ ဒဂၤါးမွာ တစ္ဖက္တြင္ ဘိုးေတာ္ဘုရား နံေတာ္သင့္ တနလၤာက်ား႐ုပ္ သဏၭာန္ပါ႐ွိ၍ တစ္ဖက္တြင္ ၁၁၄၆ ခု အမရပူရ ဆင္ျဖဴမ်ား႐ွင္ႏိုင္ငံ ဟုစာတမ္းထိုးထားသည္။ ေၾကးျဖင့္သြန္းေသာ ဒဂၤါးမ်ားမွာ တစ္ဖက္တြင္ နံေတာ္သင့္ တနလၤာက၀ဂ္ အဆုံး ၆ အနား ပတ္လည္ကိုထူ၍ ငါး႐ုပ္ဖိုမႏွစ္ေကာင္ သဏၭာန္ပါ႐ွိၿပီးလွ်င္ အနားပတ္လည္၌ ဗိႏၶဳေျပာက္မ်ားႏွင့္ တကြ တစ္ဖက္တြင္ ဘိုးေတာ္ဘုရား နန္းတက္ေသာ ႏွစ္ကို အစြဲျပဳ၍ ၁၁၄၃ တပို႔တြဲလျပည့္ေက်ာ္ ၁၄ ရက္ ဟူေသာ စာတမ္းပါ႐ွိေလသည္။ ထိုေၾကးဒဂၤါးမ်ားကို ၁၁၇၄ ခုႏွစ္တြင္ ျပန္လည္႐ုတ္သိမ္းလိုက္သျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၈ ႏွစ္သာ သုံးစြဲသည္။ ယင္းဒဂၤါးႏွစ္မ်ိဳးကို အမရပူရေခတ္ ဒဂၤါး ဟု ေခၚဆိုၾကသည္။ ယင္း ဒဂၤါး၂ မ်ိဳးအျပင္ ေ႐ႊျပည္စိုး တံဆိပ္ေတာ္ ေငြဒဂၤါးႏွင့္ ေၾကးဒဂၤါးမ်ားလည္း သုံးစြဲခဲ့ေသးသည္။ ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္ ဒဂၤါးမ်ားမွာ တစ္က်ပ္သုံး၊ ငါးမူးသုံး၊ တစ္မတ္သုံး ၊ တစ္မူးသုံး ဟူ၍ ႐ွိေလသည္။ ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္တြင္ ျမန္မာဒဂၤါး၊ ရခိုင္ဒဂၤါး ၊ ေဝသာလီဒဂၤါး၊ ကုလားဒဂၤါးဟူ၍ ဒဂၤါး ၄ မ်ိဳး ႐ွိသည္။

ေ႐ႊဘိုမင္းတရားလက္ထက္တြင္ သြန္းလုပ္ေသာ ေငြဒဂၤါးမ်ားမွာ တစ္ဖက္က လဝန္းႏွင့္ ယုန္႐ုပ္၊ တစ္ဖက္က ပဒုမၼာၾကာပန္းပုံကို ႐ိုက္ႏွိပ္ထားသည္။

ပုဂံမင္းလက္ထက္ထုတ္ ဒဂၤါးမ်ားမွာ မူ တစ္ဖက္တြင္ ေ႐ႊျပည္စိုးတံဆိပ္ ခတ္ႏွိပ္၍ တစ္ဖက္တြင္ သာသနာႏွစ္ ၂၃၉၀ ဟု ေရးထိုးထားသည္။
မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္တြင္ ဒဂၤါးသြန္းစက္႐ုံကို မႏၱေလးေနျပည္ေတာ္ နန္းၿမိဳ႕ေတာ္အတြင္း ဗဟိုရ္စင္ ေျမာက္ဘက္၌ ေဆာက္လုပ္၍ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၂၇ ခုႏွစ္ တန္ေဆာင္မုန္း လျပည့္ေက်ာ္ ၉ ရက္ေန႔တြင္ ဒဂၤါးသြန္းစက္႐ုံကို ဖြင့္လွစ္ကာ ဒဂၤါးမ်ားကို စတင္ သြန္းလုပ္ခဲ့ေလသည္။

ယင္းဒဂၤါးစက္႐ုံမွ ေ႐ႊ၊ ေငြ၊ ေၾကးနီ၊ သံျဖဴႏွင့္ ခဲဒဂၤါးမ်ား ထုတ္လုပ္ခဲ့ရာ ေဒါင္းတံဆိပ္က်ပ္သုံး ေငြဒဂၤါးမ်ားကို မင္းတုန္းမင္း နန္းတက္သကၠရာဇ္ ၁၂၁၄ ခုႏွစ္၌ ခတ္ႏွိပ္၍ ထုတ္လုပ္ခဲ့သည္။ မင္းတုန္းမင္းႏွင့္ သီေပါမင္းတို႔ လက္ထက္ ယင္းစက္႐ုံမွ ထုတ္လုပ္ခဲ့ေသာ ဒဂၤါးမ်ား တန္ဖိုးမွာ ခန္႔မွန္းေျခအားျဖင့္ ၂၈ သန္းေက်ာ္ ခန္႔ ႐ွိေလသည္။

မင္းတုန္းမင္း လက္ထက္က ေငြသားျဖင့္ သြန္းလုပ္ခဲ့ေသာ ဒဂၤါးမ်ားမွ တစ္က်ပ္၊ ငါးမူး၊ တစ္မတ္၊ တစ္မူး၊ တစ္ပဲ ေပါင္း ငါးမ်ိဳး ႐ွိသည္။ ေငြဒဂၤါးမ်ားတြင္ တစ္ဖက္၌ တံဆိပ္ေတာ္ဟူေသာ စာတမ္းႏွင့္ ေဒါင္း႐ုပ္ပါ႐ွိၿပီးလွ်င္ တစ္ဖက္တြင္ ရတနာပုံ ေနျပည္ေတာ္ ဟူေသာ စာတမ္းကို ပန္းေခြျဖင့္ အနားပတ္လည္ ေခြထားသည္။ ပန္းေခြ အၾကားတြင္ ၁ သုံး ဒဂၤါး ၁၂၁၄ ဟူေသာ စာတမ္း ထည့္သြင္းထားသည္။ ေဒါင္းတံဆိပ္ေၾကးဒဂၤါးမွာ ေဒါင္း႐ုပ္ေအာက္မွ သြန္းေသာ သကၠရာဇ္ ၁၂၂၇ ႏွင့္ တစ္ဖက္တြင္ ရတနာပုံ ေနျပည္ေတာ္ႏွင့္ ၁ပဲသုံး ဒဂၤါး၏ ေလးပုံတစ္ပုံ ဟူေသာ စာတမ္းပါ႐ွိသည္။

ထိုဒဂၤါးမ်ားအျပင္ ၁၂၂၈ ခုႏွစ္ ပန္းေခြႏွင့္ ရတနာပုံေနျပည္ေတာ္ စာတမ္း ပါ႐ွိေသာ ျခေသၤ့ဒဂၤါးမ်ား၊ ယုန္႐ုပ္သ႑ာန္ေအာက္မွ သကၠရာဇ္ ၁၂၃၁ တစ္ဖက္က ေၾကးနီဒဂၤါးစပ္ေလးပုံတစ္ပုံဟူေသာ စာႏွင့္ပန္းပါေသာ ယုန္ဒဂၤါး၊ ထိုးနယား႐ုပ္ႏွင့္ထိုးနယားတံဆိပ္ေတာ္ဟူေသာ စာႏွင့္ တစ္ဖက္က တစ္မူးသုံး၏ ႐ွစ္ပုံတစ္ပုံစာတမ္း၊ ယင္းစာတမ္းေအာက္မွ ပန္းေခြ၊ ယင္းပန္းေခြေအာက္မွ ၁၂၄၀ စာတမ္းပါေသာ ထိုးနယား ဒဂၤါးမ်ားကိုလည္း သြန္းလုပ္ေသးသည္။

မင္းတုန္းမင္းသည္ ဒဂၤါးအတတ္ပညာသင္ယူရန္ ပညာေတာ္သင္မ်ားကိုလည္း ျပင္သစ္ႏိုင္ငံသို႔ ေစလႊတ္ေသး၏။

ထို႔ေနာက္ အဂၤလိပ္-ျမန္မာ တတိယစစ္ပြဲသည္ ၁၈၈၅ ခုႏွစ္တြင္ ျဖစ္ပြား၍ အဂၤလိပ္တို႔ သိမ္းပိုက္ၿပီးေနာက္ ဒဂၤါးစက္႐ုံ႐ွိ ေငြဒဂၤါး ခုႏွစ္ပုံမ်ားကို လိုခ်င္သူတို႔ ေကာက္ငင္ကာ ဆြဲယူသြားၾကသျဖင့္ ကစဥ့္ကလ်ား ျဖစ္သြားေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေဒါင္းဒဂၤါးမ်ားကို တရားဝင္ေငြအျဖစ္ ၁၈၉၂ ခုႏွစ္အထိ ဆက္လက္သုံးခြင့္ ျပဳထားေသာ အခါမွ မဟာ၀န္႐ွင္ေတာ္မင္းႀကီးသည္ ေဒါင္းဒဂၤါး ညွပ္ပုံမ်ားကို သတိရ၍ စစ္ေၾကာသိမ္းဆည္းရန္ သက္ဆိုင္ရာတို႔သို႔ ဆင့္ဆိုေလသည္။ စစ္သုံ႔ပန္းပစၥည္းမ်ား ထုခြဲေရာင္းခ်ေရး တာ၀န္ခံ လက္ဖနင္ကာနယ္ဒဗလ်ဴဘီ ဘတ္္ဂ်င္၏ အစီရင္ခံစာအရေသာ္ ေဒါင္းဒဂၤါးက်ပ္သုံးႏွင့္ ငါးမူးသုံးညွပ္ပုံေပါင္း (၇၆) ခုကို အျခားသိမ္းရ ပစၥည္းမ်ားႏွင့္အတူ နန္းေတာ္အတြင္းတြင္ပင္ ေလလံတင္ေရာင္းခ်လိုက္ေၾကာင္း က်သုံးဒဂၤါးညွပ္ပုံေပါင္း ၁ဝ ခုစီပါေသာ ေသတၱာ ၁၅ လုံးကို ၿဗိတိသွ် စစ္တပ္မွ အရာ႐ွိႀကီးမ်ားက ဝယ္ယူသြားၾကေၾကာင္း၊ထို႔ျပင္သရက္ၿမိဳ႕႐ွိ အရာ႐ွိႀကီးမ်ားထံသို႔လည္း ညွပ္ပုံတစ္ေသတၱာ ေရာင္းလိုက္ေၾကာင္း သိရပါသည္။ယင္းသို႔ အမ်ားသူတကာလက္သို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေရာက္႐ွိသြားေသာညွပ္ပုံတို႔မွာမည္ေ႐ႊ႕မည္မွ် ႐ွိေလ သည္ဟူ၍တိတိက်က် သိ႐ွိႏိုင္ရန္လည္းေကာင္း၊ ျပန္လည္သိမ္းဆည္းရန္လည္းေကာင္း မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း မဟာဝန္႐ွင္ေတာ္မင္းႀကီးကမွတ္ခ်က္ေရးသားထားပါသည္။ယင္းေနာက္ဒဂၤါးစက္႐ုံကိုနန္းၿမိဳ႕တြင္း႐ွိ ေသနတ္ စက္႐ုံႏွင့္အတူ စတာလင္ေငြေပါင္း ၂၄ဝ တန္ဖိုးျဖတ္၍ အဖိုးေငြ ၁ဝဝဝ က်ပ္ႏွင့္ ေရာင္းရန္ေၾကညာေလသည္။ မည္သို႔မည္ပုံ အေရာင္းအဝယ္ျဖစ္သည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ မည္သို႔ ထုခြဲ႐ွင္းလင္းလိုက္သည္ကို အတိအက် အေထာက္အထား မေတြ႔ရေသးေပ။

ၿဗိတိသွ်ေခတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံဒဂၤါးမ်ားကိုမူကား အဂၤလန္ျပည္တြင္ သြန္းလုပ္ေလသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအား အိႏိၵယျပည္၏ ျပည္နယ္တစ္ခုအျဖစ္ သတ္မွတ္အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္က ျမန္မာႏိုင္ငံသုံး ဒဂၤါးမ်ားသည္ အိႏိၵယႏိုင္ငံသုံး ဒဂၤါးမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ၿဗိတိသွ်တို႔လက္ထက္၌ ထုတ္ေဝခဲ့ေသာ ဒဂၤါးမ်ားတြင္ တစ္ဖက္၌ ၿဗိတိသွ်အင္ပါယာ အ႐ွင္ဘုရင္၊ဘုရင္မမ်ား၏ပုံမ်ားႏွင့္ထိုပုံမ်ားႏွင့္ထိုပုံမ်ားေအာက္တြင္ဒဂၤါးထုတ္ေဝေသာႏွစ္ပါ႐ွိ၍ အျခားတစ္ဖက္ တြင္ ဒဂၤါး၏တန္ဖိုးကို အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားသည္။ ႏိုင္ငံတိုင္းလိုလို၌ပင္ သက္ဆိုင္ရာ တံဆိပ္မ်ား ခတ္ႏွိပ္၍ ေၾကး၊ ေငြ၊ ေ႐ႊ ၊နစ္ကယ္စေသာ သတၳဳမ်ားျဖင့္ ဒဂၤါးမ်ား သြန္းလုပ္ အသုံးျပဳၾကသည္။

လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးေနာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသုံး ဒဂၤါးမ်ားတြင္ တစ္ဖက္၌ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ဟူေသာ စာတမ္းႏွင့္ ျခေသ့ၤထိုင္ေနဟန္ ပါ႐ွိ၏။ ယင္းေခတ္မွ ဒဂၤါးထုတ္ေ၀ေသာ ႏွစ္ကို ေရးထိုးထား၏။ အျခားတစ္ဖက္တြင္ ကႏုတ္ပန္းေခြႏွင့္ ပန္းေခြအၾကားတြင္ ဒဂၤါး၏ တန္ဖိုးကို ေရးထိုးထား၏ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေငြေၾကးစနစ္ကိုလည္း က်ပ္၊ ပဲ ၊ ပိုင္စနစ္မွ က်ပ္ၾကား စနစ္သို႔ ေျပာင္းလဲလိုက္ရာ က်ပ္ဒဂၤါးမွာ မေျပာင္းလဲေသာ္လည္း ပဲပိုင္ေစ့မ်ားကို မသုံးေတာ့ဘဲ ျပား ၅ဝ၊ ျပားအစိတ္၊ ဆယ္ျပား၊ ငါးျပားႏွင့္ တစ္ျပားေစ့မ်ားကို ျခေသၤ့႐ုပ္မ်ားျဖင့္ပင္ သြန္းလုပ္ခဲ့ေလသည္။

လြတ္လပ္ေရးရၿပီးခ်ိန္မွ ၁၉၆၅ ခု၊ ေမလ ၂၄ ရက္ ေန႔အထိ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း လည္ပတ္သုံးစြရန္ ထုတ္ေ၀ထားေသာ ေငြဒဂၤါးႏွင့္ ေငြအေၾကြမ်ား၏ တန္ဖိုးမွာ က်ပ္ေငြ ၇ ဒသမ ၄ ကုေဋ တန္ဖိုးခန္႔ ႐ွိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မသမာသူမ်ား၏ စုေဆာင္းမႈေၾကာင့္ လုပ္သားျပည္သူမ်ားမွာ ေငြဒဂၤါးႏွင့္ ေငြအေၾကြ႐ွားပါးမႈ ျပႆနာႏွင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္။

ထို႔ေနာက္ ေတာ္လွန္ေရး အစိုးရသည္ ျပည္သူတို႔အတြက္ကို ျပႆနာ ေျပလည္ေစရန္ ၁၉၆၆ ခု၊ ေအာက္တိုဘာလ ၁၅ ရက္ေန႔မွစတင္၍ တစ္ျပား၊ ငါးျပား၊ ၁ဝ ျပား၊ ၂၅ ျပား၊ ျပား ၅ဝ တန္ေငြ အေၾကြဒဂၤါး ငါးမ်ိဳးကို ပုံစံသစ္ျဖင့္ ထပ္မံထုတ္ေဝေပးခဲ့သည္။ မူလေငြဒဂၤါး ေငြအေၾကြမ်ားကိုလည္း မူလတန္ဖိုးအတိုင္း ဆက္လက္သုံးစြဲခြင့္ ျပဳထားသည္။ က်ပ္ဒဂၤါးျပားကိုမူ ထပ္မံထုတ္ေ၀ျခင္း မျပဳေတာ့ေပ။

ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရ ထုတ္ေဝခဲ့ေသာ ေငြအေၾကြသစ္မ်ားမွာ ယခင္ကကဲ့သို႔ သံသတၳဳျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားျခင္း မျပဳဘဲ ေပါ့ပါးသည့္ သတၳဳတစ္မ်ိဳးျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည္။ အလြန္ေပါ့ပါးၿပီး အျဖဴေရာင္ ႐ွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယခင္က အေၾကြမ်ားကို အေလးေစ့ ယခုအေၾကြးမ်ားကို အေပါ့ေစ့ဟု သတ္မွတ္ၾကသည္။ အ႐ြယ္အစားအားျဖင့္ မူလအေၾကြမ်ားထက္ ေယာင္ေယာင္ေသး၍ အနည္းငယ္ ပို၍ပါးသည္။ ပုံသ႑ာန္မွာ ႐ုပ္ပုံႏွင့္ စာလုံးမွအပ ယခင္အတိုင္း ငါးမူးျပားဆိုလွ်င္ အ၀ိုင္းေထာင့္စိတ္မ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မတ္ေစ့ဆိုလွ်င္ ေျခာက္ေထာင့္၊ ဆယ္ျပားေစ့ဆိုလွ်င္ေလးေထာင့္၊ ငါးျပားေစ့ဆိုလွ်င္ ၁၂ ေထာင့္ႏွင့္ တစ္ျပားေစ့ဆိုလွ်င္ အ၀ိုင္းသဏၭာန္ ႐ွိသည္။

ယင္းဒဂၤါးမ်ားတြင္ ထည့္သြင္းခတ္ႏွိပ္ထားေသာ ႐ုပ္ပုံမွာ ယခင္ကေငြအေၾကြဒဂၤါးမ်ားကဲ့သို႔ ျခေသၤ့ ထိုင္လ်က္ပုံ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကိုယ္တစ္ပိုင္းပုံ ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပုံကို ဝိုက္လ်က္ အထက္ဘက္တြင္ “ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ ျပည္သူ႔ဘဏ္” ဟူေသာ ျမန္မာစာလုံး စာ၀ိုက္ႏွင့္ ေအာက္ဘက္တြင္ ဒဂၤါးျပားမ်ား ထုတ္ေ၀သည့္ႏွစ္ကို ျမန္မာသကၠရာဇ္ျဖင့္ “သကၠရာဇ္ ၁၃၂၈ ခုႏွစ္” ဟူေသာ စာေကာ့စာ၀ိုက္မ်ား ပါ႐ွိသည္။ အေပၚစာကုံးႏွင့္ ေအာက္စာေကာ့တို႔အၾကား ႏွစ္ဖက္လုံးမွာပင္ ငါးေထာင့္ၾကယ္တစ္လုံးစီ ခံထားကာ ျခားထားသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ႐ုပ္ပုံမွာ ေတာ္လွန္ေရးေခတ္က ႐ိုက္ကူးထားေသာ ဆံပင္႐ွည္ႏွင့္ ကိုယ္တစ္ပိုင္း ေဘးေစာင္းပုံျဖစ္ၿပီး လက္၀ဲဘက္သို႔ မ်က္ႏွာမူလ်က္ ႐ွိသည္။ ဒဂၤါးျပား၏ အျခားမ်က္ႏွာတစ္ဖက္တြင္ ကႏုတ္ပန္းေထာင့္ ႏွစ္ခုကို ၀ိုက္ထားၿပီး ပန္းေခြအတြင္း၌ ဒဂၤါးတန္ဖိုးကိုလည္းေကာင္း၊ ေအာက္ဘက္တြင္ ထုတ္ေ၀သည့္ ခရစ္ႏွစ္ “၁၉၆၆” ကိုလည္းေကာင္း ေရးထိုးပါ႐ွိသည္။ ထူးျခားခ်က္မွာ ဒဂၤါး၏ တန္ဖိုးကို ေဖာ္ျပရာ၌ ေမာက္ခ်စာလုံးျဖင့္ ေဖာ္ျပမႈ မ႐ွိျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ပုံစံအားျဖင့္ ျခေသၤ့႐ုပ္ပုံပါ အေၾကြဒဂၤါးမ်ားတြင္ ဆယ္ျပားေစ့၌ “၁ဝါးျပား” ဟု ေဖာ္ျပေလ့ ႐ွိေသာ္လည္း ယခုအေၾကြသည္ ဒဂၤါးမ်ားတြင္ “၁ဝ ျပား” ဟုသာ ေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္သည္။

ထို႔ေနာက္ ျပည္ေထာင္စု ဆို႐ွယ္လစ္သမၼတျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရေခတ္တြင္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘဏ္မွ တစ္က်ပ္တန္ ေငြအေၾကြ ပုံစံသစ္ကုိ ၁၉၇၆ ခု၊ ဧၿပီလ ၁ ရက္ေန႔တြင္လည္းေကာင္း၊ ျပားငါးဆယ္တန္ ေငြအေၾကြ ပုံစံသစ္ကို ၁၉၇၉ ခု ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္လည္းေကာင္း၊ ႏွစ္ဆယ့္ငါးျပားတန္ ေငြအေၾကြ (အ၀ိုင္းပုံစံ) ပုံစံသစ္ကို ၁၉၈၁ ခု၊ ဇူလိုင္လ ၂၁ ရက္ေန႔တြင္လည္းေကာင္း၊ ဆယ္ျပားတန္ ေငြအေၾကြပုံစံသစ္ကို ၁၉၈၃ခု၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလတြင္ လည္းေကာင္း ၊ ႏွစ္ဆယ့္ငါးျပားတန္ ေငြအေၾကြ (ေျခာက္ေထာင့္ပုံစံ) ပုံစံသစ္ကို ၁၉၈၆ ခု၊ ဒီဇင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔တြင္လည္းေကာင္း ၊ ငါးျပားတန္ ေငြအေၾကြပုံစံသစ္ကို ၁၉၈၇ ခု၊ ဇြန္လ ၃ဝ ရက္ေန႔တြင္ လည္းေကာင္း ထုတ္ေဝခဲ့ျပန္သည္။

ယခုအခါျမန္မာႏိုင္ငံသည္ေငြေၾကးေဖါင္းပြမွဳေၾကာင့္ေငြအေၾကြေစ့မ်ားမဆိုထားဘိတစ္က်ပ္တန္၊ ငါး က်ပ္တန္၊ တစ္ဆယ္တန္ေငြ စကၠဴမ်ားကို ပင္ အသံုးမျပဳၾကေတာ့ေပ။

စာကိုး
၁။ ျမန္မာ့စြယ္စုံက်မ္း အတြဲ – ၅။ စာေပဗိမာန္ပုံႏွိပ္တိုက္၊ ၁၉၆၁။
၂။ ေ႐ႊကိုင္းသား၊ “ျမန္မာ့ဒဂၤါးရာဇဝင္” လူထုစာေစာင္ (လြတ္လပ္ေရးအထူးထုတ္)၊ မႏၱေလး၊ ႀကီးပြားေရး ပုံႏွိပ္တိုက္၊ ၁၉၄၈။
၃။ ေအာင္ေသာ၊္ဦး။ “ပ်ဴဒဂၤါးမ်ား” ၊ အမ်ိဳးသားယဥ္ေက်းမႈစာေစာင္ အတြဲ – ၁၊ ၁၉၆၂။
၄။ နတ္႐ွင္၊ဒဂုန္။ ‘ဒဂၤါး’ ေငြတာရီမဂၢဇင္း၊ အမွတ္ ၅၄၊ ၁၉၆၄ ၊ ဒီဇင္ဘာ။
၅။ ၾကန္၊ေဒၚ။ ‘ရတနာပုံဒဂၤါးစက္႐ုံ’၊ ေငြတာရီမဂၢဇင္း၊ အမွတ္ ၅၉၊ ၁၉၆၅၊ ေမ။
၆။ ကိုဦး၊ သေျပညိဳေမာင္။ ‘ျမန္မာ့ဒဂၤါးမ်ား’၊ မဟာသီရီပုံႏွိပ္တိုက္ (စာေပဗိမာန္)၊ ၁၉၇၄။
၇။ တင္၀င္း။ ပ်ဴဒဂၤါး ၊ေငြတာရီမဂၢဇင္း၊ (၁၉၈၂ ၊ ဒီဇင္ဘာ)
၈။ စံသာေအာင္ဦး၊ ရခိုင္ဒဂၤါးမ်ား၊ ရန္ကုန္၊ စိတၱသုခပုံႏွိပ္တိုက္၊ ၁၉၇၉၊ ဇြန္။

သန္း၀င္းလႈိင္

(ဤေဆာင္းပါးေရးသားရာ၌ လိုအပ္သည့္အခ်က္အလက္မ်ား ႐ွာေဖြေပးေသာ ျမန္မာမႈ သုေတသီ ဦးေမာင္ေမာင္ႀကီး (မႏၱေလးအသင္း) အား အထူးေက်းဇူးတင္႐ွိပါေၾကာင္း) ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။
The Express Time

ငါတို႔ေျမ ငါတို႔ေရ ဘူမိနက္သန္မွန္စြ ျမန္မာျပည္



လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္ေလာက္ကပဲ ဆရာဘုန္းတင့္ေက်ာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဗုဒၶသာသနာ သမိုင္း ေခါင္းစဥ္နဲ႔ စာတမ္းဖတ္ သြား ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ အဂၤလိပ္သမိုင္း ဆရာဆို သူေတြ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ဖ်က္ဆီးခ်င္သလို ဖ်က္ဆီးသြား တဲ့ ျမန္မာ့သမိုင္း ကို ျပန္လည္ တူးဆြေဖၚထုတ္ၿပီး အမ်ိဳးဂုဏ္ကိုျမွင့္တင္ႏိုင္တဲ့ မ်ိဳးခ်စ္ပညာရွင္ေတြထဲ မွာ ေဒါက္တာ ထင္ေအာင္ၿပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္ အေလးစားဆံုး ပုဂၢႎဳလ္ကေတာ့ ဆရာဦးေက်ာ္ဇင္ ေခၚ ဆရာဘုန္းတင့္ေက်ာ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပ်ဴျမန္မာလူမ်ိဳးေတြအတြက္ ဆရာဘုန္းတင့္ေက်ာ္လို အာဇာနည္ေယာက္ က်ားျမတ္ကို ေမြးဖြားသန္႔စင္ၿပီး လူ႔ ေလာကကို လက္ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ ဆရာ့မိဘ မ်ားျဖစ္တဲ့ ဆရာတကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္တို႔မိသားစုနဲ႔ အမွန္တရားကို တူးဆြေဖၚထုတ္ ေပး တဲ့ ဆရာဘုန္းတင့္ေက်ာ္ကို ေက်းဇူးအထူးတင္စြာျဖင့္ ရိုေသညြတ္က်ိဳး ဦးတင္ရွိခိုး ကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။


လတ္တေလာ ဖတ္ၾကားခဲ့တဲ့ ဆရာ့စာတမ္းထဲက ေကာက္ႏုတ္ခ်က္အခ်ိဳ႕ကို တင္ျပထားတာပါ။

၁။ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ဗုဒၶသာသနာသည္ ေအဒီ ၄ ရာစု ရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသေခတ္မွ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္း ကမ္းရိုးတန္းေဒသႏွင့္ အေနာက္ဘက္ကမ္းရိုးတန္းေဒသမ်ားကို စတင္ေရာက္ရွိေၾကာ္း၊ သို႔တိုင္ေအာင္ ကုန္းတြင္းပိုင္းျမန္မာျပည္မ (အညာ) သို႔ ဗုဒၶ သာသနာ မေရာက္ရွိေသးဟု ဆိုခဲ့ၾကေသာ ဂ်ီအိပ္ခ်္လုစ္ႏွင့္ ခ်ားဒူဂိြဳင္ဆယ္တို႔ ေျပာၾကားခ်က္မမွန္ပါ။
၂။ သူတို႔ ႏွစ္ဦး ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ဗုဒၶသာသနာ စတင္ေရာက္ရွိသည့္အခ်ိန္ကို မွန္ကန္စြာေျပာႏိုင္ဖို႔ရန္ ဗုဒၶသာသနာ သမိုင္း သုေတ သန လံုေလာက္စြာလုပ္ခဲ့သည္ဟူေသာ သုေတသနလုပ္ငန္းမျပႏိုင္ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဗုဒၶသာသနာသမိုင္း စတင္ေရာက္ရွိခ်ိန္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ သုေတသနစာတမ္း မေတြ႔ျမင္ရပါ။ အျခားေသာစာတမ္းမ်ားေရးစဥ္ အနည္းငယ္ၾကားညွပ္ေရးျခင္းမ်ိဳးသာ ေတြ႔ျမင္ရပါသည္။

၃။ ၇။ ဘီစီ ၂ ရာစု - ေအဒီ ၃ ရာစု ေရွးတရုတ္တို႔က ၄င္းတို႔ႏွင့္ေခတ္ၿပိဳင္ သေရေခတၱ ရာႏိုင္ငံႏွင့္လူမ်ိဳး၊ ပုဂံႏိုင္ငံႏွင့္လူမ်ိဳးတို႔ကို ပ်ဴ ေခၚ ဗရမၼာ - ဗမာဟု ေကာင္းစြာ သိရွိမွတ္ တမ္းတင္၊ ေရွးအိႏၵိယက သေရေခတၱရာႏိုင္ငံႏွင့္လူမ်ိဳးကို ဗရမၼာႏိုင္ငံ၊ ဗရမၼာလူမ်ိဳး (ဗမာ) ဟု မွတ္တမ္းတင္။

၄။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ပရိုင္းမိတ္ေခတ္ကတည္း က ေရွးဦးလူတူသတၱဝါ တို႔ ေနထိုင္ ခဲ့ေၾကာင္း ကမၻာ့ပညာရွင္မ်ားလက္ခံ။

၅။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ (၁) ပရိုင္းမိတ္ေခတ္ ၊ (၂) ေက်ာက္ၾကမ္းေခတ္ (အညာ သား ေက်ာက္ေခတ္ဦး) ၊ (၃) ေက်ာက္ေခ်ာေခတ္ (ေက်ာက္ေခတ္သစ္) ၊ (၄) ေၾကးေခတ္၊ (၅) သံေခတ္ ဟူ၍ လူသားေပၚေပါက္ေနထိုင္မႈသမိုင္း ေတြ႔ရွိရ။

၆။ ေၾကးေခတ္၊ သံေခတ္ႏွင့္ ပ်ဴေခတ္ ယဥ္ေက်းမႈ သုေတသနမ်ားေတြ႔ရွိခ်က္အရ “ အေရးႀကီးေသာ ေလ့လာေတြ႔ရွိခ်က္မွာ ေက်ာက္ေခတ္ယဥ္ေက်းမႈကာလမ်ားမွတဆင့္ ေၾကးေခတ္၊ သံေခတ္ ယဥ္ေက်းမႈကာလမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းခဲ့ ၾကေသာ ေဒသခံ တို႔သည္ ေရွးကတည္းက ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ တည္ရွိခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ ယင္းသူတို႔ သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံျပင္ပမွ ေရႊ႕ေျပာင္း လာသူမ်ား မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ယင္းသူတို႔ သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံေက်ာက္ေခတ္ကတည္းက ေနထိုင္လာခဲ့ၾကေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံဘြား ဇာတိသားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း” ဟူေသာအခ်က္ျဖစ္။

၇။ ယင္းအခ်က္မွာ ပရိုင္းမိတ္မွစတင္ ကာ ျမန္မာႏိုင္ငံေရွးဦးလူသားတို႔ ၏ ေက်ာက္ေခတ္၊ ေၾကးေခတ္၊ သံေခတ္ ေခတ္စဥ္မပ်က္ ဆက္စပ္ဖြံ႔ၿဖိဳးထြန္းကားခဲ့ပံု (ဝါ) ျမန္မာ့လူသားယဥ္ေက်းမႈ၏ ေခတ္စဥ္မပ်က္ ဆက္စပ္ဖြံ႔ၿဖိဳးထြန္းကားခဲ့ပံုကို သမိုင္းတန္ဖိုးႀကီးမား စြာ ေတြ႔ရျမင္ရသည့္ ျဖစ္ရပ္ သာဓကမ်ား ျဖစ္။

၈။ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ ၆၅၀၀ ေက်ာက္ေခတ္သစ္မွ ဖြံ႔ၿဖိဳးျဖစ္ေပၚလာေသာ ပ်ဴ ေခၚ ျမန္မာတို႔ သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ေရွးဦးလူသား မ်ားႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ဇာတိသားမ်ား အျဖစ္ ေက်ာက္ေခ်ာေခတ္ရြာမ်ား၊ ေၾကးေခတ္ရြာမ်ား တည္ေဆာက္ကာ မည္သည့္ မြန္၊ လဝမွ် ေရႊ႕ေျပာင္းမလာခင္ကတည္းက ဦးစြာပထမ ေနထိုင္လ်က္ရွိပါသည္။
၉။ ဗုဒၶေခတ္ၿပိဳင္ကာလ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ပ်ဴၿမိဳ႕ျပႏိုင္ငံေတာ္ ပ်ဴျပည္ေထာင္ ၁၂ ျပည္ေထာင္ ကို ပ်ဴရာဇဝင္ ၁၂ ေစာင္တြဲတြင္ ကခ်င္ပ်ဴအုပ္စု ၿမိဳ႕ေတာ္ မိုးေကာင္း၊ အစီရီပ်ဴ ၿမိဳ႕ေတာ္ ဓညဝတီ၊ ကံဖိုစပ်ဴ (ကေဗၺာဇပ်ဴ) ၿမိဳ႕ေတာ္ မိုးနည္း၊ ကိုင္းရယ္ပ်ဴ ၿမိဳ႕ေတာ္ ကိုင္းရယ္၊ က်ိဳင္းတံု၊ ကေလာက္ေဂးပ်ဴ ၿမိဳ႕ေတာ္ သထံု၊ တိန္မယ္ပ်ဴ ၿမိဳ႕ေတာ္ ပဲခူး၊ တနသၤာရီပ်ဴ ၿမိဳ႕ေတာ္ ထားဝယ္ စသျဖင့္ေဖၚျပထား။

၁၀။ တိုင္းရင္း- စ - ၄၃၈ ေခၚ ရာဇသႀကၤန္ေမ်ာက္သားေက်ာက္စာ (၆၈၈ ခုႏွစ္) တြင္ “ျဗဟၼာ” ကို “ ျပဳမ္မွာ” (ပရုမ္မာ) ဟု ေရးထိုးခဲ့ပါသည္။
တိုင္းရင္း- စ - ၄၀၈ ေခၚ မင္းမတ္ႀကီးသံုးေယာက္ ႏွမေက်ာက္စာ (၆၇၀ ခုႏွစ္) တြင္ “ျဗဟၼာ” ကို “ ျပဳမွာ” (ပရုမွာ) ဟု ေရးထိုး ခဲ့။ ( ပရုမွာ ဆိုသည္မွာ ဂ်ပန္က ျမန္မာ ကိုေခၚသည့္ ဗိရုမာ ကို သတိရခ်င္စရာျဖစ္ေနပါသည္။ ဤအဆိုမွာ ကၽြန္ေတာ္ရဲေက်ာ္ သူရ အေတြး နယ္ခ်ဲ႕ျခင္းသာျဖစ္။ သို႔ေသာ္ ဆရာ့စာတမ္းေနာက္ပိုင္းတြင္ ပရုမာႏွင့္ ဗိရုမာ အဆက္အစပ္ရွိေၾကာင္းေတြ႔ရ။ )
“ ျပဳမ္မွာ” (အသံထြက္ - ပရုမ္မာ) ၏ အတိုေကာက္အေခၚမွာ ျပဳမ္ (ပရုမ္) ျဖစ္ၿပီး သေရေခတၱရာၿမိဳ႕ႀကီးကို “ပရုမ္” ၿမိဳ႕ဟု ေခၚဆို ျခင္းမွာ ျဗဟၼာ ( ဗရမာ - ဗမာ) ၿမိဳ႕ဟု ေခၚဆိုျခင္းျဖစ္။

၁၁။ ထင္ရွားေသာရခိုင္ရာဇဝင္မ်ားတြင္ သေရေခတၱရာေခတ္ဗမာ၊ ပုဂံေခတ္ဗမာ၊ ပင္းယေခတ္ဗမာ၊ အင္းဝေခတ္ဗမာ၊ ကုန္း ေဘာင္ေခတ္ဗမာတို႔ကို ျပဴမ်ားဟုသာ သိရွိေခၚဆိုေရးသားၾကၿပီး ရခိုင္မင္းႏွင့္ျပည္သူတို႔၏ လူမ်ိဳးအမည္ကို ျဗဟၼာ-ဗရမၼာ-မရမၼာ- ျမန္မာဟု ေခတ္အဆက္ဆက္ေရးသားေဖၚျပခဲ့။၁၉ ရာစု သံတြဲၿမိဳ႕ ကဝိ သာရာဘိ သီရိပဝရ အဂၢမဟာဓမၼရာဇာဓိရာဇဂုရုရခိုင္ ဆရာေတာ္ႀကီး ေရးသားျပဳစုသည့္ ဓညဝတီ အေရးေတာ္ပံုက်မ္းတြင္ လည္း ေခတ္အဆက္ ဆက္ ျပည္မ ျမန္မာ မင္းႏွင့္ ျပည္သူတို႔ကို ပ်ဴမ်ားဟုသာေခၚဆိုေဖၚျပ။ ယင္းေခတ္ ၿပိဳင္မွတ္တမ္းက႑တြင္ “ကုလားကဖိ၊ ပ်ဴကအိ၊ မခ်ိျမန္မာ အေနာက္မွာ” ဟူေသာ တေဘာင္ေပၚထြက္၍ ရကၡိတပူရမင္းက ပညာရွိတို႔ကိုေမး၊ ယင္းတေဘာင္ပါ ျမန္မာသည္ ရကၡိတပူရ တိုင္းရင္းသားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ပညာရွိအမတ္တို႔ ျပန္လည္ေျဖၾကား။

၁၂။ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားသည္ မဇၥ်ိမေဒသတိုင္းႀကီး ၁၆ တိုင္းအတြင္းသာ ၾကြခ်ီသည္။ ယင္း ၁၆ တိုင္းအျပင္ကိုမသြား၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ သို႔ မေရာက္ဟူေသာစကားတို႔မွာ ပိဋိကတ္ေတာ္ပါ ယူဇနာ ၃၀၀ (မိုင္ ၃၈၁၀) ခရီး ျမတ္စြာဘုရားၾကြခ်ီေၾကာင္း ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေျပာခဲ့ေသာ မိန္႔ဆိုခ်က္ႏွင့္ ကိုက္ညီျခင္းမရွိ။ ( ၁ ယူဇနာ = ၁၂.၇ မိုင္)
၁၃။ ပုဂံျပည္ႏွင့္ အညာေဒသ ျပည္မတြင္ အေနာ္ရထာေခတ္သထံုမွ ပိဋိကတ္သံုးပံုရ မွ ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာထြန္းကားသည္ဟု ဦးကုလားရာဇဝင္ အပါအဝင္ ေနာက္ေရး ပုဂံရာဇဝင္၊ သထံုရာဇဝင္၊ မွန္နန္းမဟာရာဇဝင္ႀကီး၊ သာသနာဝံသက်မ္း၊ သာသနာ လကၤာရ က်မ္းမ်ားတြင္ ေရးသားေဖၚျပခ်က္သည္ အထက္၌ေဖၚျပခဲ့ေသာ ေခတ္ၿပိဳင္ အေထာက္အထားမ်ားႏွင့္ မကိုက္ညီဘဲ လြဲမွားေန။

၁၄။ အေနာ္ရထာမင္းမေမြးခင္ ပုဂံျပည္မ်ားကို ေခၚေဝၚေသာ သီရိပစၥယာ၊ တမၸဝတီ (စာအရိုက္မွားေနသလားမသိ၊ တမၸဒီပ ဟုထင္သည္)၊ အရိမဒၵနပူရ ဟူေသာ အမည္ အားလံုးသည္ ပါဠိအမည္မ်ားခ်ည္းသာ ျဖစ္ေနျခင္းက အေနာ္ရထာမေမြးဖြားမီ ပုဂံျပည္ႀကီးမ်ားသည္ ပါဠိဘာသာကိုေလးစားသံုးစြဲေသာ ဘုရားစကား နားေထာင္ေသာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားရာ မင္းေနျပည္ၿမိဳ႕ႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း အဆိုပါ ပါဠိအမည္မ်ားကိုယ္တိုင္က အေထာက္အထားျဖစ္သည္။ ပုဂံမင္း မ်ားႏွင့္ ျပည္သူတို႔ သည္ ေထရဝါဒ ဂိုဏ္းဝင္မဟုတ္ဘဲ မဟာယနဂိုဏ္းဝင္ မ်ားသာျဖစ္ခဲ့ ပါက ပုဂံျပည္ႀကီးမ်ား၏ အမည္ကို မဟာယနက အထင္ ေသးေသာ ပါဠိဘာသာျဖင့္ မွည့္ေခၚခဲ့မည္မဟုတ္ဘဲ မဟာယနဂိုဏ္းက အထင္ႀကီးေသာ သကၠဋဘာသာျဖင့္သာ မွည့္ေခၚခဲ့ ၾကလိမ့္မည္ျဖစ္။

၁၅။ ယခုေခတ္ မူလတန္းသံုးသမိုင္းစာအုပ္တြင္ သထံုမွေထရဝါဒ ပိဋကတ္သံုးပံုရမွ ပုဂံျပည္တြင္ ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာ ေရာက္ ရွိထြန္းကားၿပီး ယင္းမတိုင္ခင္ ပုဂံမွာ ေထရ ဝါဒ ဗုဒၶသာသနာမရွိဟူေသာ အမွားႀကီးကို ျပ႒ာန္းသင္ၾကားေနသည္မွာ စိတ္မ ေကာင္း စရာျဖစ္။ ယင္းသို႔ သမိုင္းစာ မျပ႒ာန္းခင္မွာ ျမန္မာ့သမိုင္းေကာ္မရွင္ (တကၠသိုလ္မ်ား သမိုင္းသုေတသနဦးစီဌာန) ကို တိုင္ပင္ေမးျမန္းျခင္းမရွိခဲ့သေလာ။

၁၆။ အထက္တြင္တင္ျပခဲ့သည့္အတိုင္း သေရေခတၱရာျပည္သည္ ဗုဒၶ-အာေသာ ကေခတ္ ျဗဟၼီအကၡရာမ်ား ထြန္းကားၿပီး ေထရဝါဒ ပိဋကတ္သံုးပံု ပိုင္ဆိုင္ေစာ ျပည္ ႀကီးျဖစ္။ သေရေခတၱရာပ်ဴျမန္မာတို႔ သေရေခတၱရာမွ ပုဂံသို႔ေရႊ႕ေျပာင္း တည္ေထာင္ ေန ထိုင္ေသာ အခ်ိန္တြင္ ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာကိုပါ သူတို႔ႏွင့္အတူ ယူေဆာင္သြား ၾကေၾကာင္း အေထာက္အထာမ်ားရွိ။

ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းေဒသႀကီးတြင္ သေရေခတၱရာေထရဝါဒဂိုဏ္းဝင္ သေရေခတၱရာပ်ဴတို႔ တည္ေသာ ပံုစံ ပ်ဴေစတီ (၂၀ ) အနည္းဆံုး တည္ရွိေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း….။ ။

ဆရာဘုန္းတင့္ေက်ာ္စာတမ္းမွ ေကာက္ႏုတ္ေဖၚျပျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္………….

အမ်ိဳးဂုဏ္ ဇာတိဂုဏ္ ျမွင့္တင္ႏိုင္ၾကပါေစ….

ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္

ရဲေက်ာ္သူရ

4/30/2014

ၾကက္ငယ္ဥပမာ

  • ပုဏၰား ဥပမာေသာ္ကား ၾကက္မ၌ ရွစ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဆယ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း၊တစ္ဆယ့္ႏွစ္လံုးေသာ္လည္းေကာင္း ဥတို႔သည္ ရွိကုန္ရာ၏၊ ထို (ဥ) တို႔ကို ၾကက္မသည္ ေကာင္းစြာ၀ပ္အပ္ကုန္၏၊ ထက္၀န္းက်င္မွ ေကာင္းစြာ အေငြ႕ ေပးအပ္ကုန္၏၊ ထက္၀န္းက်င္မွ ေကာင္းစြာ (ၾကက္နံ႔ကို) ထံုေစအပ္ကုန္၏၊ (ၾကက္ဥတို႔ အတြင္း၌ တည္ေသာ) ထိုၾကက္ငယ္အေပါင္းတို႔တြင္ ေျခသည္းဖ်ားႏႈတ္သီးဖ်ားျဖင့္ ဥခြံကို ေရွးဦးစြာ ေဖာက္ခြဲ၍ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေပါက္ဖြားလာေသာ ၾကက္ငယ္ကိုအဘယ္သို႔ ဆိုအပ္သနည္း၊ အႀကီးဟူ၍ ဆိုအပ္သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ အငယ္ဟူ၍ ဆိုအပ္သေလာဟု(ေမးေတာ္မူ၏)။

  • အသွ်င္ေဂါတမ အႀကီးဟူ၍ ဆိုအပ္ပါသည္၊ ထိုၾကက္ငယ္ အေပါင္းတို႔တြင္ (ဥခြံကို ေဖာက္ခြဲ၍ေရွးဦးစြာ ထြက္လာေသာ) ထို (ၾကက္ငယ္) သည္ အႀကီးျဖစ္ပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္၏)။

  • ပုဏၰား ဤအတူပင္ အ၀ိဇၨာ၌ ေရာက္ေသာ (အ၀ိဇၨာ)ဟူေသာ ဥ၌ ျဖစ္ေသာ (အ၀ိဇၨာ ဟူေသာဥခြံျဖင့္) ထက္၀န္းက်င္ ေျမႇးယွက္အပ္ေသာ သတၲ၀ါအေပါင္းတြင္ အ၀ိဇၨာဟူေသာ ဥခြံကို ေဖာက္ခြဲ၍(ငါ) တစ္ဦးတည္း သာလွ်င္ ေလာက၌ အတုမဲ့ လြန္ျမတ္ေသာ ကိုယ္တိုင္ မွန္စြာ သိျမင္ေသာ'သမၼာသေမၺာဓိ' ဥာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍ သိၿပီ၊ ပုဏၰား ထိုငါသည္ေလာကထက္ ႀကီး၏၊ ျမတ္၏။

  • ပုဏၰား ငါသည္ မတြန္႔တိုေသာ လံု႔လကို အားထုတ္ၿပီးၿပီ၊ (ငါ့အား) ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းမရွိေသာ သတိသည္ထင္ၿပီ၊ (ငါ၏) ကိုယ္သည္ ပူပန္ျခင္းမရွိ ၿငိမ္းေအးၿပီ၊ (ငါ၏) စိတ္သည္ တစ္ခုတည္းေသာ အာ႐ံုရွိသည္ျဖစ္၍ ေကာင္းစြာ တည္ၿပီ၊ ပုဏၰား ထိုငါသည္ ကာမဂုဏ္တို႔မွ ဆိတ္၍သာလွ်င္ အကုသိုလ္တရားတို႔မွ ဆိတ္၍သာလွ်င္ ၾကံစည္ျခင္း '၀ိတက္' ႏွင့္တကြ ျဖစ္ေသာ သံုးသပ္ဆင္ျခင္ျခင္း '၀ိစာရ'ႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ (နီ၀ရဏ) ဆိတ္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ႏွစ္သိမ့္ျခင္း 'ပီတိ'၊ ခ်မ္းသာျခင္း 'သုခ' ရွိေသာပဌမဈာန္သို႔ ေရာက္၍ ေနခဲ့ၿပီ။

  • ၀ိတက္ ၀ိစာရ ၿငိမ္းျခင္းေၾကာင့္ မိမိသႏၱာန္၌ စိတ္ကို ၾကည္လင္ေစတတ္ေသာ စိတ္တည္ၾကည္ျခင္း'သမာဓိ' ကို ျဖစ္ပြားေစတတ္ေသာ ၾကံစည္ျခင္း '၀ိတက္' မရွိေသာ သံုးသပ္ဆင္ျခင္ျခင္း '၀ိစာရ'မရွိေသာ တည္ၾကည္ျခင္း 'သမာဓိ' ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ႏွစ္သိမ့္ျခင္း 'ပီတိ'၊ ခ်မ္းသာျခင္း 'သုခ' ရွိေသာဒုတိယဈာန္သို႔ ေရာက္၍ ေနခဲ့ၿပီ။

  • ႏွစ္သိမ့္ျခင္း 'ပီတိ' ကိုလည္း မတပ္မက္ျခင္းေၾကာင့္ ေအာက္ေမ႕ျခင္း 'သတိ'၊ ဆင္ျခင္ျခင္း'သမၸဇဥ္' ႏွင့္ျပည့္စံုသည္ ျဖစ္၍ လ်စ္လ်ဴ႐ႈလ်က္ ေနခဲ့ၿပီ၊ ခ်မ္းသာျခင္း 'သုခ' ကိုလည္း ကိုယ္ျဖင့္ခံစားခဲ့ၿပီ၊ အၾကင္ တတိယဈာန္ေၾကာင့္ ထိုသူ႕ကို ''လ်စ္လ်ဴ႐ႈသူ သတိရွိသူ ခ်မ္းသာစြာ ေနေလ့ရွိသူ''ဟု အရိယာ (ပုဂၢိဳလ္) တို႔သည္ ေျပာၾကားကုန္၏၊ (ထိုငါသည္) ထိုတတိယဈာန္သို႔ ေရာက္၍ ေနခဲ့ၿပီ။

  • ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲကို ပယ္ျခင္းေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ ေရွးဦးကပင္လွ်င္ ၀မ္းသာျခင္း၊ ႏွလံုးမသာျခင္းတို႔၏ခ်ဳပ္ႏွင့္ျခင္းေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာမရွိေသာ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈ 'ဥေပကၡာ' ေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ သတိ၏ စင္ၾကယ္ျခင္းရွိေသာ စတုတၳဈာန္သို႔ ေရာက္၍ ေနခဲ့ၿပီ။

  • ဤသို႔ တည္ၾကည္ေသာ စိတ္သည္ စင္ၾကယ္လတ္ေသာ္ ျဖဴစင္လတ္ေသာ္ ညစ္ေၾကးမရွိလတ္ေသာ္ ညစ္ညဴးျခင္းကင္းလတ္ေသာ္ ႏူးညံ့လတ္ေသာ္ ျပဳျခင္းငွါ အသင့္ျဖစ္လတ္ေသာ္ တည္တံ့လတ္ေသာ္ မတုန္လႈပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္လတ္ေသာ္ ထိုငါသည္ ေရွး၌ ျဖစ္ဖူးေသာ ဘ၀ကို ေအာက္ေမ့၍သိေသာ 'ပုေဗၺနိ၀ါသာႏုႆတိဉာဏ္' အလို႔ငွါ စိတ္ကို ေရွး႐ႈ ၫြတ္ေစခဲ့ၿပီ။

  • ထိုငါသည္ မ်ားျပားေသာ ေရွး၌ ျဖစ္ဖူးေသာ ဘ၀ကို ေအာက္ေမ့၏၊ ဤသည္တို႔ကား အဘယ္နည္း- တစ္ဘ၀ကို လည္းေကာင္း၊ ႏွစ္ဘ၀တို႔ကို လည္းေကာင္း၊ သံုးဘ၀တို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ေလးဘ၀တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ငါးဘ၀တို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ဆယ္ဘ၀တို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ဘ၀ႏွစ္ဆယ္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ဘ၀သံုးဆယ္တို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ဘ၀ ေလးဆယ္တို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ဘ၀ငါးဆယ္တို႔ကို လည္းေကာင္း၊ ဘ၀တစ္ရာကို လည္းေကာင္း၊ ဘ၀တစ္ေထာင္ကို လည္းေကာင္း၊ ဘ၀တစ္သိန္းကို လည္းေကာင္း၊ မ်ားျပားေသာ ပ်က္ကပ္တို႔ကို လည္းေကာင္း၊ မ်ားျပားေသာ ျဖစ္ကပ္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ မ်ားျပားေသာ ပ်က္ကပ္ ျဖစ္ကပ္တို႔ကို လည္းေကာင္း ဤမည္ေသာ ဘ၀၌ (ငါသည္)ဤသို႔ေသာ အမည္ ရွိခဲ့၏။ ဤသို႔ေသာ အႏြယ္ ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ အဆင္း ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ အစာရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ ခ်မ္းသာဆင္းရဲကို ခံစားခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ အသက္အပိုင္းအျခား ရွိခဲ့၏။ ထို (ငါ)သည္ ထိုဘ၀မွ ေသခဲ့၍ ဤမည္ေသာ ဘ၀၌ ျဖစ္ျပန္၏၊ ထိုဘ၀၌လည္း ဤသို႔ေသာ အမည္ ရွိခဲ့၏၊ဤသို႔ေသာ အႏြယ္ ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ အဆင္း ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ အစာ ရွိခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာ ခ်မ္းသာဆင္းရဲကို ခံစားခဲ့၏၊ ဤသို႔ေသာအသက္အပိုင္းအျခား ရွိခဲ့၏။ ထို (ငါ) သည္ ထိုဘ၀မွ ေသခဲ့၍ဤဘ၀၌ ျဖစ္ျပန္၏ဟု ဤသို႔ အျခင္းအရာႏွင့္တကြ ၫႊန္ျပဖြယ္ (အမည္အႏြယ္) ႏွင့္တကြ မ်ားျပားေသာေရွး၌ ျဖစ္ဖူးေသာ ဘ၀ကိုေအာက္ေမ့ခဲ့ၿပီ။

  • ပုဏၰား ငါသည္ ညဥ့္ဦး 'ပဌမ' ယာမ္၌ ဤပဌမ ျဖစ္ေသာ အသိဥာဏ္ '၀ိဇၨာ' ကို ရခဲ့ၿပီ၊မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာ အားထုတ္လ်က္ ေစလႊတ္အပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေနေသာ သူအား မသိမႈ'အ၀ိဇၨာ'ေပ်ာက္၍ အသိဥာဏ္ '၀ိဇၨာ' ျဖစ္ေပၚသကဲ့သို႔ (ငါ့အား) မသိမႈ 'အ၀ိဇၨာ' ေပ်ာက္၍ အသိဥာဏ္'၀ိဇၨာ'ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီ၊ အမိုက္ေမွာင္ေပ်ာက္၍ အလင္းေရာင္ ျဖစ္ေပၚ သကဲ့သို႔ (ငါ့အား) အမိုက္ေမွာင္ေပ်ာက္၍ အလင္းေရာင္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီ။

  • ပုဏၰား ဤသည္ကား ၾကက္ငယ္သည္ ဥခြံတြင္းမွ ေဖာက္ခြဲထြက္ေပၚလာသကဲ့သို႔ (အ၀ိဇၨာ ဥခြံမွ)ငါ၏ ပဌမေဖာက္ခြဲ ထြက္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္၏။

  • ဤသို႔ တည္ၾကည္ေသာ စိတ္သည္ စင္ၾကယ္လတ္ေသာ္ ျဖဴစင္လတ္ေသာ္ ညစ္ေၾကးမရွိလတ္ေသာ္ ညစ္ညဴးျခင္း ကင္းလတ္ေသာ္ ႏူးညံ့လတ္ေသာ္ ျပဳျခင္းငွါ အသင့္ ျဖစ္လတ္ေသာ္ တည္တံ့လတ္ေသာ္ မတုန္လႈပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္လတ္ေသာ္ ထို ငါသည္ သတၲ၀ါတို႔၏ ေသျခင္း ျဖစ္ေပၚျခင္းကိုသိေသာ 'စုတူပပါတဉာဏ္' အလို႔ငွါ စိတ္ကို ေရွး႐ႈၫြတ္ေစခဲ့ၿပီ။

  • ထိုငါသည္ အထူးသျဖင့္ စင္ၾကယ္ေသာ လူတို႔၏ မ်က္စိထက္ သာလြန္ေသာ နတ္မ်က္စိႏွင့္တူေသာ 'ဒိဗၺစကၡဳ' ဉာဏ္ျဖင့္ ေသဆဲသတၲ၀ါ၊ ျဖစ္ေပၚဆဲသတၲ၀ါ၊ ယုတ္ေသာ သတၲ၀ါ၊ ျမတ္ေသာသတၲ၀ါ၊ အဆင္းလွေသာ သတၲ၀ါ၊ အဆင္းမလွေသာ သတၲ၀ါ၊ ေကာင္းေသာ လားရာ ရွိေသာ သတၲ၀ါ၊မေကာင္းေသာ လားရာရွိေသာ သတၲ၀ါတို႔ကို ျမင္၏၊ ကံအားေလ်ာ္စြာ ျဖစ္ေသာ သတၲ၀ါတို႔ကို သိ၏၊''အခ်င္းတို႔ ဤသတၲ၀ါတို႔သည္ ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳေသာ မေကာင္းေသာ အက်င့္ 'ကာယဒုစ႐ိုက္' ႏွင့္ျပည့္စံုကုန္၏၊ ႏႈတ္ျဖင့္ ျပဳေသာ မေကာင္းေသာ အက်င့္ '၀စီဒုစ႐ိုက္' ႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္၏၊ စိတ္ျဖင့္ျပဳေသာမေကာင္းေသာ အက်င့္ 'မေနာဒုစ႐ိုက္' ႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္၏၊ အရိယာတို႔ကို စြပ္စြဲကုန္၏၊ မွားေသာအယူရွိကုန္၏၊ မွားေသာ အယူျဖင့္ ျပဳေသာကံ ရွိကုန္၏၊ ထိုသတၲ၀ါတို႔သည္ ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီး၍ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ခ်မ္းသာကင္းရာ မေကာင္းေသာ လားရာ ဖ႐ိုဖရဲက်ေရာက္ရာ ငရဲ၌ ျဖစ္ေပၚကုန္၏၊ အခ်င္းတို႔ ဤ သတၲ၀ါ တို႔သည္ကား ကိုယ္ျဖင့္ ျပဳေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ 'ကာယသုစ႐ိုက္'ႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္၏၊ ႏႈတ္ျဖင့္ ျပဳေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ '၀စီသုစ႐ိုက္'ႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္၏၊စိတ္ျဖင့္ ျပဳေသာ ေကာင္းေသာ အက်င့္ 'မေနာသုစ႐ိုက္'ႏွင့္ ျပည့္စံုကုန္၏၊ အရိယာတို႔ကို စြပ္စြဲျခင္းမွကင္းကုန္၏၊ မွန္ေသာ အယူရွိကုန္၏၊ မွန္ေသာ အယူျဖင့္ ျပဳေသာကံ ရွိကုန္၏၊ ထို သတၲ၀ါတို႔သည္ခႏၶာကိုယ္ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီး သည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ လူ႕ျပည္ နတ္ျပည္ 'သုဂတိ'၌ျဖစ္ေပၚကုန္၏'' ဟု သိ၏။

  • ဤသို႔လွ်င္ အထူးသျဖင့္ စင္ၾကယ္ေသာ လူတို႔၏ မ်က္စိထက္ သာလြန္ေသာ နတ္မ်က္စိႏွင့္တူေသာ 'ဒိဗၺစကၡဳ' ဉာဏ္ျဖင့္ ေသဆဲသတၲ၀ါ၊ ျဖစ္ေပၚဆဲသတၲ၀ါ၊ ယုတ္ေသာ သတၲ၀ါ၊ ျမတ္ေသာသတၲ၀ါ၊ အဆင္းလွေသာ သတၲ၀ါ၊ အဆင္းမလွေသာ သတၲ၀ါ၊ ေကာင္းေသာ လားရာရွိေသာ သတၲ၀ါ၊မေကာင္းေသာ လားရာရွိေသာ သတၲ၀ါတို႔ကို ျမင္၏၊ ကံအားေလ်ာ္စြာ ျဖစ္ေပၚေသာ သတၲ၀ါတို႔ကိုသိ၏။

  • ပုဏၰား ငါသည္ သန္းေခါင္ 'မဇၩိမ' ယာမ္၌ ဤဒုတိယျဖစ္ေသာ အသိဥာဏ္ '၀ိဇၨာ' ကို ရခဲ့ၿပီ၊မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာ အားထုတ္လ်က္ေစလႊတ္အပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ေနေသာ သူအား မသိမႈ'အ၀ိဇၨာ'ေပ်ာက္၍ အသိဥာဏ္ '၀ိဇၨာ' ျဖစ္ေပၚသကဲ့သို႔ (ငါ့အား) မသိမႈ 'အ၀ိဇၨာ' ေပ်ာက္၍ အသိဥာဏ္'၀ိဇၨာ'ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီ၊ အမိုက္ေမွာင္ေပ်ာက္၍ အလင္းေရာင္ ျဖစ္ေပၚ သကဲ့သို႔ (ငါ့အား) အမိုက္ေမွာင္ေပ်ာက္၍ အလင္းေရာင္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီ။

  • ပုဏၰား ဤသည္ကား ၾကက္ငယ္သည္ ဥခြံအတြင္းမွ ေဖာက္ခြဲ ထြက္ေပၚ လာသကဲ့သို႔ (အ၀ိဇၨာဥခြံမွ) ငါ၏ ဒုတိယ ေဖာက္ခြဲ ထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္၏။

  • ဤသို႔ တည္ၾကည္ေသာ စိတ္သည္ စင္ၾကယ္လတ္ေသာ္ ျဖဴစင္လတ္ေသာ္ ညစ္ေၾကးမရွိလတ္ေသာ္ ညစ္ညဴးျခင္း ကင္းလတ္ေသာ္ ႏူးညံ့လတ္ေသာ္ ျပဳျခင္းငွါ အသင့္ ျဖစ္လတ္ေသာ္တည္တံ့ လတ္ေသာ္ မတုန္လႈပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္လတ္ေသာ္ ထိုငါသည္ အာသေ၀ါ တရားတို႔ကိုကုန္ေစေသာ 'အာသ၀ကၡယ' ဥာဏ္အလို႔ငွါ စိတ္ကို ေရွး႐ႈၫြတ္ေစခဲ့ၿပီ။

  • ထိုငါသည္ ဤကား ဆင္းရဲ 'ဒုကၡ'ဟုဟုတ္မွန္ေသာ အတိုင္း သိခဲ့ၿပီ၊ ဤကား ဆင္းရဲ ျဖစ္ေပၚျခင္း၏အေၾကာင္း 'ဒုကၡသမုဒယ' ဟု ဟုတ္မွန္ေသာ အတိုင္း သိခဲ့ၿပီ၊ ဤကား ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္)'ဒုကၡနိေရာဓ'ဟု ဟုတ္မွန္ေသာအတိုင္း သိခဲ့ၿပီ၊ ဤကား ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ (နိဗၺာန္) သို႔ ေရာက္ေၾကာင္းက်င့္စဥ္ 'ဒုကၡနိေရာဓဂါမိနီပဋိပဒါ'ဟု ဟုတ္မွန္ေသာအတိုင္းသိခဲ့ၿပီ၊ ဤသည္တို႔ကား ယိုစီးျခင္း'အာသ၀'တို႔ဟု ဟုတ္မွန္ေသာအတိုင္း သိခဲ့ၿပီ၊ ဤကား ယိုစီးျခင္း 'အာသ၀' တို႔ ျဖစ္ေပၚျခင္း၏အေၾကာင္း'အာသ၀သမုဒယ'ဟုဟုတ္မွန္ေသာအတိုင္း သိခဲ့ၿပီ၊ ဤကား ယိုစီးျခင္း 'အာသ၀' တို႔ ခ်ဳပ္ရာ(နိဗၺာန္) 'အာသ၀နိေရာဓ'ဟုဟုတ္မွန္ေသာအတိုင္း သိခဲ့ၿပီ၊ ဤကားယိုစီးျခင္း 'အာသ၀' တို႔ ခ်ဳပ္ရာ(နိဗၺာန္သို႔) ေရာက္ေၾကာင္း က်င့္စဥ္ 'အာသ၀နိေရာဓဂါမိနီပဋိပဒါ'ဟုဟုတ္မွန္ေသာအတိုင္း သိခဲ့ၿပီ။ဤသို႔ သိေသာ္ ဤသို႔ ျမင္ေသာ္ ထိုငါ (ဘုရား)၏ စိတ္သည့္ကာမာသ၀မွလည္း လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီ၊ဘ၀ါသ၀မွလည္း လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီ၊ အ၀ိဇၨာသ၀မွလည္းလြတ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီ၊ လြတ္ေျမာက္ၿပီးလတ္ေသာ္လြတ္ေျမာက္ ခဲ့ေလၿပီဟု အသိဥာဏ္ ျဖစ္ေပၚ၏၊ ပဋိသေႏၶေနမႈကုန္ၿပီ၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကိုက်င့္သံုးၿပီးၿပီ၊ (မဂ္) ကိစၥကို ျပဳၿပီးၿပီ၊ ဤမဂ္ကိစၥအလို႔ငွါတစ္ပါးေသာ ျပဳဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီဟု သိခဲ့ၿပီ။

  • ပုဏၰား ငါသည္ မိုးေသာက္ 'ပစၦိမ' ယာမ္၌ ဤတတိယျဖစ္ေသာ အသိဥာဏ္ '၀ိဇၨာ' ကို ရခဲ့ၿပီ၊မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာ အားထုတ္လ်က္ေစလႊတ္အပ္ေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ေနေသာ သူအား မသိမႈ'အ၀ိဇၨာ' ေပ်ာက္၍ အသိဥာဏ္ '၀ိဇၨာ' ျဖစ္ေပၚသကဲ့သို႔ (ငါ့အား) မသိမႈ 'အ၀ိဇၨာ' ေပ်ာက္၍အသိဥာဏ္'၀ိဇၨာ' ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီ၊ အမိုက္ေမွာင္ေပ်ာက္၍ အလင္းေရာင္ ျဖစ္ေပၚ သကဲ့သို႔ (ငါ့အား)အမိုက္ ေမွာင္ေပ်ာက္၍ အလင္းေရာင္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီ။

  • ပုဏၰား ဤသည္ကား ၾကက္ငယ္သည္ ဥခြံတြင္းမွ ေဖာက္ခြဲထြက္ေပၚလာသကဲ့သို႔ (အ၀ိဇၨာ ဥခြံမွ)ငါ၏ တတိယ ေဖာက္ခြဲထြက္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္၏။

  • ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူေသာ္ ေ၀ရၪၨပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား-''အသွ်င္ ေဂါတမသည္ အႀကီး ျဖစ္ပါေပ၏၊ အသွ်င္ေဂါတမသည္ အျမတ္ ျဖစ္ပါေပ၏၊ အသွ်င္ေဂါတမ (တရားေတာ္သည္) အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပ၏၊ အသွ်င္ေဂါတမ (တရားေတာ္သည္)အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပ၏၊ အသွ်င္ေဂါတမ ဥပမာေသာ္ကား ေမွာက္ထားသည္ကို လွန္ဘိသကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ ဖံုးလႊမ္းထားသည္ကို ဖြင့္လွစ္ ဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိလည္ေသာသူအားလမ္းမွန္ကို ေျပာၾကား ဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိအျမင္ရွိေသာ သူတို႔သည္ အဆင္းတို႔ကိုျမင္ၾကလိမ့္မည္ဟု အမိုက္ေမွာင္၌ ဆီမီး တန္ေဆာင္ကို ေဆာင္ျပ ဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း အသွ်င္ေဂါတမ ဤအတူ သာလွ်င္ အသွ်င္ ေဂါတမသည္ မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ တရားေတာ္ကိုျပေတာ္မူပါေပ၏။ အသွ်င္ေဂါတမ ထို အကြ်ႏု္ပ္သည္ အသွ်င္ေဂါတမကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ တရားေတာ္ကိုလည္း ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ သံဃာေတာ္ကို လည္းကိုးကြယ္ရာဟူ၍ဆည္းကပ္ပါ၏၊ အသွ်င္ေဂါတမသည္ အကြ်ႏု္ပ္ကို ယေန႔မွစ၍ အသက္ ထက္ဆံုး ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ေသာ ဥပါသကာဟု မွတ္ေတာ္မူပါ၊ အသွ်င္ေဂါတမသည္ ရဟန္း သံဃာႏွင့္ အတူေ၀ရၪၨာၿမိဳ႕၌၀ါဆိုျခင္း ကိုလည္း လက္ခံေတာ္မူပါ''ဟု ေလွ်ာက္၏။

  • ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆိတ္ဆိတ္ ေနျခင္းျဖင့္ (၀ါကပ္ရန္) လက္ခံေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ေ၀ရၪၨပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ လက္ခံေတာ္မူျခင္းကို သိ၍ ေနရာမွ ထကာ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုး၍အ႐ိုအေသ ျပဳၿပီးလွ်င္ ဖဲခြါသြားေလ၏။

ကမၻာေပၚ၌ ရက္အရွည္ၾကာဆံုးႏွင့္ ေအာင္ျမင္ရန္ အခက္ခဲဆံုး တိပိဋကဓရ ေရြးခ်ယ္ေရး စာေမးပြဲႀကီး

 ျမန္မာျပည္တြင္ သာမက ကမၻာေပၚ၌ပါ ရက္အရွည္ၾကာဆံုးႏွင့္ ေအာင္ျမင္ရန္ အခက္ခဲဆံုးျဖစ္သည့္ တိပိဋကဓရ ေရြးခ်ယ္ေရး စာေမးပြဲႀကီး၏ ျပ႒ာန္းက်မ္းစာမ်ားႏွင့္ ရရိွသည့္ ဘြဲ႕မ်ားကို ဗဟုသုတ ပြားမ်ားရန္အလို႕ငွာ တင္ျပခ်င္ပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ (၆၂)ႀကိမ္ေျမာက္ က်င္းပခဲ့သည့္ စာေမးပြဲတြင္ ယေန႔ (၂ဝ၁ဝ)အထိ တိပိဋကဓရ တိပိဋကေကာ ဝိဒဘြဲ႕ ေအာင္ျမင္သည့္ ဆရာေတာ္မ်ားမွာ (၁၂)ပါးမွ်သာ ရိွေသးသည့္ အတြက္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားေဟာ ဗုဒၶဝစနပါဠိေတာ္သည္ စာအုပ္ေရအားျဖင့္ (၄ဝ)၊ က်မ္းေပါင္း (၅၄)က်မ္း၊ စာမ်က္ႏွာအားျဖင့္ (၁၆၇၅၅)မ်က္ႏွာ ရိွ၍ အ႒ကထာ (၅၁)အုပ္၊ ဋီကာ (၂၆)အုပ္ ရိွရာ တိပိဋကဓရ ေရြးခ်ယ္ေရး စာေမးပြဲႀကီးႏွင့္ က်မ္းအစံု (၄ဝ)လံုးျပ႒ာန္းထားေသာ္လည္း သင္႐ိုးပိဋကတ္(၃)ပံု ကိုသာ အမ်ားအားျဖင့္ ျပန္ဆိုၾက၊ ေျဖဆိုၾကပါသည္။
၄င္းသင္႐ိုးပိဋကတ္(၃)ပံုမွာ (၁) ပါဠိေတာ္(၅)က်မ္း၊ အုပ္ေရ(၅)အုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ (၂၂၆ဝ)။ (၂) သုတၱႏၲာပိဋက ပါဠိေတာ္(၃)က်မ္း၊ အုပ္ေရ(၃)အုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ(၇၇၉)။ (၃) အဘိဓမၼာပိဋက ပါဠိေတာ္ေရွ႕ပိုင္း(၅)က်မ္း၊ အုပ္ေရ(၄)အုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ (၁၃၉ဝ)၊ ပါဠိေတာ္ေနာက္ပိုင္း (၂)က်မ္း၊ အုပ္ေရ(၈)အုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ(၃၅၉၇)၊ အားလံုးေပါင္း အုပ္ေရ(၂ဝ)၊ စာမ်က္ႏွာ (၈ဝ၂၆)ရိွ ပါဠိေတာ္ႀကီးမ်ားကို အာဂံုျပန္ဆို ေအာင္ျမင္ပါက 'တိပိဋကဓရ'ဘြဲ႕ကို ရရိွ၍ ၄င္းပါဠိေတာ္အသီးသီး၏ အဖြင့္ျဖစ္ေသာ အ႒ကထာ၊ ဋီကာ၊ မူလဋီကာ၊ အႏုဋီကာ၊ ေယာဇနာ၊ ဂဏဂဏၭိစေသာ က်မ္းမ်ားလာ အဓိပၸာယ္မ်ားကုိ သေဘာေရးေျဖ ေအာင္ျမင္ပါက 'တိပိဋက ေကာဝိဒ'ဘြဲ႕ကို ရရိွပါသည္။

ထိုတြင္ (၁) ဝိနယပိဋက၌
(၁) ပါရာဇိကဏ္ပါဠိေတာ္ စာမ်က္ႏွာ (၃၈၁)၊ (၂)ပါစိတၱိယပါဠိေတာ္ စာမ်က္ႏွာ(၄၇ဝ)။ အားလံုးေပါင္း (၈၅၁)မ်က္ႏွာကို ျပန္ဆို ေအာင္ျမင္ပါက 'ဥဘေတာဝိဘဂၤဓရ' ဘြဲ႕ရရိွပါသည္။ ဆက္လက္၍ (၃)မဟာဝဂၢပါဠိေတာ္ စာမ်က္ႏွာ(၅၁၁)၊ (၄)စူဠဝဂၢါ ပါဠိေတာ္စာမ်က္ ႏွာ(၅ဝ၈)၊ (၅) ပရိဝါပါဠိေတာ္ စာမ်က္ႏွာ(၃၉ဝ)။ အားလံုးေပါင္း (၁၄ဝ၉)မ်က္ႏွာကို ေျဖဆိုေအာင္ျမင္ပါက 'ဝိနယဓရ'ဘြဲ႕ကိုရရိွပါသည္။ ယင္းပါဠိေတာ္မ်ား၏ အဖြင့္ျဖစ္ေသာ (၁)ပါရာဇိကဏ္အ႒ကထာ၊ (၂)ပါစိတ်ာဒိ အ႒ကထာ၊ (၃)စူဠဝဂၢဒိအ႒ကထာ၊ အားလံုးေပါင္း စာမ်က္ႏွာ(၁၃၆ဝ)။ သာရတၱဋီကာ၊ ဝိမတိဋီကာ၊ ဝဇိရဗုဒၶိဋီကာ၊ အားလံုးေပါင္း ဋီကာစာမ်က္ႏွာ (၂၇၁၁)၊ ေယာဇနာ စာမ်က္ႏွာ(၆၅၅)လာ သေဘာအဓိပၸာယ္မ်ားႏွင့္ နိႆယဘာသာဋီကာ က်မ္းမ်ားလာ အဓိပၸာယ္မ်ား၏ ထက္ဝက္ခန္႔ကို ေျဖဆိုေအာင္ျမင္ပါက ဝိနည္းေရွ႕ပိုင္းေရးေျဖ ေအာင္ျမင္သျဖင့္ 'ဥဘေတာဝိဘဂၤေကာဝိဒ' ဘြဲရရိွပါသည္။ အလံုးစံုေအာင္ျမင္ပါက ဝိနည္းေနာက္ပိုင္းပါ ေရးေျဖ ေအာင္ျမင္သျဖင့္ 'ဝိနယေကာဝိဒ'ဘြဲ႕ကို ရရိွပါသည္။
(၂) သုတၱႏၲပိဋကတ္၌
ဒီဃနိကာယ္(၃)က်မ္း၊ (၃)အုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ(၇၇၉)၊ အာဂံုျပန္ဆို ေအာင္ျမင္ပါက ပိဋကတစ္ပံုေအာင္ 'ဒီဃဘာဏက'ဘြဲ႕ကို ရရိွပါသည္။ ယင္းပါဠိေတာ္၏ အဖြင့္ အ႒ကထာ (၃)အုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ (၉၉၂)မ်က္ႏွာ။ ဋီကာ(၅)အုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ (၁၉၉၂)မ်က္ႏွာလာ အဓိပၸာယ္မ်ားကို ေျဖဆိုေအာင္ျမင္ပါက ပိဋကတစ္ပံု ေရးေျဖေအာင္ 'ဒီဃနိကာယေကာဝိဒ'ဘြဲ႕ကို ရရိွပါသည္။ (၃) အဘိဓမၼာပိဋက၌ အဘိဓမၼာေရွ႕ပိုင္း(၅)က်မ္း၊ ပါဠိေတာ္ အုပ္ေရ(၅)အုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ(၁၃၉ဝ)ကို ျပန္ဆိုေအာင္ျမင္ပါက 'မူလအာဘိဓမၼိက'ဘြဲ႕ကိုရရိွပါသည္။ အဘိဓမၼာေနာက္ပိုင္း(၂)က်မ္း၊ ပါဠိေတာ္ အုပ္ေရ(၈)အုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ(၃၅၉၇)ကို ျပန္ဆိုေအာင္ျမင္ပါက 'အာဘိဓမၼိက'ဘြဲ႕ကို ရရိွပါသည္။ ယင္းပါဠိေတာ္တို႕၏ အဖြင့္ျဖစ္ေသာ အ႒ကထာ(၃)အုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ (၁၄၆၁)မ်က္ႏွာ။ မူလဋီကာအဋီကာ (၆)အုပ္၊ စာမ်က္ႏွာ(၁၅၅၈) မ်က္ႏွာလာ အဓိပၸာယ္မ်ားႏွင့္ ဂ႑ိမရဘာသာဋီကာ က်မ္းမ်ားလာ အဓိပၸာယ္မ်ား၏ ထက္ဝက္ခန္႔ကို ေျဖဆိုေအာင္ျမင္ပါက 'အဘိဓမၼ ေကာဝိဒ'ဘြဲ႕ကို ရရိွပါသည္။

တိပိဋက စာေမးပြဲႀကီး၌ အာဂံုျပန္ဆိုပြဲႏွင့္ သေဘာေရးေျဖ စာေမးပြဲ ဟူ၍ ႏွစ္ပိုင္းရိွရာ
(၁) အာဂံုျပန္ဆိုရာတြင္ နံနက္ပိုင္း(၄)ႀကိမ္၊ ေန႔လယ္ပိုင္း(၅)ႀကိမ္၊ ေပါင္းတစ္ေန႔(၉)ႀကိမ္ ျပန္ဆိုရသည္။ တစ္ႀကိမ္ကို (၂၅)မိနစ္ တိတိျပန္ဆိုရ၍ (၁ဝ)မိနစ္နားၿပီးက ဆက္ျပန္ရသည္။ နံနက္ (၈)နာရီမွ(၁ဝ)နာရီအထိ လည္းေကာင္း ၊ေန႔လယ္(၁)နာရီမွ ညေန(၄)နာရီအထိ လည္းေကာင္း ျပန္ဆိုရသည္။ တစ္ေန႔လွ်င္ ပ်မ္းမွ်အားျဖင့္ စာမ်က္ႏွာ(၁ဝဝ)မွ (၁၅ဝ)ခန္႔ ျပန္ဆိုရသည္။ တစ္ရက္လံုး (၅)ႀကိမ္သာ ေထာက္ရသည္။ (၅)ႀကိမ္ထက္ ပိုေထာက္ရပါက က်႐ံႈးပါသည္။ က်မ္းတိုင္းတြင္ အေထာက္အမ လြတ္ကင္းသန္႔ရွင္းစြာ ျပန္ဆိုႏိုင္ပါက 'ဝိသိ႒' ဟူေသာ ဂုဏ္ထူးတပ္၍ ဘြဲ႕တံဆိပ္ လွဴဒါန္းသည္။
(၂) သေဘာေရးေျဖ၌ (၁ဝဝ)မွတ္တန္(၁၂)ပုဒ္ေမး၍ ႏွစ္သက္ရာ (၁ဝ)ပုဒ္ ေျဖဆိုရသည္။ ေျဖဆိုခ်ိန္မွာ ေန႔လယ္ (၁၂)နာရီခြဲမွ ညေန(၄)နာရီ ခြဲအထိ ျဖစ္သည္။ က်မ္းတိုင္းတြင္ (၇၅)မွတ္ရက သာမန္႐ိုး႐ိုးေအာင္၍ (၈၅)မွတ္ အထက္ကိုရလွ်င္ျဖစ္ေစ၊ ေန႔စဥ္အနည္းဆံုး (၈ဝ)မွတ္ရ၍ ပ်မ္းမွ်ရာခိုင္ႏႈန္း (၉ဝ)ရလွ်င္ျဖစ္ေစ 'မဟာ' ဟူေသာ ဂုဏ္ထူးဘြဲ႕ကိုေပးအပ္ပါသည္။
ပိဋကတ္တစ္ခုပံုကို အာဂံုျပန္ဆိုေအာင္ျမင္က အ႐ိုးနီကနကၠဒဏ္ ထီးျဖဴေတာ္တစ္လက္၊ ႏွစ္ပံု ေအာင္ျမင္ပါက အ႐ိုးနီကနကၠဒဏ္ ထီးျဖဴေတာ္ႏွစ္လက္၊ သံုးပံုလံုး ျပန္ဆိုေအာင္ျမင္ပါက အ႐ိုးနီကနကၠဒဏ္ ထီးျဖဴေတာ္သံုးလက္တံဆိပ္ပါရိွေသာ သာသနာ့ ေအာင္လံေတာ္ႏွင့္ ေအာင္လက္မွတ္တို႕ကို ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းျခင္းခံရသည္။ပိဋကတ္တစ္ပံုကို သေဘာေရးေျဖ ေအာင္ျမင္က အ႐ိုးဝါကနကၠဒဏ္ ထီးျဖဴေတာ္ တစ္လက္၊ ႏွစ္ပံုေအာင္ျမင္ပါက အ႐ိုးဝါကနကၠဒဏ္ ထီးျဖဴေတာ္ႏွစ္လက္ တံဆိပ္ပါရိွေသာ သာသနာ့ေအာင္လံေတာ္ႏွင့္ ေအာင္လက္မွတ္၊ ကုန္းလမ္း၊ေရလမ္း အထက္တန္း အခမဲ့ ခရီးသြားလက္မွတ္ႏွင့္ လစဥ္ဆြမ္းဆန္ေတာ္ အလွဴအျဖစ္ (နဝကမၼဝတၳဳ)တို႕ကို ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက လွဴဒါန္းပါသည္။ သံုးပံုလံုး ေရးေျဖေအာင္ျမင္ပါက အ႐ိုးဝါကနကၠဒဏ္ ထီးျဖဴေတာ္တံဆိပ္ သံုးလက္ပါရိွေသာ သာသနာ့ေအာင္လံေတာ္ႏွင့္ တိပိဋကဓရ တိပိဋကေကာဝိဒ ေအာင္လက္မွတ္၊ ကုန္းလမ္း၊ ေရလမ္း၊ ေလလမ္း သံုးဌာန အခမဲ့ အထက္တန္း ခရီးသြားလက္မွတ္ႏွင့္ လစဥ္ ဆြမ္းဆန္ေတာ္တို႕ကို ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက ဆက္ကပ္ လွဴဒါန္းပါသည္။ တိပိဋကဓရ တိပိဋကေကာဝိဒဘြဲ႕ ရရိွၿပီး အနည္းဆံုး(၅)ႏွစ္ရိွလွ်င္ ႏိုင္ငံေတာ္မွ တိပိဋတိပိဋကဓရ ဓမၼဘ႑ာဂါရိက ဘြဲ႕တံဆိပ္ေတာ္ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းပါသည္။ပိဋကတ္သံုးပံုႏႈတ္ငံုျပန္ဆိုပြဲမွာ စာျပန္ ရက္(၁၈)ရက္ရိွ၍ (၃)ရက္ျပန္ဆို၊တစ္ရက္နားစနစ္ျဖင့္ နားရက္(၆)ရက္ထည့္ေပါင္းက စာျပန္ရက္(၂၄)ရက္ရိွသည္။ ယင္းေန႔စဥ္ျပန္ဆိုမႈ မွတ္တမ္းမ်ားကို စုေပါင္းစစ္ေဆး၍ ေအာင္စာရင္းထုတ္ျပန္ျခင္းျပဳရန္ ႏွစ္ရက္ အခ်ိန္ယူရသည္။ ထို႕ေနာက္ သေဘာေရးေျဖစာေမးပြဲ(၅)ရက္ႏွင့္ အေျဖလႊာစစ္ေဆး၊ ေအာင္စာရင္းထုတ္ျခင္း ႏွစ္ရက္ေပါင္းက စာေမးပြဲက်င္းပသည့္ရက္ (၃၃)ရက္ၾကာျမင့္သည့္အတြက္ ကမၻာေပၚတြင္ ရက္အၾကာဆံုး စာေမးပြဲဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။ အထက္ပါ ျပ႒ာန္းက်မ္းစာမ်ားကို အာဂံုေဆာင္ႏိုင္ရန္ သေဘာေရးေျဖ ေအာင္ျမင္ရန္မွာ ေတာ္႐ံုတန္႐ံုဇြဲလံု႕လျဖင့္ မရႏိုင္ေပ။ ကံကလည္းတက္၊ ဥာဏ္ကလည္းထက္၊ ဆႏၵႏွင့္ ဝီရိယကလည္းသြက္၊ က်န္းမာေရးႏွင့္ သမာဓိကလည္း မပ်က္ေသာ သာသနာ့အာဇာနည္မ်ားသာ ျပန္ဆို ေျဖဆိုႏိုင္ေပသည္။

ျျ ျမန္မာျပည္တြင္ ပိဋက(၃)ပံု ႏႈတ္ငံု ေဆာင္ေတာ္မူႏိုင္ေသာ တိပိဋကဓရ တိပိဋက ေကာဝိဒသာသနာ့အာဇာနည္ အရွင္ျမတ္မ်ားမွာ (၁)မင္းကြန္းတိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲဝိစိတၱသာရာဘိဝံသ၊(၂)ပခုကၠဴတိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲေနမိႏၵ၊(၃)ျပည္တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲေကာသလႅ၊ (၄)ရန္ကုန္တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲ သုမဂၤလာလကၤာရ၊ (၅)ေယာတိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲသီရိႏၵာဘိဝံသ၊ (၆)ေရစႀကိဳတိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲဝါယာဓိႏၵာဘိဝံသ၊ (၇)ေမာ္ကြန္းတိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ဘဒၵႏၲ သီလကၶႏၶာဘိဝံသ၊ (၈) ျမင္းမူတိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲဝံသပါလာလကၤာရ၊ (၉) ျမင္းၿခံတိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲမာလာလကၤာရ၊ (၁ဝ) ၿမိဳင္တိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲသုႏၵရ၊ (၁၁)ရမၼာဝတီတိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲဣႏၵပါလ၊ (၁၂)စစ္ကိုင္းတိပိဋကဓရ ဆရာေတာ္ အရွင္အဘိဇာတာဘိဝံသတို႔သာ (၆၂) ႀကိမ္ေျမာက္ စာေမးပြဲအထိတြင္ (၁၂)ပါးသာ ရရိွေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရေပသည္။


ေဇယ်ာျမတ္ခိုင္ 
(တိပိဋကေယာ ဆရာေတာ္ႏွင့္ တိပိဋကစာေမးပြဲ အေၾကာင္း စာအုပ္အား မွီျငမ္းပူေဇာ္ေရးသားသည္။)

4/09/2014

*** ဘုရားရွင္၏ သိကၡာသံုးပါး အက်င့္ျမတ္ သာသနာ

ျမတ္စြာဘုရားက သီလသိကၡာ၊ သမာဓိသိကၡာ၊ ပညာသိကၡာဆိုတဲ့

သိကၡာသံုးပါးကုိ ဘာေၾကာင့္ေဟာတာလဲဆုိရင္ ကိေလသာသံုးမ်ိဳး

ရွိတဲ့အတြက္ ေဟာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကိေလသာ သံုးမ်ိဳးက

အနုသယကိေလသာ၊ပရိယု႒ာနကိေလသာ

၀ီတိကၠမကိေလသာတုိ႕ ျဖစ္ပါတယ္။


အနုသယကိေလသာဆိုတာက ကိန္းေနတဲ့ ကိေလသာကုိ ေခၚပါတယ္။

ကိန္းေနတယ္ဆုိတာက ေလာဘျဖစ္စရာ အာရံုနဲ႕ မၾကံဳေသးခင္မွာ

မရွိသလုိ ျဖစ္ေနျပီးေတာ့ အာရံုနဲ႕ ၾကံဳမွျဖစ္လာတာပါ။ ဒါေၾကာင့္

အာရံုနဲ႕ၾကံဳရင္ ျဖစ္ဖုိ႕ကိန္းေနတဲ့ သေဘာဟာ အနုသယ ကိေလသာပါပဲ။


မိမိကုိ စိတ္ဆိုးေအာင္ တစ္ေယာက္ေယာက္က

မေျပာဆိုေသးခင္မွာ ေဒါသ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ဆိုးစရာ

အာရံုနဲ႕ၾကံဳတဲ့ အခါမွာ ေဒါသျဖစ္လာတာပါပဲ။ အဲ့ဒီလို စိတ္ဆုိးစရာ

အာရံုနဲ႕ၾကံဳတဲ့အခါ ေဒါသျဖစ္လာတာဟာ အနုသယ

ရွိေနလို႕ ျဖစ္လာျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အနုသယမရွိရင္

ဘယ္လုိအာရံုနဲ႕႔ပဲၾကံဳၾကံဳ မျဖစ္ပါဘူး။


အနုသယကိေလသာ (၇)ပါး ရွိပါတယ္။ ေလာဘျဖစ္စရာ

အာရံုနဲ႕ၾကံဳရင္ ျဖစ္လာမယ့္ သေဘာကုိ ကာမရာဂါ

နုသယလုိ႕ ေခၚပါတယ္။ ေဒါသျဖစ္စရာ

အာရံုနဲ႕ၾကံဳရင္ ျဖစ္လာမယ့္ သေဘာကို ပဋိဃာနုသယလို႕ ေခၚပါတယ္။


မာနျဖစ္စရာ အာရံုနဲ႕ၾကံဳ၇င္ ျဖစ္လာမယ့္ သေဘာကို မာနာနုသယလို႕

ေခၚပါတယ္။ ဒိ႒ိျဖစ္စရာ အာရံုနဲ႕ၾကံဳရင္ ျဖစ္လာမယ့္ သေဘာကို

ဒိ႒ာနုသယလုိ႕ ေခၚပါတယ္။ ၀ိစိကိစၦာျဖစ္စရာ အာရံုနဲ႕ၾကံဳလာရင္

ျဖစ္လာမယ့္ သေဘာကို ၀ိစိကိစၦာ နုသယလုိ႕ ေခၚပါတယ္။အ၀ိဇၨာျဖစ္စရာ

အာရံုနဲ႕ၾကံဳ၇င္ ျဖစ္လာမယ့္ သေဘာကို အ၀ိဇၨာ နုသယလို႕ ေခၚပါတယ္။


ဘ၀တဏွာ ျဖစ္စရာ အာရံုနဲ႕ၾကံဳလာရင္ ျဖစ္လာမယ့္ သေဘာကို ဘ၀ရာဂါ

နုသယလုိ႕ ေခၚပါတယ္။မျဖစ္မွီမွာ မရွိသလုိပဲ ကိန္းေနပါတယ္။ အဲ့ဒီ

အကိန္းဓာတ္ ခ်ဳပ္သြားမွ နိဗၺာန္ ေခၚပါတယ္။ အနုသယ မက်န္ေအာင္ခ်ဳပ္မွ

နိေရာဓသစၥာ နိဗၺာန္ ေခၚတာပါ။


ပရိယု႒ာန ကိေလသာဆုိတာကေတာ့ ေလာဘျဖစ္စရာ

အာရံုနဲ႕ၾကံဳ၇င္ ေလာဘျဖစ္လာတယ္။ ေဒါသျဖစ္စရာ

အာရံုနဲ႕ၾကံဳရင္ ေဒါသျဖစ္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကာယကံ

၀စီကံေျမာက္ေအာင္ေတာ့ မက်ဴးလြန္ေသးဘူး။ အဲ့ဒါကို ပရိယု႒ာန

ကိေလသာလို႕ ေခၚပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာ ထၾကြေသာင္းက်န္းေနတဲ့

ကိေလသာကုိ ေခၚဆိုျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။


၀ီတိကၠမ ကိေလသာဆိုတာက စိတ္ထဲမွာ ေသာင္းက်န္းေနတဲ့ ပရိယု႒ာန

ကိေလသာဟာ ပုိျပီးေတာ့ အားေကာင္းလာျပီးေတာ့၊ မေအာင့္နုိင္ေတာ့ဘဲနဲ႕

ပါဏာတိပါတ၊ အဒိႏၷာဒါန၊ ကာေမသုမိစၦာစာရ၊ မုသာ၀ါဒ၊ သုရာေမရယစတဲ့

မေကာင္းမွဳ႕ ဒုစရိုက္ေတြကုိ က်ဴးလြန္ကုန္ၾကေတာ့တာပါပဲ။ အဲ့ဒီလုိ

ကာယကံ ၀စီကံေျမာက္ေအာင္ က်ဴးလြန္တဲ့ ကိေလသာကုိ ေခၚပါတယ္။


အဲ့ဒိီ ကိေလသာသံုးပါးကို ျငိမ္းေစဖုိ႕အတြက္

သိကၡာသံုးပါးကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ထားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ကိေလသာသံုးပါးမွာ အၾကမ္းတမ္းဆံုး ၀ိတိကၠမ ကိေလသာအတြက္

သီလသိကၡာကို ထားေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ သီလသိကၡာကို ျဖည့္က်င့္တဲ့သူဟာ

ကာယကံ ၀စီကံေတြကို မက်ဴးလြန္ေတာ့ပါဘူး။ မက်ဴးလြန္ေတာ့ ၀ိတိကၠမ

ကိေလသာေတြ ျငိမ္းသြားပါတယ္။


အဲ့ဒီလို ကိေလသာ အၾကမ္းစားေတြ ျငိမ္းတဲ့အခါ မိမိရဲ႕စိတ္ကေလးကို

တခုတည္းေသာ ကမၼ႒ာန္းအာရံုမွာ ထားျပီး

က်င့္ၾကံအားထုတ္ရင္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟကုိ ျဖစ္ေစတတ္တဲ့

အာရံုငါးပါး ကာမဂုဏ္ေတြ စိတ္ထဲကို ၀င္မလာေတာ့ဘူး။ မ၀င္လာရင္

ပရိယု႒ာန ကိေလသာေတြ ျငိမ္းသြားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပရိယု႒ာန

ကိေလသာအတြက္ သမာဓိ သိကၡာကို ထားေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။


အဲ့ဒီလုိ သမာဓိ သိကၡာကို က်င့္လုိက္လုိ႕ ကိေလသာေတြ အနည္ထုိင္ျပီး

စိတ္ၾကည္လင္လာတဲ့အခါ အနုသယ ကိေလသာကုိ ပယ္သတ္ဖုိ႕အတြက္

ပညာသိကၡာကို က်င့္ရပါမယ္။ ပညာသိကၡာဆိုတာ ဘာလဲဆိုေတာ့

မဂၢင္ရွစ္ပါးမွာ သမၼာဒိ႒ိနဲ႕ သမၼာသကၤပၸကို ေခၚပါတယ္။


မိမိတို႕ ေနရုိးေနစဥ္အတိုင္း စားေသာက္ေနထိုင္ သြားလာေနတဲ့အခါမွာ

ခႏၶာၾကီးအေၾကာင္း ဘာမွမသိပါဘူး။ မသိလို႕ပဲ ခႏၶာၾကီးကုိ

တပ္မက္တြယ္တာျပီးေတာ့ ေနၾကပါတယ္။ တရားဘာ၀နာကုိ

ေကာင္းစြာအားထုတ္လို႕ ခႏၶာၾကီးရဲ႕ ေဖာက္ျပန္မွဳ႕သေဘာ၊ အရွိကို

အရွိအတိုင္း သိလာျပီး အမွန္ျမင္လာျပီဆုိရင္ ၀ိပႆနာ သမၼာဒိ႒ိ

ပညာဥာဏ္ ရလာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။


ခႏၶာၾကီးရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမွု႕၊ မျမဲမွု႕၊ အစုိးမရမွဳ႕၊ ဆင္းရဲမွုု႕ေတြကုိ

ပုိျမင္ေအာင္ မ်က္ေျခမျပတ္ အသိကပ္ေပးျခင္းက သမၼာသကၤပၸ

ပညာမဂၢင္နဲ႕ မွန္ကန္စြာ အၾကံေပးေနျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။


အေရးၾကီးဆံုးက အေျခခံ သီလပါပဲ။ သီလနဲ႕ပတ္သက္လို႕

အရိယာတို႕သီလမ်ိဳးကုိ အားက် အတုယူသင့္ပါတယ္။ ပုထုဇဥ္ေတြ ေစာင့္တဲ့

သီလမ်ိဳး၊ လူေကာင္းနတ္ေကာင္း ျဖစ္ခ်င္လို႕ ေစာင့္တဲ့ တဏွာဦးစီးတဲ့

သီလမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ ဒုစရုိက္အမွဳ႕ကို ရြံရွာမုန္းတီးလို႕၊ မက်ဴးလြန္ခ်င္လို႕၊

မက်ဴးလြန္ပဲေနတဲ့ သီလမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီသီလမ်ိဳးကိုမွ

အရိယာေတြက နွစ္သက္ပါတယ္။


အဲ့ဒီသီလကို အရိယာကႏၱသီလလုိ႕ ေခၚပါတယ္။ ဒါကေတာ့ အရိယာေတြရဲ႕

သီလပါ။ သာမန္ပုထုဇဥ္ေတြကေတာ့ လူမွာဆုိ ငါးပါးသီလ။ သာမေဏမွာဆို

ဆယ္ပါးသီလ၊ လိင္ဆယ္ပါး၊ ဒဏ္ဆယ္ပါး၊ ေသခိယ ၇၅-ပါး၊ ခႏၶက၀တ္

၁၄-ပါး၊ ရဟန္းမွာဆို ၂၂၇-သြယ္ေသာ သိကၡာပုဒ္၊ အက်ယ္အားျဖင့္

ကုေဋကုိးေထာင္ေက်ာ္တဲ့ သိကၡာပုဒ္ေတြ။ ဒါေတြဟာ သီလသိကၡာေတြပါပဲ။


သီလရွိမွသာ သမာဓိ ျဖစ္လာပါမယ္။ သမာဓိျဖစ္မွသာ ပညာျဖစ္နုိင္ပါတယ္။

ပညာရွိမွသာ ဒုကၡသစၥာကို ပိုင္းျခားျပီးေတာ့ သိနုိင္ပါမယ္။

ပညာမရွိရင္ေတာ့ ဤစာေရးသားသူ အရွင္အပါအ၀င္ တစ္ေလာကလံုးက

သတၱ၀ါေတြ ဒုကၡကို သုခလို႕ထင္ျပီး ေပ်ာ္တျပံဳးျပဳံးပဲ ျဖစ္ေနၾကဦးမွာပါဘဲ။


* တရားစကား, ဘယ္လုိေဟာလဲ၊

* လိပ္ေက်ာ, ေၾကာင္ေကာ္, ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္နဲ႕၊

* ေပ်ာ္တျပံဳးျပံဳး, ေမာ္မဆံုးဘဲ၊

* နွလံုးမယဥ္, ပုထုဇဥ္တို႕၊

* ငယ္ခါယုတ္မာ, ၾကီးခါဆိုး၀ါး၊

* ေၾသာ္………တရား မရနိုင္ၾကပါလား။


BY – ASHIN SUMANGALA

ရဟတ္ပမာ သံသ၇ာစက္ ဝဲဂယက္ ၾသယေလးသြယ္ ကူးဖို႔ရြယ္

မ်က္စိနဲ႔ ရူပါရံု မတိုက္ဆိုင္မီက မ်က္စိထဲမွာ ျမင္စိတ္မရွိေသးပါ၊ မ်က္စိနဲ႔ ရူပါရံု တုိက္ဆိုင္ေတာ့မွ "ျမင္စိတ္" ျဖစ္လာတာပါ ၊ မူလက မရွိ၊ မ်က္စိနဲ႔ ရူပါရံု တုိက္ဆိုင္ေတာ့မွ ျဖစ္လာတာဆိုေတာ့ ဒီျမင္စိတ္ဟာ အတိတ္ဘဝက လာတာလို႔ မဆိုနုိင္ပါ၊

မ်က္စိကို မွိတ္လိုက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ရူပါရံုကို ကြယ္ထားလိုက္ေသာ္လည္းေကာင္း တစ္ခုခု ခြ်တ္ယြင္းသြားရင္ ျမင္စိတ္ဟာလည္း ခ်ဳပ္သြားရတာသာ ျဖစ္လို႔ အနာဂတ္ ဘဝသို႔ ထြက္သြားတယ္လို႔ မဆိုနုိင္ပါ၊ ဒီေနရာ ျဖစ္ျပီး ဒီေနရာမွာ ခ်ဳပ္သြားတာပါ၊ အာရံုဒြါရ ေထာက္ပံ့ဆဲ ပစၥဳပၸန္ခဏတြင္ သာရွိတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။

ဤနည္းတူ ၾကြင္း၊နားနင္႔အသံ၊ ႏွာေခါင္းနွင္႔ အနံ စသည္႔ ကိစၥမ်ားကိုလည္း သိပါေလ။

အာရံုေျခာက္ပါးကို သိတတ္ေသာ ေျခာက္ပါးေသာ ဝိညာဏ္ကလြဲျပီး ခႏၶာကိုယ္မွာ အသက္၊ လိပ္ျပာ၊ အတၱ၊ ဇီဝမရွိ၊ ထိုေျခာက္ပါးေသာ ဝိညာဏ္ကိုပင္ " ငါ " ဟု အတၱ စြဲေနၾကတာပါ။

အတၱစြဲကြာေအာင္ စိစစ္ဖို႔ကေတာ့ - မ်က္စိနဲ႔ ရူပါရံု မေပါင္းဆံုဘဲ ျမင္စိတ္မျဖစ္နုိင္၊ ေပါင္းစံုမွသာ ျမင္စိတ္ျဖစ္နုိင္တာမို႔ " ငါ " ျမင္တယ္လို႔ ဆိုရန္မသင္႔ပါ၊ ပုထုဇဥ္က " ငါက ျမင္တယ္ " လို႔ထင္တယ္၊ အရိယာက ျမင္စိတ္ျဖစ္တာလို႔ သိတယ္ ၊ ဒါေၾကာင္႔ ပုထုဇဥ္ႏွင္႔ေျပာင္းျပန္သိမွ အရိယာျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုရေပလိမ္႔မည္၊

အာရံုနဲ႔ဒြါရ ေပါင္းဆံုမွသာ အသိစိတ္ ျဖစ္နုိင္ေလေတာ့ ထိုေျခာက္ပါးေသာ ဝိညာဏ္ကို " ငါလို႔ " မဆိုနုိင္ပါ၊ ဒါက ေျခာက္ပါးေသာ ဝိညာဏ္မွာ စြဲတဲ႔ သကၠာယဒိ႒ိ ကို ခြာတာပါ။

ဝိစိကိစာၦကို ခြာဖို႔ကေတာ့ - ထိုေျခာက္ပါးေသာ ဝိညာဏ္ဟာ အတိတ္ဘဝက လာတာမဟုတ္၊ " အာရံု ဒြါရ ထိခိုက္မွ ျဖစ္တယ္" ဆိုေတာ့ ငါသည္ ေရွးတုန္းက ျဖစ္ခဲ႔ဖူးေလသေေလာ၊ မျဖစ္ခဲ႔ဖူးေလာ၊ ျဖစ္ခဲ႔ရင္ ဘယ္လို ဇာတ္ပါလိမ္႔၊ ဘယ္လိုအျခင္းအရာပါလိမ္႔၊ ဘယ္လိုသ႑ာန္ပါလိမ္႔ဟု ယံုမွားစရာ မလိုေတာ့ပါ။

ထိုေျခာက္ပါးေသာ ဝိညာဏ္ဟာ " အာရံု ဒြါရ တစ္ခုခု ခြ်တ္ယြင္းသြားရင္ ခ်ဳ႔ပ္ " တယ္။ အနာဂတ္ဘဝ သို႔ မသြားဘူးဆိုေတာ့ ငါသည္ အနာဂတ္ဘဝ သို႔ သြားရဦးမွာလား၊ မသြားေတာ့ဘူး ၊ သြားရင္ ဘယ္လိုဇာတ္ပါလိမ္႔၊ ဘယ္လိုအျခင္းအရာပါလိမ္႔၊ ဘယ္လို သ႑ာန္ပါလိမ္႔ဟု ယံုမွားစရာ မလိုေတာ႔ပါ။

အာရံုေျခာက္ပါးကို ငါက သိတာ မဟုတ္။ " အာရံု ဒြါရ ထိခို္က္ၾကလို႔ သိမႈျဖစ္တာ " ဆိုေတာ့ ယခုသိတာဟာ ငါလား၊ ငါမဟုတ္ဘူးလား၊ ငါဆိုရင္ ဘယ္လိုဇာတ္ပါလိမ္႔၊ ဘယ္လို အျခင္းအရာပါလိမ္႔၊ ဘယ္လို သ႑ာန္ပါလိမ္႔၊ ဘယ္ကလာ၍ ဘယ္ကိုသြားမွာပါလိမ္႔ ဘယ္ကလာ၍ ဘယ္ကို သြားမွာပါလိမ္႔ဟု ယံုမွားစရာလည္း မလိုေတာ႔ပါ၊ ဒါက ကခၤါယံုမွား ဆယ္႔ေျခာက္ပါးကို ခြာတာ ျဖစ္တယ္။

ထိုဝိညာဏ္ေျခာက္ပါးဟာ -
~ အတိတ္ဘဝက လာတာလည္း မဟုတ္
~ အနာဂတ္ဘဝကိုလည္း မသြား
~ ဒီေနရာမွာ ျဖစ္၍ ဒီေနရာမွာ ခ်ဳပ္တယ္ လို႔သိေတာ့
အတိတ္ဘဝမွ ပစၥဳပၸန္ဘဝ သို႔ လာျပီး အနာဂတ္ဘဝသို႔ သြားတယ္လို႔ ထင္ေနတဲ့ "သႆတဒိ႒ိ " ေသတယ္။

အေၾကာင္းေထာက္ပံ့မွ ျဖစ္တာ ကို သိေလေတာ႔ ေသရင္ေျမၾကီးသာ ျဖစ္တယ္။ ဘဝဟာ ျပတ္တယ္လို႔ ထင္ေနတဲ႔ "ဥေစၦဒဒိ႒ိ" ေသတယ္၊ အဲဒီလို သႆတ၊ ဥေစၦဒ ဆိုတဲ႔ ဒိ႒ိနွစ္ပါးကင္းေလေတာ့ -

သခၤါရတရားတို႔သည္ " အေၾကာင္းေထာက္ပံ့ဆဲ ပစၥဳပၸန္ခဏမွသာ ရွိတာပါလား။ ထာဝရ ရွိ မဟုတ္ပါလား " လို႔သိေလေတာ့ အနိစၥ ျမင္တယ္။

အေၾကာင္းေထာက္ပ့ံလွ်င္ ျဖစ္ျပီး အေၾကာင္းခ်ဳပ္ရင္ ခ်ဳပ္တာကို သိေလေတာ့ ျဖစ္ျပီးလွ်င္ ပ်က္စီးတတ္ေသာ ဝိပရိဏာမ ဒုကၡသစၥာတရားပါလားလို႔ ဒုကၡကိုျမင္တယ္၊ ျဖစ္ျပီးလွ်င္ ပ်က္စီးတတ္၍ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတာကို ျမင္မွ ဒုကၡသစၥာကို ျမင္ရာက်တယ္၊ မခံသာတာက ဒုကၡေဝဒနာသာ ျဖစ္တယ္။

သခၤါရတရားတို႔သည္ အေၾကာင္းမေထာက္ပံ႔ဘဲ မျဖစ္နုိင္၊ ေထာက္ပံ႔လို႔ ျဖစ္လာျပန္ေသာ္လည္း " အေၾကာင္းခ်ဳပ္လွ်င္ ခ်ဳပ္ရေတာ့သည္႔ အတြက္ အစိုးရသူ မရွိပါလား " လို႔ျမင္တာက အနတၱကို ျမင္တာ။

အဲဒိလို လကၡဏာသံုးပါးကို ျမင္ေတာ့မွ သံေဝဂ ဥာဏ္ေပၚတယ္၊ ေပၚလွ်င္ ငါ၊ ငါ႔ဟာ လို႔ စြဲေနတဲ႔ သမုဒယသစၥာ ျပတ္သြားတယ္၊ ျပတ္လွ်င္ျပတ္ရာ နိေရာဓသစၥာကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရေတာ့တယ္၊ မ်က္ေမွာက္ျပဳတဲ႔ ဥာဏ္သည္ မဂၢသစၥာျဖစ္တယ္၊ သစၥာေလးပါး စံုပါျပီ၊ စံုမွသာ ဗုဒၶတရားေတာ္ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ သစၥာေလးပါးကို သိ၍ ၾသယေလးျဖာ သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္နုိင္ၾကကုန္ရာသတည္း၊

နမၼားဆရာေတာ္ၾကီး အရွင္ဥာဏ

Ref: ဦးသိန္းဟန္ လယ္တီကမၼ႒ာနစရိယ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္အလင္းက်မ္း မွ

ဒိ႒ိခပ္သိမ္း၏ အျမစ္မူလ သကၠာယ

သကၠာယဒိ႒ိသည္ ခပ္သိမ္းေသာဒိ႒ိတို႔၏ မူလ အျမစ္တည္း၊ ေလာက၌ အလံုးစံုေသာ ျမက္၊ သစ္ပင္ ဟူသမွ်သည္ မ်ိဳးေစ႔မွ ေပါက္ဖြားျဖစ္ထြန္းၾကကုန္၏။ မ်ိဳးေစ႔သည္ ျမက္၊ သစ္ပင္တို႔၏ မူလဗီဇ ျဖစ္ခဲ႔၏ ၊ မ်ိဳးေစ႔ရွိခဲ႔လွွ်င္ ဘယ္ေနရာမွာ ျမက္၊ သစ္ပင္မေပါက္ဟု မဆိုသာ။ မ်ိဳးေစ႔မရွိ၊ မ်ိဳးျပတ္သြားလွ်င္ ျမက္၊ သစ္ပင္ အေပါက္ျငိမ္း၏ ၊ မ်ိဳးမျပတ္လွ်င္ အေပါက္မျငိမ္း ။

ဤအတူ စိတ္နွလံုးထဲမွာ သကၠာယဒိ႒ိ အျပီးပါေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ကမာၻပ်က္၍ မွ ငရဲက မလြတ္ရေသာ နိယတမိစာၦဒိ႒ိၾကီး ( ၃ )ပါးေဘးနွင္႔တကြ၊ မိစာၦဒိ႒ိ ( ၆၂)ပါးေသာေဘးတို႔မွ မလြတ္နိုင္ေသးျပီ။ ပဥၥာနႏၱရိယ ကံၾကီးငါးပါးလည္း အျပီးပါရွိ၍ ေနေတာ့သည္။ ဒုစရိုက္ ( ၁၀ )ပါးလည္း အျပီးပါ၍ သာေနေတာ့သည္။ လူ႔ျပည္မွာ လူျဖစ္ေသာ္လည္း၊ နတ္ျပည္( ၆)ထပ္မွာ နတ္မင္းၾကီး၊ သိၾကားမင္းၾကီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ၊ ျဗဟၼာျပည္မွာ ျဗဟၼာမင္းၾကီးျဖစ္ေသာ္လည္း ရင္ထဲမွာကား အပါယ္ ( ၄)ဘံု အျပီးပါသည္သာတည္း။

ဤသို႔အားျဖင္႔ လူ႔ျပည္၊ နတ္ျပည္၊ ျဗဟၼာျပည္၌ ေနၾကကုန္ေသာ ပုထုဇဥ္တို႔မွာ အပါယ္က်ခြင္႔ သို႔ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ နီး၍ သြားၾကေလကုန္၏။

လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး

*** ၂၅၆ ပါးေသာ သကၠာယဒိ႒ိ ငရဲမီး အျပီးပါရွိသည္ ***

# ၂၅၆ ပါးေသာ သကၠာယဒိ႒ိကို မပယ္နိုင္ေသးေသာ ပုထုဇဥ္တို႔သည္ -

လူျပည္႔မွာ သူေဌး၊ သူၾကြယ္၊ ပေဒသရာဇ္၊ ဧက၇ာဇ္၊ စၾကာမင္း စည္းစိမ္ကို ရရွိခံစား၍ ေနကုန္ ေသာ္လည္းရင္ထဲ နွလံုးထဲမွာ ( ၂၅၆)ပါးေသာ သကၠာယ ဒိ႒ိငရဲမီး ဝင္းဝင္းေတာက္ ထိန္ထိန္ညီး အျပီးပါရွိ၍ ေနကုန္ရကား ယခုေန႔ ေသလွ်င္ မနက္ျဖန္ အဝီစိ မီးစာ ျဖစ္နိုင္ကုန္သည္။

နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္မွ နတ္မင္း၊ သိၾကားမင္း၊ ရူပ၊ အရူပ ျဗဟၼာဘံုမွာ ျဗဟၼာမင္းစည္းစိမ္ကို ခံစားေနရကုန္ေသာ္လည္း ( ၂၅၆ )ပါးေသာ သကၠာယဒိ႒ိ ငရဲမိးညီးညီးေတာက္လ်က္ အျပီးပါရွိေနကုန္ရကား ယခုေန႔ စုေတလွ်င္ မနက္ျဖန္ အဝီစိ မီးစာ ျဖစ္နိုင္ကုန္၏။

# ၂၅၆ ပါးေသာ သကၠာယဒိ႒ိသည္ လူ၊နတ္၊ျဗဟၼာ ပုထုဇဥ္ သတၱဝါ မွန္သမ်ွမွာ ျဖစ္ေလရာရာ အျမဲပါ၏၊

အပါယ္(၄)ဘံုနွင္႔တကြ ( ၆၂)ပါးေသာ မိစာၦဒိ႒ိ၊ (၃)ပါးေသာ နိယတမိစာၦဒိ႒ိ၊ ဒုစရိုက္ (၁၀ ပါး စသည္မ်ားသည္ ဤသကၠာယဒိ႒ိ၏ အစီးအပြားသာတည္း ။

ရူပကၡႏၶာ၌ - သကၠာယဒိ႒ိ ( ၁၁၂ )ပါး
ေဝဒနာကၡႏၶာ၌ - သကၠာယဒိ႒ိ ( ၇၂ )ပါး
သညာကၡႏၶာ၌ - သကၠာယဒိ႒ိ ( ၂၄ )ပါး
သခၤါရကၡႏၶာ၌ - သကၠာယဒိ႒ိ ( ၂၄ )ပါး
ဝိညာဏကၡႏၶာ၌ - သကၠာယဒိ႒ိ ( ၂၄ )ပါး

ဤျပဆိုခဲ႔ျပီးေသာ သကၠာယဒိ႒ိတို႔ကို မပယ္နိုင္သမွ် ကာလပတ္လံုး လူျဖစ္ေသာ္လည္း အပါယ္ေလးပါး တံခါးဟင္းလင္း၊ နတ္သိၾကားျဖစ္ေသာ္လည္း အပါယ္ေလးပါး တံခါးဟင္းလင္း၊ ျဗဟၼာျဖစ္ေသာ္လည္း အပါယ္ေလးပါးတံခါး ဟင္းလင္းသာေနၾက၏။ စိတ္ႏွလံုးထဲမွာ ငရဲမီးထုပ္ေပါင္း ( ၂၅၆)ပါးကို ရင္ခြင္ပိုက္လ်က္ေနၾက၏။ စိတ္နွလံုးထဲမွာ ငရဲၾကီး ( ၈ )ထပ္၊ ျဖစ္ေလရာရာ အျပီးပါ၍ ေနၾက၏။

ကုသိုလ္ကံ အခြင္႔ရ၍ လူ႔ဘဝ၊နတ္ဘဝ၊ ျဗဟၼာဘဝကို ရၾကေသာ္လည္း ရင္ထဲ မွာ ငရဲမီး ထပ္ၾကပ္ပါ၍ ေနေသာေၾကာင္႔ စိတ္နွလံုးေအးရန္ အခြင္႔မရွိ။

လူပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း လူေအး မဟုတ္၊ နတ္၊ ျဗဟၼာပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း နတ္ေအး၊ ျဗဟၼာေအး မဟုတ္ေလရကား လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက -

သစၥာမသိ၊ ဒိ႒ိမကြာ၊ ပုဂၢိဳလ္မွာလွ်င္
လူတြင္ စၾကာ၊ နတ္မွာ သိၾကား၊
မိုးဖ်ား ျဗဟၼာ၊ ျဖစ္တုန္ပါလည္း၊
ခႏၶာျပိဳကြဲ၊ ကုသိုလ္စဲက၊
ေဖာက္လြဲပါယ္ရြာ၊ ေရာက္ျမဲသာတည္း ဟု ျမြက္ေဖာ္ညြန္းျပ ဆိုဆံုးမခဲ႔ေပသည္။



Ref: ဦးသိန္းဟန္ လယ္တီကမၼ႒ာနာစရိယ

*** နိဗၺာန္၌ ရွိေသာတရား ***

ဘုရားရွင္လက္ထက္ေတာ္က ယမကရဟန္းက ရဟႏၱာေသလွ်င္ ဘာမွ်မရွိ ျပတ္ၿပီဟု အယူစြဲေနခဲ့ဘူးသည္။ ထိုအယူမွားကို အရွင္သာရိပုတၱရာ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ေခ်ခႊ်တ္ေပးခဲ့ပံုကို မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီး ေဟာၾကားေသာ တရားမွ ေကာက္ႏုတ္တင္ျပပါဦးမည္။

ရဟန္းမ်ားက ယမကရဟန္းသည္ ရဟႏၲာေသလွ်င္ ဘာမွမရွိ ျပတ္ၿပီဆိုသည့္ အယူစြဲေနေၾကာင္း အရွင္သာရိပုတၲရာ ကိုယ္ေတာ္ႀကီးထံ ေလွ်ာက္ၾကသည္။ ရဟန္းေတြက သူတင္ယူတာမဟုတ္၊ ဘုရားကေဟာပါသည္ဟု ဘုရားရွင္ပါ ဥေစၧဒဒိဌိျဖစ္ေနေၾကာင္း ယူဆေနသည္ဟု ၀ိုင္းေလွ်ာက္ပါသည္။

ထိုအခါ အရွင္သာရိပုတၲရာက ယမကရဟန္းကိုေမးသည္။

ေမး - ယမကေရ ခႏၶာ ၅ ပါးရွိသလား။

ေျဖ - ရွိပါတယ္ဘုရား။

ေမး - ရုပ္တရားကို ရဟႏၲာေခၚသလား။

ေျဖ - ရုပ္တရားကို ရဟႏၲာမေခၚပါဘူးဘုရား။

ေမး - ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊ သခၤါရ၊ ၀ိဉာဏ္ ေတြကိုေရာ ရဟႏၲာေခၚသလား။

ေျဖ - ရဟႏၲာမေခၚပါဘူးဘုရား။

ေမး - ရုပ္ထဲမွာ၊ ခႏၶာ ၅ ပါးထဲမွာေကာ ရဟႏၲာရွိသလား။

ေျဖ - မရွိပါဘူးဘုရား။

ေမး - ခႏၶာ ၅ ပါး အေပါင္းေကာ ရဟႏၲာေခၚသလား။

ေျဖ - ရဟႏၲာမေခၚပါဘူးဘုရား။

ေမး - ခႏၶာ ၅ ပါး မဟုတ္တဲ့ တစ္ပါးေသာတရားကို ရဟႏၲာဆိုမလား။

ေျဖ - ဒီလိုလဲ မဟုတ္ပါဘုရား။

ေမး - ရဟႏၲာေသရင္ ဘာမွ မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ဘယ္မတုန္း ရဟႏၲာေျပာပါဦး။

ေျဖ - အရွင္ဘုရား ဒိဌိကိန္းေနတုန္းက တပည့္ေတာ္ ေျပာခဲ့တာပါဘုရား။

ဒိဌိကို ေရွးဦးစြာ အသိနဲ႕ ျပဳတ္သြားသည္ဟု မွတ္ထိုက္ပါသည္။ သကၠယဒိဌိ တန္းလန္းနွင့္ ရဟႏၱာဆိုေသာ ပုဂၢိဳလ္၊ သတၱ၀ါ အမည္ပညတ္ကို အစြဲျပဳၿပီး ေမးလွ်င္ ျပတ္သည္၊ မျပတ္ဟု ေျဖရန္မသင့္ပါ။ ေျဖလွ်င္လည္း သႆတ၊ ဥေစၧဒ ဒိဌိ တစ္ခုခု ျဖစ္ေတာ့မည္။ သတိျပဳသင့္ပါသည္။




ဆက္လက္၍

ေမး - ခႏၶာ ၅ ပါး က နိစၥလား၊ အနိစၥလား။

ေျဖ - အနိစၥပါ ဘုရား။

ေမး - ဒုကၡလား။ သုခလား။

ေျဖ - ဒုကၡပါဘုရား။

ေမး - ေဖာက္ျပန္တတ္တဲ့ သေဘာရွိလို႕ ငါ့ကိုယ္ ငါ့ဟာလို႕ ဆိုႏိုင္သလား။

ေျဖ - မဆိုႏိုင္ပါဘူး ဘုရား။

ေအး..ေကာင္းၿပီး ခႏၶာကို ဉာဏ္နဲ႕လွည့္ေတာ့့လို႕ အရွင္သာရိပုတၲရာက ေျပာရာ အရွင္ယမက ေသာတာပန္တည္သြားသည္။

ေသာတာပန္တည္ၿပီးေနာက္ ဒိဌိကို အပါြးျပဳတ္မွ အရွင္သာရိပုတၱရာကဆက္ေမးတယ္။

ေမး - ရဟႏၱာေသလွ်င္ ဘာမွမျဖစ္ဘူး ဆိုတဲ့ မင္းအယူ၀ါဒကို က်န္ရဟန္းေတြလာေမးရင္ မင္းဘယ္လိုေျဖမတုန္း။

ေျဖ - တပည့္ေတာ္ဒီလိုေျဖပါ့မယ္ဘုရား။ ခႏၶာ ၅ ပါးက ဒုကၡျဖစ္တဲ့ တရားပါ။ ရဟႏၲာေသတာ ဒုကၡကုန္တာ ဒုကၡဆံုးတာပါဘုရား။ နိဗၺာန္ဆိုတာ မရွိတာမဟုတ္ဘူး၊ ဒုကၡသာဆံုးသြားတာ သုခရွိပါတယ္ဘုရား။

ဤေနရာတြင္ အရွင္သာရိပုတၱရာက ေနာင္တဖန္ျဖစ္ရင္ ဒုကၡ၊ ေနာင္တဖန္မျဖစ္ရင္ သုခပဲလို႕ အဂၤုတၱိဳရ္မွာ တိုတိုနဲ႕ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ခဲ့တယ္။ ခႏၶာ ၅ ပါးက ဒုကၡသစၥာတရား။ ခႏၶာရွိလွ်င္ ဒုကၡရွိ။ ခႏၶာေနာင္တဖန္မျဖစ္ရင္ နိဗၺာန္ပဲ၊ ခႏၶာေတာ့မရွိ။ သုခဓမၼ သက္သက္ရွိ၏လို႕ ဆိုပါတယ္။ မွတ္သားထိုက္ပါသည္။ အမွန္မွာ နိဗၺာန္တြင္ တစ္ခုတည္းေသာ ကိုယ္ပိုင္လကၡဏာျဖစ္သည့္ စိတ္ကို ပူေလာင္ေစတတ္ေသာ ကိေလသာအပူမီးမ်ား ျငိမ္းသတ္ ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ကုန္ဆံုးျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သႏၱိသုခ အျငိမ္းဓါတ္ ဟုေခၚဆိုအပ္ေသာ ပရမထၱတရားလည္းျဖစ္ေသာ အသခၤတနိဗၺာနဓါတ္ ရွိသည္။


ဓမၼလင္းေရာင္ျခည္ မွ

*** ေဘးမရွိရာ အရပ္ ***

အစၧရာဂဏသံယု႒ံ=နတ္သမီးေပါင္းသိန္းေသာင္းမက
ေႂကြးေၾကာ္ဆူရာ ေနရာဌာန ျဖစ္ေသာ္လည္း၊
ပိသာစ ဂဏေသဝိတံ = တေစၧ ေျမဘုတ္ ဘီလူးတို႔၏ မီွဝဲရာဌာနႏွင့္ တူထေသာ၊ေမာဟနံ = နတ္တို႔ကို ေတြေဝမိုက္မဲေစတတ္ေသာ၊ တံဝနံ = ထုိနႏၵဝန္ဥယ်ာဥ္ကို၊ ကထံနာမ=အဘယ္သို႔လွ်င္၊ ယာၾတ = ေက်ာ္လြန္၍ သြားရျခင္းသည္၊ ဘဝိႆတိ= ျဖစ္လတၱံ႕ပါသနည္းဘုရား။

ဥဇုေကာနာမ = ေျဖာင့္ေျဖာင့္သြားရာ လမ္းမည္သည္၊ ေသာမေဂၢါ = ထုိသင္ရဟန္းဘဝက သြားခဲ့တဲ့ ဝိပႆနာလမ္းပင္တည္း။ အဘယာနာမ = ေဘးမရိွရာ အရပ္ပင္တည္း။ အကူဇေနာ = အသံမျမည္ေသာ၊ ရေထာနာမ = ရထားမည္သည္၊ ဓမၼစေကၠဟိ = ကာယိကဝီရိယ တည္းဟူေသာဘီး၊ ေစတသိကဝီရိယ တည္းဟူေသာ ဘီးတုိ႔ျဖင့္၊ သံယုေတာ = ေကာင္းစြာ ယွဥ္တပ္ထားအပ္ေသာ မဂၢင္ယာဥ္ရထားပင္တည္း။ ဣတိ = ဤသို႔၊ ဘဂဝါ = ျမတ္စြာဘုရားသည္၊ အေဝါစ = က႐ုဏာေရွ႕သြား ပညာအားျဖင့္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါေပသတည္း ... ။

"အဘယာနာမ သာဒိသာ"။ အဘယာနာမ = ေဘးမရိွရာ အရပ္မည္သည္၊ သာဒိသာ = သင္ရဟန္းဘဝက ရည္မွန္းခဲ့တဲ့ နိဗၺာန္ အရပ္ပင္တည္း။

ရေထာ အကူဇေနာနာမ"။ အကူဇေနာ = အသံမျမည္ေသာ၊ ရေထာနာမ = ရထားမည္သည္၊ ဓမၼစေကၠဟိ = ကာယိကဝီရိယ တည္းဟူေသာဘီး၊ ေစတသိကဝီရိယ တည္းဟူေသာဘီးတို႔ျဖင့္၊ သံယုေတာ = ေကာင္းစြာ ယွဥ္စပ္တပ္ဆင္ထားေသာ မဂၢင္ရထားပင္တည္း။

ဟိရီ = ဟိရိသည္၊ တႆ = ထိုမဂၢင္ယာဥ္ရထား၏ ၊ အပါလေမၼာ = ေနာက္မီွခံုပင္တည္း။
သတိ = သတိသည္၊ အႆ = ထုိမဂၢင္ယာဥ္ရထား၏ ၊ ပရိဝါရဏံ = အကာအရံတည္း။

ယႆ ဣတၳိယာဝါ = အၾကင္အမ်ဳိးသမီးအားလည္းေကာင္း၊ ယႆ ပုရိသႆဝါ = အၾကင္အမ်ဳိးသားအားလည္းေကာင္း၊ ဧတာဒိသံယာနံ = ဤမဂၢင္ယာဥ္ရထားသည္၊ အတၳိ = ရိွ၏ ။ သ ေသာ = ထုိအမ်ဳိးေကာင္းသား၊ အမ်ဳိးေကာင္းသမီးသည္၊ ေဝ = စင္စစ္၊ ဧေတန ယာေနန = ဤမဂၢင္ယာဥ္ရထားျဖင့္၊ နိဗၺာနေႆဝ = နိဗၺာန္၏ သာလွ်င္၊ သႏၲိေက = အထံသို႔၊ ဂေတာ = ေရာက္ရ၏ ။ ဣတိ = ဤသို႔၊ ဘဂဝါ = ျမတ္စြာဘုရားသည္၊ အေဝါစ = က႐ုဏာေရွ႕သြား ပညာအားျဖင့္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါေပသတည္း ...။

ဓမၼေဗာဓိ

*** နိဗၺာန္၌ မရွိေသာတရား ***

# မာလုက်ာ၏သားျဖစ္ေသာ ရဟန္း၊ အၾကင္အခါ၌ သင္သည္ ထိုျမင္ရေသာ အဆင္း၌လည္း
မတည္ပဲရွိ လတံ့။ မာလုက်ာ၏သား ျဖစ္ေသာရဟန္း ထိုသို႕မတည္ေသာအခါ၌

သင္ဟုဆိုအပ္ေသာ ရုပ္နာမ္အစဥ္သည္ ဤလူ႕ေလာက၌လည္းမရွိ၊ ဟိုေလာက၌လည္း မရွိ၊

(ဤေလာက ဟိုေလာက ဆိုသည့္ ၂ ပါးၾကဥ္၍) အျခား၌လည္း မရွိၿပီ။

ဤသို႕ သင္(ဟုဆိုအပ္ေသာ ရုပ္နာမ္အစဥ္)၏ မရွိျခင္း သည္ပင္လွ်င္ ဆင္းရဲျခင္း၏

အဆံုးေပတည္း။ ဆင္ရဲျခင္းကုန္ဆံုးရာ နိဗၺာန္ေပတည္းဟု ျမတ္စြာဘုရားရွင္က

မာလုက်ပုတၱမေထရ္ကို မိန္႕ေတာ္မူခဲ့သည္။

## ေလာက ၃ ပါး ျဖစ္သည့္ သတၱေလာက၊ ၾသကာသေလာက၊ သခၤါရေလာက တို႕တြင္

ရွိရွိသမွ် သက္ရွိ သက္မဲ့တို႕သည္ ရုပ္ဓါတ္ နာမ္ဓါတ္မ်ားျဖင့္သာ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ

ရုပ္အစုအေ၀း နာမ္အစုအေ၀းမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုတစ္စုတစည္းတည္း ေပါင္းစုေနသည့္

ရုပ္နာမ္ခႏၶာမ်ားျဖင့္ ကင္း၍ ျဖစ္မလာ။ ေလာက ၃ ပါးတြင္ ရုပ္နာမ္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။

အခ်ိဳ႕က ေျပာၾကသည္ အာကာသ ဟင္းလင္းျပင္တြင္ မည္သည့္ ရုပ္မွ် မရွိေသာ

လဟာႀကီးျဖစ္သည္။ အမွန္မွာ မိုက္ခရိုစကုပ္ျဖင့္ပင္ မျမင္ရေသာ ပရမာဏုျမဴေခၚ ရုပ္အေျခခံ

အမႈန္ေလးမ်ား(ရုပ္ကလပ္)ရွိေနေၾကာင္း မသိျခင္းပင္။ နိဗၺာန္၌မူ ထိုထိုေသာ ရုပ္နာမ္မ်ား မရွိ။

ကင္းဆိတ္၍ ေနသည္။ ထိုေၾကာင့္ နိဗၺာန္သည္ ေလာက ၃ ပါး အတြင္း၌မရွိ။




### မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီးက “ငါ မရွိတာ ဆင္ရဲဆံုးရာနိဗၺာန္ပဲ။ ရဟႏၱာမ်ား

ပရိနိဗၺာန္စံေသာအခါ ငါလို႕ ဆိုစရာ ရုပ္နာမ္ေတြ ဘယ္မွာမွ မရွိေတာ့ဘူး။

ပရိနိဗၺာန္စုတိစိတ္ခ်ဳပ္သည္ႏွင့္ အကုန္လံုးကင္းသြားတယ္။ ဒါကို ဆင္းရဲဟူသမွ် ကင္းဆိတ္ရာ

အႏုပါဒိေသသနိဗၺာန္ပါပဲ” လို႕ ေဟာၾကားထားပါသည္။

ဓမၼလင္းေရာင္ျခည္ မွ